องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 535

ในการแข่งขันต่อจากนั้นเซี่ยชิงเอาชนะศัตรูทุกคนมาได้ นางโดดเด่นและชนะติดต่อกันหลายครั้ง จนกระทั่งมาถึงรอบผู้บัญชาการทหารม้าขั้นที่หกระดับสูง

มีคนที่อยู่ตรงที่นั่งผู้ชมแล้วพูดว่า “กำเริบเสิบสานนัก ปล่อยให้นางผู้หญิงเอาชนะมาได้จนถึงรอบผู้บัญชาการทหารม้าเนี่ยนะ!”

“หากเป็นเช่นนี้ต่อไป การสอบจอหงวนบู๊ในปีนี้คงถูกแม่นางผู้นี้ชิงไปได้แน่”

“จะปล่อยให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้ อาณาจักรฉินสถาปนาอาณาจักรโดยการรบ ผู้ชายต่างเก่งกาจกล้าหาญ จะปล่อยให้หญิงชาวบ้านธรรมดามาเหยียบย่ำได้อย่างไร ขืนใครรู้เข้าคงหัวเราะเยาะกันใหญ่!”

ผู้บัญชาการขั้นที่สี่ระดับสูงคนหนึ่งตะคอกต่อผู้บัญชาการทหารม้าที่กำลังจะประลองว่า

“เจ้าใส่ชุดเกราะลงสนามซะ หากพ่ายแพ้ข้าจะลดตำแหน่งเจ้าสามขั้น ให้ไปยืนเฝ้าประตูเมือง!”

ผู้บัญชาการทหารม้ารู้สึกว่าเซี่ยชิงขวางหูขวางตามานานแล้ว ปล่อยให้ผู้หญิงเข้ารอบเรื่อยๆแบบนี้จะให้เหล่าทหารที่เข้าร่วมสมรภูมิอย่างพวกเขา เอาหน้าไปไว้ที่ไหน ไม่ว่าอย่างไรรอบนี้ก็จะต้องทำให้นางตกหลังม้าให้ได้

เขาประสานมือคารวะแล้วพูดเสียงดังว่า “ข้าน้อยน้อมรับคำสั่งขอรับ!”

เมื่อผู้บัญชาการทหารม้าลงสนามแล้ว เหล่าแม่ทัพต่างก็ยังคงพูดไม่หยุด

“เป็นผู้หญิงแท้ๆแต่ไม่ยอมอยู่ดูแลครอบครัว ดันทุรังจะมาสอบจอหงวนบู๊ ไม่เจียมตัวเลยนะ”

“นั่นสิ กะอีแค่วิชาติดตัวเล็กน้อยแค่นั้น ยังกล้าออกมาขายหน้าอีกนะ”

“หากนางไม่ใช่คนของอ๋องเหยียน ทหารอย่างเราจะปล่อยให้นางโอหังเพียงนี้ได้อย่างไร?”

ฉินเหยียนทนไม่ไหวจึงได้หันกลับไปพูดว่า “นี่พวกเจ้าหมายความว่าที่เซี่ยชิงชนะมาได้ เพราะพวกเจ้ายอมอ่อนข้อให้เพราะเห็นแก่ข้างั้นรึ?”

ทหารนายหนึ่งประสานมือคารวะพูดว่า “อ๋องเหยียนพ่ะย่ะค่ะ ตั้งแต่อดีตไม่มีหญิงสาวคนใดที่สามารถได้ตำแหน่งจอหงวนในการสอบจอหงวนบู๊พ่ะย่ะค่ะ หากไม่ใช่เพราะพระองค์ นางจะผ่านเข้ารอบได้อย่างไร”

“กระหม่อมคิดว่าอ๋องเหยียนพอเท่านี้เถิดพ่ะย่ะค่ะ ตัดสินให้นางแพ้เสียในรอบนี้ จะได้ไม่ทำให้ฝ่าบาทพิโรธ”

“นั่นสิท่านอ๋อง การสอบจอหงวนบุ๋นยอมให้หญิงสาวได้ครองจอหงวนแล้ว แต่จอหงวนบู๊ยอมได้จริงๆพ่ะย่ะค่ะ ไม่เช่นนั้นหากเผยแพร่ออกไปแล้วจะเป็นอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนไม่ยอมความคิดอันคร่ำครึของเหล่าแม่ทัพพวกนี้ เขาพูดอย่างจริงจังว่า

“เหตุใดเป็นหญิงไม่ได้ ผู้หญิงเท่าเทียมกับผู้ชาย พวกเจ้าอยากชนะก็อย่าเอาแต่พูด ไปเอาชนะนางให้ได้สิ อย่าหาว่าข้าดูถูกพวกเจ้าเลยนะ วิชาแค่นี้ของพวกเจ้า ไม่มีทางเอาชนะเซี่ยชิงได้ในสนามรบหรอก”

“พวกข้าเอาชนะไม่ได้งั้นรึ!” รองผู้บัญชาการยืนขึ้นทันที “ข้าจะลงสนามเดี๋ยวนี้ แล้วทำให้แม่นางผู้นั้นตกจากหลังม้า!”

หยางจิ่นซิ่วไม่ชอบเหล่าแม่ทัพพวกนี้มานานแล้ว นางกอดอกแล้วจับจ้องเหล่าแม่ทัพอาณาจักรฉินด้วยสายตาที่เฉียบคมแล้วถามขึ้นว่า

“อยากจะลงสนามก็ได้ กล้าประลองกับข้าสักรอบรึไม่?”

รองผู้บัญชาการกำลังเดือดดาล เขารีบตอบกลับทันทีว่า “เหตุใดจะไม่กล้า ประลองก็ประลองสิ ข้าทำสงครามมาหลายปี เคยเจอศัตรูมาทุกรูปแบบ คิดว่าจะโดนผู้หญิงอย่างเจ้าข่มขวัญงั้นรึ!”

หยางจิ่นซิ่วเองก็พูดอย่างไม่ยอมถอยว่า “พอดีเลยรอบต่อไปยังไม่เริ่ม ข้าจะเล่นเป็นเพื่อนเจ้าสักหน่อยละกัน!”

รองผู้บัญชาการยืนขึ้นแล้วส่ายศีรษะพร้อมพูดว่า “มือเท้าไม่มีตาหรอกนะ หากทำให้เจ้าเจ็บก็อย่าร้องไห้ละกัน!”