เมื่อจ้าวฉี่หมิงทราบข่าว เขาพลันหมดแรงในทันที ความรู้สึกที่รอดจากภัยพิบัติทำให้เขาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้แล้วพูดว่า
“ป้องกันได้แล้ว นี่เป็นพรที่ล้ำค่าที่สุด!”
โชคดีที่ในช่วงท้ายเขาขโมยน้ำมันมาจากประชาชน มิฉะนั้นคงไม่มีทางป้องกันเมืองหลวงได้แน่ๆ
ในเวลานี้จ้าวชี่ว์ปิ้งถือหอกยาว เดินเข้ามาด้วยท่าทีดุร้ายที่กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ยกมือขึ้นรายงานว่า
“ท่านอัครมหาเสนาบดี พวกเราทำสำเร็จ กลุ่มกบฏของอู๋ซานกุ่ยถูกโจมตีอย่างหนัก ไม่มีใครรอดชีวิตเลยพ่ะย่ะค่ะ!”
จ้าวฉี่หมิงรีบปรับอารมณ์ นั่งหลังตรงถามกลับไปว่า
“ผู้เสียชีวิตฝั่งเราเป็นอย่างไรบ้าง?”
จ้าวชี่ว์ปิ้งกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“สถานการณ์ไม่สู้ดีนักพ่ะย่ะค่ะ”
สีหน้าของจ้าวฉี่หมิงหม่นหมองลงเล็กน้อย เขาพูดอย่างครุ่นคิดว่า
“เพียงแค่นั้น ขอเพียงแค่ทนต่อการโจมตีครั้งหนึ่งได้ ขอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น”
ขณะที่ทมั้งสองกำลังพูดคุย ทหารพลันเข้ามารายงานว่า
“ท่านอัครเสนาบดีแย่แล้วขอรับ! กองทัพของอู๋ซานกุ่ยเตรียมบุกโจมตีเมืองอีกครั้งแล้วขอรับ!”
จ้าวฉี่หมิงรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางศีรษะ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปในทันที พูดอย่างตื่นตระหนกว่า
“อะไรนะ โจมตีรอบแรกเพิ่งจบลง จะออกมาโจมตีอีกครั้งได้อย่างไร ตามไปดูพร้อมข้า!”
พูดจบ พวกเขารีบเดินตรงไปยังกำแพงเมือง
ทหารอาณาจักรจ้าวทุกคนเห็นอู๋ซานกุ่ยนำกองทัพส่วนตัวเข้ามา
สิ่งที่พวกเขาเพิ่งโจมตีไปนั้นคือกองทัพแนวหน้าห้าพันนายของอู๋ซานกุ่ย
แต่ตอนนี้กลับมีทหารเกือบหนึ่งหมื่นคนอยู่เบื้องหลังอู๋ซานกุ่ย เท่าที่เห็นคือเต็มไปด้วยคน ทหารภายใต้กำแพงเมือง มุ่งหน้ามาเพื่อฆ่าและทำลายอีกฝ่ายให้หมดสิ้น!
“ตั้งขบวน!”
“พลธนูเตรียมพร้อม”
ทหารทั้งหมดบนกำแพงเมืองยกคันธนูขึ้นราวกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขามอยู่
จ้าวฉี่หมิงมองดูศึกตรงหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและพูดเสียงเบาว่า
“อู๋ซานกุ่ยคิดจะทำอะไรกันแน่? หรือว่าเขาต้องการตายไปพร้อมกับพวกเรา!”
หัวใจของทหารฝั่งอาณาจักรจ้าวจุกอยู่ที่คอ
ศึกก่อนหน้านี้เพิ่งจบไปไม่นาน ยังไม่ทันได้สงบสติอารมณ์ กลับมีศึกมารออยู่ตรงหน้าอีกแล้ว ถือได้ว่าพวกเขาได้รับความเสียหายทั้งกายและใจ
เห็นอู๋ซานกุ่ยขี่ม้าสูง ถือหอกยาวแล้วตะโกนออกมาว่า
“แจ้งให้กองทัพอาณาจักรจ้าวทราบ นำตัวเฉินหย้วนหย้วนคืนมาให้ข้า ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้า!”
“เฉิน เฉินหย้วนหย้วน?”
จ้าวฉี่หมิงไม่เชื่อหูตัวเองว่าอู๋ซานกุ่ยยกกองทัพมาเพื่อผู้หญิงเพียงคนเดียว
เขาตอบกลับเสียงสูงว่า
“นายพลอู๋ต้องการเฉินหย้วนหย้วนคืนก็ควรบอกแต่เนิ่นๆ สิ ขอเพียงแค่เจ้าถอนทัพออกไป ข้าจะให้ทหารฝั่งอาณาจักรจ้าวคืนตัวนางให้เจ้าทันที!”
เมื่อไม่เห็นใคร อู๋ซานกุ่ยไม่ยอมรามือง่ายๆ พูดเสียงดังขึ้นมา
“นำตัวเฉินหย้วนหย้วนคืนมาให้ข้าก่อน”
จ้าวฉี่หมิงเห็นด้วยทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...