เมืองหลวงอาณาจักรจ้าว
อู๋ซานกุ่ยนำกองทัพเข้าสู่ตำหนักจินหลวน ทุกคนตาเป็นประกายเมื่อเห็นตำหนักอันงดงาม ดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกาย นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเข้ามาในตำหนักที่สูงส่งและหรูหราเช่นนี้
อู๋ซานกุ่ยมองเก้าอี้บัลลังก์ที่ระยิบระยับแกะสลักมาอย่างดีแล้ว ก็รู้สึกดีใจอย่างมาก เขาหัวเราะเสียงดังแล้วพูดว่า
“มิน่าทุกคนถึงอยากจะเป็นฮ่องเต้กันนัก คราวนี้ถึงตาข้านั่งบ้างแล้ว ฮ่าๆๆ!”
เขารีบเดินขึ้นไปแล้วนั่งบนบัลลังก์ จากนั้นก็มองทหารที่อยู่ด้านล่าง
เหล่าทหารคุ้นชินกับการยกยอแล้ว จึงพากันคุกเข่าประสานมือคารวะพูดว่า
“ขอแสดงความยินดีด้วยขอรับท่านแม่ทัพ!”
อู๋ซานกุ่ยยิ้มกว้างอย่างมาก เขาแต่งตั้งเองว่า “ต่อไปอาณาจักรจ้าวก็เป็นของตระกูลอู๋แล้ว พวกเจ้าคอยติดตามโจมตีเมืองกับข้ามา คราวนี้เรามาครองใต้หล้าด้วยกันเถิด”
เหล่าทหารต่างประสานมือคารวะพร้อมกันแล้วถวายบังคมฝ่าบาท
“ฝ่าบาทอายุยืนยาวหมื่นปีหมื่นปีหมื่นหมื่นปี!”
อู๋ซานกุ่ยนั่งอยู่บนบัลลังก์อย่างมีชีวิตชีวา เขาจัดพิธีแต่งตั้งตำแหน่งต่างๆอย่างง่ายๆ ชี้ไปยังแม่ทัพด้านล่างแล้วพูดว่า
“ข้าแต่งตั้งให้เจ้าเป็นจอมพลพิทักษ์อาณาจักร!”
“ข้าแต่งตั้งให้เจ้าเป็นนายพล!”
“ข้าแต่งตั้งให้เจ้าเป็นขุนนางขั้นที่สาม!”
เหล่าทหารต่างคุกเข่าแล้วประสานมือคารวะขอบพระทัย “ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมจะไม่ทำให้ผิดหวังพ่ะย่ะค่ะ!”
คำว่าฝ่าบาททำเอาอู๋ซานกุ่ยยิ้มดีใจจนหุบไม่อยู่ ทันใดนั้นเองประตูใหญ่ของตำหนักจินหลวนก็เปิดออก ทุกคนต่างพากันหันกลับไปมอง แล้วพบว่าเฉินหย้วนหย้วนที่สวมชุดสีแดงกำลังยืนอยู่หน้าประตู
แสงอาทิตย์กระทบร่างกายของนาง นั่นทำให้นางดูเปล่งประกายและดึงดูดสายตาอย่างมาก งดงามมากเหลือเกิน เหล่าทหารกบฏที่กำลังหัวเราะกันอย่างโอหัง เมื่อเห็นดังนั้นก็เงียบลงทันที ในตำหนักจินหลวนเงียบสงัด
อู๋ซานกุ่ยมองใบหน้าที่คุ้นเคยนั้น ชุดสีแดงที่โดดเด่น เขาดีใจจนมือสั่นไปหมด จนหัวใจแทบจะหยุดเต้น นี่คือหญิงสาวที่เขาฝันใฝ่ เขาทรยศหักหลังอาณาจักรเพื่อนาง ที่โจมตีมาถึงเมืองหลวง ทั้งหมดก็เพื่อนาง!
เฉินหย้วนหย้วนค่อยๆเงยหน้าขึ้นท่ามกลางสายตาของคนกับหมื่น นางเดินเข้าไปในตำหนักจินหลวนจนเดินมาถึงหน้าบัลลังก์ นางคุกเข่าลงแล้วคำนับ
“เฉินหย้วนหย้วนต้อนรับท่านแม่ทัพกลับมาด้วยชัยชนะเจ้าค่ะ”
หัวใจของอู๋ซานกุ่ยราวกับถูกฟ้าผ่าลงมา ภาพที่จากลาผุดขึ้นมาอีกครั้ง
“เมื่อท่านกลับมาพร้อมชัยชนะ ข้าจะสวมชุดแดงต้อนรับแน่นอน”
นางสวมชุดสีแดงมาต้อนรับจริงๆ ในตอนนี้อู๋ซานกุ่ยเองก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เขารีบลงมาจากบัลลังก์แล้วมายังเบื้องหน้าของเฉินหย้วนหย้วน แล้วกอดนางเข้าสู่อ้อมกอด
“หย้วนหย้วน ลำบากเจ้าเสียแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...