องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 547

จ้าวจีเอ๋อร์กดร่างของน้องชายที่กำลังโกรธเกรี้ยวไว้ ในขณะเดียวกันก็กดเก็บความเดือดดาลเอาไว้แล้วพูดว่า

“อย่าวู่วาม ตอนนี้ไม่ใช่ตอนที่เจ้าจะออกหน้าได้”

จ้าวหรงจีมองพี่สาวด้วยสีหน้าที่ไม่เข้าใจ “ท่านพี่ พวกมันทำร้ายชาวเมืองเช่นนี้ ท่านพี่ทนได้งั้นรึ?”

จ้าวจีเอ๋อร์พยายามระงับอารมณ์อย่างสุดกำลัง นางอยากจะถือปืนไฟยิงศีรษะของพวกทหารกบฏระเบิดจะแย่อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ยังมีเรื่องที่สำคัญกว่านั้น จึงได้พูดว่า “เรื่องเล็กน้อยไม่อดทน ก็จะทำให้เสียการใหญ่”

ที่นอกรถม้า สือเหล่ยขี่ม้าแล้วพูดโดยมีม่านกั้นว่า “นายน้อยพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้อำนาจใหญ่ต่างๆอยู่ในมือของอู๋ซานกุ่ยหมดเลยพ่ะย่ะค่ะ หากเรากระทำการหุนหันพลันแล่น เกรงว่ามันจะเกิดผลเสีย โปรดอดทนหน่อยเถิดพ่ะย่ะค่ะ เมื่อเราได้เป็นผู้นำสถานการณ์แล้วค่อยยุติความโกลาหลก็ยังไม่สายพ่ะย่ะค่ะ”

จ้าวหรงจีเองก็เข้าใจเหตุผลเช่นกัน แต่เขาแค่กังวลเมื่อเห็นคนถูกรังแก เมื่อครุ่นคิดและสงบสตอารมณ์แล้วจึงพูดว่า

“เอาเถิด ดำเนินไปตามแผนต่อไปเถิด”

ในขณะที่พูดรถม้าก็ได้มาถึงหน้าประตูเมืองหลวงแล้ว

แม่ทัพของกองทัพกบฏที่อยู่หน้าประตูรั้งขบวนของจ้าวจีเอ๋อร์ไว้นอกพระราชวังแล้วพูดอย่างเข้มงวดว่า

“แม่ทัพอู๋มีคำสั่ง พระราชวังถือเป็นสถานที่สำคัญ อนุญาตให้คนเข้าไปได้เพียงกลุ่มเดียว คนอื่นๆให้รอก่อน”

จ้าวจีเอ๋อร์คิดเอาไว้แล้วว่าอู๋ซานกุ่ยจะต้องคอยระวังพวกเขา ดังนั้นนางจึงลงจากรถอย่างใจเย็นและสั่งว่า

“แม่ทัพสือ เจ้าพาองครักษ์สักสองสามคนตามข้าเข้าไปในพระราชวัง”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อแม่ทัพสือประสานมือคารวะตอบรับแล้วก็ได้เลือกองครักษ์ที่ฝีมือดีออกมา เพื่อติดตามนายทั้งสองเข้าไปในพระราชวัง

ในพระราชวังตอนนี้ราวกับเวิ่งเฉิงขนาดใหญ่ กองทัพกบฏทั้งหมดอยู่บนกำแพงเมือง พวกเขาดึงคันธนูเอาไว้และเตรียมท่าจะยิงไว้ จับจ้องพวกจ้าวหรงจีอย่างไม่ละสายตา อู๋ซานกุ่ยได้ออกคำสั่งเอาไว้ ว่าหากพวกจ้าวจีเอ๋อร์กล้าทำอะไรก็ให้ยิงธนูฆ่าทิ้งทันที

สือเหล่ยและเหล่าองครักษ์ระมัดระวังตัวอย่างมาก พวกเขาคุ้มครองนายท่านทั้งสองเอาไว้ตรงกลาง เมื่อจ้าวหรงจีเห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็เกิดกลัวขึ้นมาบ้าง จึงได้ถามขึ้นเบาๆว่า

“ท่านพี่ หรือว่าอู๋ซานกุ่ยอยากคิดจะเสร็จงานฆ่าโคถึก?”

จ้าวจีเอ๋อร์พูดอย่างมั่นใจว่า “ไม่ต้องกลัวไป เขาไม่มีความกล้านี้ การปะทะกันจริงๆอยู่ที่ตำหนักจินหลวน”

ในขณะที่พูดคุยกันทุกคนก็ได้มาถึงหน้าตำหนักจินหลวนแล้ว

ในตอนนี้เสียงตีกลองดังสนั่น มีคนพูดเสียงดังว่า “เชิญนายน้อยอาณาจักรจ้าว!”

ภายใต้พิธีและดนตรี จ้าวหรงจีเดินอยู่ด้านหน้า ด้านหลังของเขามีจ้าวจีเอ๋อร์และแม่ทัพสือ เกล่าองครักษ์สวมใส่ชุดเกราะติดอาวุธครบครัน ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ

เมื่อเข้ามายังตำหนักแล้ว ทหารกองทัพกบฏก็จับจ้องพวกจ้าวหรงจีอย่างไม่ละสายตา

อู๋ซานกุ่ยนั่งอุ้มเฉินหย้วนหย้วนอยู่บนบัลลังก์ เขากำลังดื่มกินอย่างสนุกสนาน หัวเราะเสียงดัง เมื่อเห็นพวกจ้าวหรงจีมาถึงแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามว่า

“อ้าว ฮ่องเต้ตัวน้อยของเรามาแล้ว!”