องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 550

เฉินหย้วนหย้วนเกิดที่ครอบครัวนักวิชาการในอาณาจักรจ้าว ท่านพ่อรับราชการนพระราชสำนัก เป็นขุนนางผู้ใจซื่อมือสะอาด ในตอนที่นางอายุสี่ขวบ เพราะความโกลาหลในอาณาจักรจ้าว ตระกูลเฉินจึงถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏ ท่านพ่อถูกตัดศีรษะ ผู้หญิงในบ้านทุกคนกลายเป็นทาส

ในตอนที่เฉินหย้วนหย้วนยังอายุน้อยนางถูกส่งไปยังหน่วยงานเลี้ยงรับรอง จากลูกสาวของข้าราชการระดับสูงกลายเป็นทาสผู้ต่ำต้อยที่สามารถทำทุกอย่างที่ทำได้ ตอนนั้นเฉินหย้วนหย้วนถูกสั่งสอนทักษะการปรนนิบัติชายหนุ่ม การดื่มสนุกสนาน บทกวีและเพลง

จุดเปลี่ยนเกิดขึ้นเมื่อนางอายุสิบสองปี จ้าวฉี่หมิงผู้น่าเกรงขามครอบครองอำนาจ เขาดำเนินแผนการการแทรกซึมเข้าอาณาจักรจ้าว และหาทาสที่เหมาะสมในหน่วยงานเลี้ยงรับรอง

เฉินหย้วนหย้วนเหนือกว่าผู้อื่น นางมีความฉลาดและว่องไวจึงถูกเลือก และถูกส่งไปยังเมืองหลวงอาณาจักรฉินอย่างลับๆ เพื่อดำเนินแผนการแทรกซึมของหน่วยกล้าตาย

การต้องออกจากอาณาจักรจ้าวทำให้นางเสียใจมาก เฉินหย้วนหย้วนไม่มีความหวังอะไร นางเกิดมาก็เพื่อเป็นอุปกรณ์ให้ถูกใช้งาน ใช้ความงามเป็นอาวุธ ถูกสั่งไปสั่งมา

นางแทรกซึมเข้ามาในหออี๋หงแห่งอาณาจักรฉินหกปี ในตอนที่อายุสิบแปดก็เริ่มรับแขก รับรองเหล่าขุนนางข้าราชการสูงศักดิ์แห่งอาณาจักรจ้าว อดกลั้นไม่พูดไม่จามาหกปี เดิมทีนางคิดว่าชีวิตจะเป็นเช่นนี้ต่อไปอีกยาวนาน ไม่มีการเปลี่ยนแปลง

จนกระทั่งตอนที่องค์หญิงสามแห่งอาณาจักรจ้าวมาเยือนอาณาจักรฉิน แผนการหน่วยกล้าตายได้ถูกเริ่มขึ้น พวกนางที่เป็นหน่วยกล้าตายจะต้องเตรียมสละชีวิตเพื่ออาณาจักรจ้าวอยู่เสมอ

แต่เรื่องไม่ได้เป็นไปดังนั้น อาณาจักรฉินมีนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ลงมาจุติ เขาคลี่คลายแผนร้ายของอาณาจักรจ้าวได้อย่างง่ายดาย แถมยังได้ช่วยหน่วยกล้าตายอย่างพวกนางออกมาจนหมด

ใช่แล้ว ช่วยออกมา ได้ยินมาว่าทันทีที่หน่วยกล้าตายถูกจับได้จะต้องตายอย่างน่าอนาถอย่างมาก แต่พวกนางกลับไม่เคยถูกปฏิบัติอย่างไม่ยุติธรรม แต่กลับถูกปฏิบัติอย่างเคารพ ในช่วงเวลานั้นเฉินหย้วนหย้วนได้รู้สึกถึงความสุขที่ได้เป็นคนเป็นครั้งแรก

นางถูกความยุติธรรมความเมตตาของอ๋องเหยียน องค์ชายสิบสี่แห่งอาณาจักรฉินเอาชนะใจ และซาบซึ้งในความตระหนักของอ๋องเหยียนอย่างมาก

สงครามระหว่างอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าวเริ่มขึ้น นางได้ติดตามอ๋องเหยียนไปยังสนามรบที่ชายแดนในฐานะนางกำนัล ได้เห็นกับตา ว่าอ๋องเหยียนสามารถกวาดล้างกองทัพหัวกะทิจำนวนหนึ่งแสนของอาณาจักรจ้าว และโจมตีเมืองได้ โดยใช้ฟ้าลิขิตดินอำนวย

ที่จริงเฉินหย้วนหย้วนไม่ได้รู้สึกพักพิงต่ออาณาจักรจ้าวเท่าไรนัก นางนับถืออ๋องเหยียน ศรัทธาอ๋องเหยียน อ๋องเหยียนคือแสงศักดิ์สิทธิ์ในใจของนาง มีเพียงนางที่เข้าใจว่าการเกิดมาเป็นไส้ศึก ต่อให้นางจะรักอ๋องเหยียนมากแค่ไหน ก็ไม่อาจมีผลลัพธ์อะไรกับอ๋องเหยียนได้

นางจึงได้เก็บซ่อนความรักนี้เอาไว้ก้นบึ้งของหัวใจ อ๋องเหยียนได้เลือกนางกำนัลแปดคน นางคือหนึ่งในนั้น ในชวงเวลานั้นนางฝึกฝนบทกวีและร้องเพลงเต้นรำอยู่ตลอด ต่อให้ตอนที่อยู่ในหน่วยงานเลี้ยงรับรอง นางก็ไม่เคยเหนื่อย

แต่โชคดีอย่างมากที่อ๋องเหยียนเห็นถึงความยากลำบากของพวกนาง และเห็นใจในความทุกข์ของพวกนางเช่นกัน เขายอมที่จะนวดเท้าให้ทาสที่ต่ำต้อยเช่นนาง เทน้ำชาให้ทาสอย่างนาง และป้อนข้าวให้นางกับมือ

นางรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก นี่คืออ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินเชียวนะ คือคนที่ถูกเรียกขานว่าเป็นเทพเจ้าลงมาจุติ แต่กลับดีต่อทาสที่ต่ำต้อยเช่นนางถึงเพียงนี้ นั่นทำให้เฉินหย้วนหย้วนรู้สึกซึ้งใจมาก และไม่มีอะไรจะตอบแทนเลย

จากนั้นพวกนางทั้งแปดก็ถูกส่งมายังอาณาจักรจ้าว พวกนางทุกคนต่างก็รู้ดีว่าได้กลายเป็นอาวุธอีกครั้งแล้ว เป็นดาบที่แหลมคมที่แทงอาณาจักรจ้าว แต่พวกนางก็ไม่เสียใจ ตราบใดที่ได้ทำเพื่ออ๋องเหยียน ช่วยให้เขาได้ประสบความสำเร็จ ทำให้ชาวเมืองใต้หล้านี้ได้มีชีวิตที่ดี และไร้การแบ่งชนชั้น นางยินดีที่จะกลายเป็นดาบที่ขยายอาณาเขตแก่อ๋องเหยียน