องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 555

บนหอคอยกำแพงเมือง ฮ่องเต้ฉินกำหมัดไว้แน่น เขากัดฟันเดือดดาลอย่างมาก และเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ฉินอู่ ข้าก็ดีต่อเจ้า แต่บัดนี้เจ้ากลับทำเรื่องทรยศเช่นนี้ได้!”

ฉินอู่นำทัพหนึ่งร้อยคนมาถึงหน้าเมือง เขาชี้หอกยาวไปทางท่านพ่อแล้วอย่างเดือดดาล

“ท่านพ่อ ท่านฟังคำใส่ร้ายของคนร้าย ทำร้ายผู้อาวุโสของตระกูลท่านแม่ วันนี้ พวกข้าจะขอไม่สนใจคนรอบข้าง ถึงแม้ว่าจะทำเรื่องไม่ดีมา ท่านพ่อส่งตัวฉินเหยียนออกมา สละบัลลังก์ ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าพวกลูกไม่เกรงใจ!”

“ลูกเนรคุณ พวกเนรคุณ!”

ฮ่องเต้ฉินโกรธจนหายใจแรง เขาอยากจะถืออาวุธและพุ่งไปสั่งสอนลูกชายเนรคุณด้วยตนเองอย่างมาก

เสียงกีบของม้าศึกด้านล่างเมือง เหล่าองค์ชายอื่นๆได้ก่อกบฏแล้ว เมื่อเริ่มต้นไปแล้วก็ไม่อาจเสียใจภายหลังได้อีกแล้ว ปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรมเลยดีกว่า ต่างก็เริ่มด่าทอท่านพ่อที่อยู่บนกำแพงเมืองเหมือนฉินอู่

“ท่านพ่อ ตระกูลท่านแม่ล้วนเป็นตระกูลชาติวงศ์แห่งอาณาจักรฉิน สืบทอดกันมาร้อยปี มีสายเลือดที่สูงส่ง ฉินเหยียนก็แค่เกิดจากนางกำนัลชั้นต่ำในพระราชวัง แต่ท่านกลับเอาแต่ปกป้องมัน พวกข้าไม่ยอม!”

“ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะท่านพ่อบีบให้ต้องทำ ในเมื่อพวกข้าได้เริ่มก่อกบฏแล้ว วันนี้ไม่ใครก็ใครต้องตายไปข้างหนึ่ง”

“ส่งฉินเหยียนมา ส่วนท่านก็ไปผูกคอตายเพื่อไถ่โทษ ในฐานะลูกชายจะยอมหลงเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้บ้าง ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าลูกไม่รู้บุญคุณ!”

เอียนอ๋องที่แปดฉินอู่หัวเราะแล้วพูดว่า “ผู้เข้าใจสถานการณ์คือผู้เฉลียวฉลาด ท่านพ่อ ฟ้าสางแล้ว ทหารแปดหมื่นนายจากกองทหารรักษาการณ์ชายแดนจะมาถึงในไม่ช้า เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะมีกองทัพแปดหมื่นนาย ท่านไม่มีกำลังจะต้านหรอก ยอมรับชะตากรรมเถิด!”

ทหารกบฏที่อยู่ด้านล่างตะโกนเสียงดังว่า “เปิดประตูเมืองแล้วยอมแพ้ซะ!”

เหล่าองค์ชายต่างพูดจากำเริบเสิบสาน ทำเอาฮ่องเต้ฉินเดือดดาลจนแทบจะกระอักเลือด

เขาเดือดดาลอย่างมากและหันกลับไปมองฉินเหยียน เขากลับกำลังพูดคุยกับหญิงสาวข้างกายอย่างสนุกสนาน ราวกับไม่มีเรื่องอะไรเลย นั่นยิ่งทำให้ฮ่องเต้ฉินเดือดดาลมากยิ่งขึ้น

“เจ้าสิบสี่ ยังมัวรออะไรอีก รีบไปจับกุมพวกเนรคุณสิ!”

ฉินเหยียนจึงได้ถามขึ้นราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นว่า “คุยกันจบเร็วเพียงนี้เลยรึพ่ะย่ะค่ะ ท่านพ่อไม่อยากพูดคุยอีกหน่อยรึ บางทีหากพ่อลูกพูดคุยกัน อาจจะสามารถกำลังเกิดความสงบก็ได้พ่ะย่ะค่ะ”

ใต้กำแพงเมือง

เอียนอ๋องที่แปดฉินอู่พูดอย่างเดือดดาลว่า “ฉินเหยียน เจ้าคงไม่ได้เพ้ออยู่หรอกนะ พวกข้ามาถึงจุดนี้แล้วก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว วันนี้เจ้าจะต้องตาย ไม่ว่าใครก็ช่วยเจ้าไม่ได้! ออกมายอมแพ้ซะดีๆ มาคุกเข่ากราบกรานข้า ข้ารับรองว่าเจ้าจะได้ตายดี ไม่เช่นนั้นข้าจะแยกร่างเจ้าเป็นชิ้นๆ!”

ฉินเหยียนพิงกำแพงเมืองนิ่งๆ แล้วพูดอย่างสนใจว่า “พวกเจ้ามีแค่ร้อยกว่าคนก็คิดจะก่อกบฏงั้นรึ มาสิมา ขึ้นมาฆ่าข้าให้ได้ก่อนค่อยว่ากัน!”

เมื่อฉินเหยียนไม่กลัว ก็ทำเอากองกำลังกบฏเดือดดาลกันอย่างมาก ทุกคนต่างก็เกลียดชังฉินเหยียน อยากจะฉีกร่างเขาจะแย่

“ผู้ใดที่ฆ่าฉินเหยียนได้ ข้าจะมอบรางวัลเป็นตำแหน่งขุนนางศักดินาหนึ่งหมื่นครัวเรือน เงินหนึ่งหมื่นตำลึงทองให้ ฆ่ามัน!”

ขอเพียงยอมปูนรางวัลอย่างงาม ย่อมต้องมีผู้กล้าปวารณาตัวรับ เหล่าทหารต่างก็ถือคันธนูแล้วตั้งท่ายิงธนู