องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 556

“อ๊าก ข้าจะตายแล้วช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย!”

“เกิดอะไรขึ้น ชาวเมืองพวกนี้มาจากไหน?”

นอกจากทหารม้าหญิงที่มีทักษะการยิงธนูสูงแล้ว ด้านหลังของนางมีชาวเมืองหลายร้อยคนตามมาด้วย ทุกคนต่างถือเครื่องมือทำนาแล้วตะโกนเสียงดัง แล้วมาถึงหน้าประตูเมือง ต่อสู้กับเหล่าทหารกบฏ

“ปกป้องท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์!”

“สู้กับพวกทหารกบฏให้สุดกำลังซะ!”

“คิดจะฆ่าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ของเราก็ข้ามศพเราไปก่อนเถิด!”

การโจมตีอย่างไม่กลัวตายของเหล่าชาวเมืองนี้ แม้ว่าจะมีคนมากมาย แต่ก็สู้เครื่องแบบครบครันของพวกทหารกบฏไม่ได้ พวกมันสวมใส่ชุดเกราะกันหมด เครื่องมือทำนาของเหล่าชาวเมืองไม่อาจทำอะไรชุดเกราะได้ เพียงแค่ไม่กี่ครั้งเหล่าชาวเมืองก็บาดเจ็บสาหัสถึงชีวิต

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้นเหล่าชาวเมืองก็ยังคงต่อสู้อย่างกล้าหาญโดยไม่เกรงกลัวต่อความตาย ฉินเหยียนอยู่ในเมืองนี้ ผู้ใดบังอาจคิดจะสังหารท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา ก็คือศัตรูของพวกเขาและทั่วทั้งใต้หล้านี้ ให้อภัยไม่ได้!

“ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์? ที่แท้สำหรับพวกชาวเมืองแล้วข้าเป็นเช่นนั้นรึ?”

ฮ่องเต้ฉินเห็นดังนั้นแล้วก็ดีใจอย่างมาก แม้ว่าเหล่าลูกชายจะทำผิด ก่อความโกลาหล แต่ก็ยังได้รับความรักความเคารพจากชาวเมือง ก็ถือว่าเป็นความสำเร็จ เพียงแค่ฮ่องเต้ฉินไม่ได้สังเกตเห็นฉินเหยียนที่เดือดดาลอยู่ข้างๆเลย

ต่อให้ฉินเหยียนจะวางแผนไว้สมบูรณ์แค่ไหน ก็ไม่คิดว่าชาวเมืองจะยื่นมือเข้ามายุ่งด้วย แถมยังต่อสู้กับพวกทหารกบฏจนบาดเจ็บสาหัสอีก

และเพราะการปรากฏตัวของเหล่าชาวเมืองก็ทำให้ฉินเหยียนนิ่งเฉยไม่ได้อีกต่อไป เขาตะโกนเสียงดังว่า

“พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่ นี่ไม่ใช่การต่อสู้ที่พวกเจ้าจะเข้ามาร่วมได้ ชาวเมืองทุกคนจงหลีกไป หลีกไป อย่าเข้ามา!”

ชายชราผู้ที่ถือจอบเอาไว้ล้มทหารกบฏอย่างสุดกำลัง เขามองขึ้นไปบนกำแพงเมืองอย่างภาคภูมิใจ เมื่อเห็นลูกชายของเขาขันทีเกา กำลังยืนอยู่ข้างกายท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เขาก็ตะโกนอย่างดีใจว่า

“อย่ากลัวไปนะลูก มีพ่ออยู่ รับรองว่าเจ้าจะปลอดภัย!”

ดาบเปื้อนเลือดแทงเข้าที่หน้าอกของเขา ชายชราก้มหน้ามองไปแล้วกระอักเลือดออกมา

ฮ่องเต้ฉินกำลังมึนงงว่าชายชรากำลังเรียกใครว่าลูกชาย ขันทีเกาก็คุกเข่าลงแล้วตะโกนร้องไห้อย่างสุดใจ

“ท่านพ่อ! ลูกไม่ดีเอง!”

ชายชรากระอักเลือด เขาตะโกนต่อลูกชายบนกำแพงเมืองว่า “ตั้งแต่โบราณก็ยากจะมีทั้งความจงรักภักดีและเป็นธรรม การที่ลูกชายของข้าได้เป็นประโยชน์ต่อท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ นั่นถือเป็นโชคดีของตระกูลเกาของเรา คือความโชคดีของชาวเมือง พ่อไม่เสียใจที่ต้องตาย!”

เขาผละตัวออก ใช้ร่างกายเป็นอาวุธโจมตีโดยการชนร่างกายขของทหารกบฏ เพื่อให้ดาบที่อยู่บนหน้าอกแทงเข้าหน้าอกของทหารกบฏเช่นกัน ตายไปด้วยกัน

“ท่านพ่อ ท่านพ่อของข้า!” ขันทีเการ้องไห้อย่างหนัก หัวใจแตกสลาย

ฮ่องเต้ฉินจึงได้รู้ว่า ที่แท้ในบรรดาชาวเมืองมีพ่อของขันทีเกาด้วย ขณะที่ฮ่องเต้ฉินอยากจะเกลี้ยกล่อมปลอบใจ จู่ๆก็รู้สึกตายฝาด เมื่อจ้องมองดีๆแล้ว ก็พบว่าจู่ๆฉินเหยียนก็กระโดดลงจากกำแพงเมือง เขาอยู่บนอากาศถือปืนเอาไว้ทั้งสองมือ แล้วเล็งไปยังทหารกบฏ แล้วเริ่มการฆ่าทันที

“ปังปัง ปังปัง” ยิงเข้าเป้าทุกนัด