องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 561

ในรถม้าที่โซเซ เป็นครั้งแรกที่ฮ่องเต้ฉินเพลิดเพลินไปกับภูเขาอาณาจักรฉินอย่างสบายใจเช่นนี้ แม้แต่ลมที่พัดผ่านก็ยังทำให้เขารู้สึกดีอย่างมาก

ฉินเหยียนสั่งให้รถม้าหยุดลงในสถานที่ที่วิวทิวทัศน์งดงาม เมื่อเขาลงจากรถม้าแล้วก็เชิญให้ท่านพ่อเสด็จไปเดินเล่นที่ริมแม่น้ำด้วยกัน

ฮ่องเต้ฉินตอบรับคำเชิญอย่างมีความสุข พ่อลูกสองคนเดินเคียงข้างกัน เมื่อยืนอยู่ริมแม่น้ำที่มีต้นหลิวพัดอยู่ มองเห็นสะพานที่อยู่บนแม่น้ำ เรือที่พายคดเคี้ยว ปลาคาร์พสีแดงที่อยู่ในน้ำสะอาดที่ล้อมรอบๆเอาไว้ ใบบัวเติบโตอย่างแข็งแรงแผ่ขยายไปถึงฝั่ง

น้ำไหลดังก้องกังวาน เมื่อมองไปไกลๆแล้วก็พบตรงข้ามของแม่น้ำ คือเนินเขาสลับซับซ้อนเป็นชั้นๆ ภูเขาลูกหนึ่งเขียวขจี อีกลูกเขียวอ่อน อีกลูกเข้ม อีกลูกอ่อน มีก้อนเมฆล้อมรอบราวกับภาพวาดที่แสนงดงาม หากสังเกตให้ดีจะเห็นว่ากำแพงหินมีรูปทรงต่างๆที่แตกต่างกัน และรูปทรงต่างๆมากมาย

เมื่อเงยหน้ามองไปบนยอดเขาแล้วราวกับมันถูกย้อมสีเขียวยังไงอย่างงั้น ทุกที่เขียวขจี เมื่อมองไปแล้วช่างทำให้รู้สึกสบายใจยิ่งนัก

หากเดินต่อไปอีก บนเนินเขาที่อยู่ไม่ไกลมีจุดสีเหลืองทองอยู่ท่ามกลางภูเขาเขียวขจีและแม่น้ำใสสะอาด เมื่อเข้าไปมองใกล้ๆแล้ว มันคือดอกไม้ริมทางทั้งหมด ช่างงดงามดึงดูดสายตาจริงๆ

ฮ่องเต้ฉินสีหน้าเต็มไปด้วยความสุข มองเห็นภูเขาเขียวขจีที่มีแม่น้ำ แม่น้ำใสสะอาดที่สะท้อนภูเขาสีเขียว รวมถึงต้นหลิวที่พัดมาตามริมแม่น้ำ สายลมที่พัดมากระทบใบหน้า ทำให้เขารู้สึกไม่เวียนหัวและผ่อนคลายมาก

ภาพทิวทัศน์นี้ทำให้ฉินเหยียนนึกถึงชมทะเลหลวงของโจโฉ เขายืนเอามือไพล้หลังอยู่ริมแม่น้ำแล้วอ่านออกมาว่า

“ถึงเขาเจ๋สือย่านบูรพา ทอดชมทะเลหลวง คลื่นกระฉอกครั่นครื้น ครวญภูหมู่เกาะเสียดยอดละลิ่ว แมกไม้ระดะหญ้านานาพันธุ์ งามงอกดื่นดาษ ลมฤดูสารทกวาดยอดไม้หวิวหวู ก่อเป็นคลื่นมโหฬาร อาทิตย์และจันทร์นั้น ดุจโคจรขึ้นจากห้วงมหรรณ์ ทางช้างเผือกพร่างพราย คล้ายๆพวยพุ่งจากทะเลหลวง”

เมื่อฮ่องเต้ฉินได้ฟังบทกวีนี้ของลูกชาย จึงปรบมือชื่นชม “เป็นบทกวีที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”

ฉินเหยียนหันหน้าไปมองฮ่องเต้ฉินแล้วพูดขึ้นว่า “ท่านพ่อพ่ะย่ะค่ะ ทรงเคยเห็นทิวทัศน์ที่งดงามเช่นนี้ในพระราชวังรึไม่?”

ฮ่องเต้ฉินพูดอย่างเสียดายว่า “ภูเขาและแม่น้ำที่ไม่ได้เป็นตามธรรมชาติในพระราชวัง ไม่อาจสู้ภาพตรงหน้าได้เลยแม้แต่น้อย วันนี้พบได้มาเห็นแล้ว ก็เปิดโลกทัศน์ของข้ามาก”

ฉินเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “ขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงตรง วิวทิวทัศน์สวยวิจิตรตระการตา เมื่อถึงยามพระอาทิตย์ตกดิน จะพิเศษมากขึ้นไปอีกพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินพูดอย่างตั้งตารอคอยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็หยุดพักที่นี่ครึ่งวัน ดูพระอาทิตย์ตกดินแล้วค่อยเดินทางต่อ”

ฉินเหยียนเองก็คิดเช่นนั้นจึงได้ออกคำสั่งให้พักผ่อนที่นี่ หลังจากรับประทานอาหารกลางวันแสนอร่อยแล้ว ฮ่องเต้ฉินก็ดึงฉินเหยียนให้ไปเดินเล่นไปทั่ว

เวลาผ่านไปรวดเร็วจนมาถึงตอนเย็น

สองพ่อลูกตั้งโต๊ะเล็กๆริมแม่น้ำ บนโต๊ะมีของว่างและน้ำชารสเลิศ แล้วรอพระอาทิตย์ตกดินไปด้วยกัน