องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 565

ฉินเหยียนแนะนำว่า “สิ่งนี้เรียกว่าปูนซีเมนต์พ่ะย่ะค่ะ ลูกเป็นผู้คิดค้นขึ้นมาเอง เป็นวัสดุที่ใช้ในการก่อสร้างบ้านโดยเฉพาะ เมื่อมีสิ่งนี้ก็สามารถสร้างอาคารสูงได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินพยักหน้าอย่างครุ่นคิดแล้วพูดว่า “น้ำและปูน น่าสนใจนัก เมื่อเทียบกับเจ้าแล้วข้ายังคงรู้น้อยเกินไป”

ฉินเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “ลูกได้ตกทอดมาจากท่านพ่อทั้งนั้นพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นฮ่องเต้ฉินก็ลูบหนวดอย่างภูมิใจ ไม่ลืมที่จะเข้าข้างตนเอง

“เจ้าพูดถูก ท่ามกลางลูกชายทั้งหมด เจ้าเหมือนข้าที่สุด!”

ทั้งสองได้มาถึงโรงหมักเหล้าอย่างไม่รู้ตัว

ฉินเหยียนลงจากม้าแล้วแนะนำว่า “ท่านพ่อ ที่นี่คือที่ๆลูกใช้ในการหมักเหล้าพ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็พาฮ่องเต้ฉินเข้าไปในโรงกลั่น ทันทีที่เข้าไปกลิ่นหอมของเหล้าที่เข้มข้นก็แตะจมูก ฮ่องเต้ฉินงตกใจกับเครื่องจักรขนาดใหญ่ตรงหน้าเขา

เครื่องจักรไอน้ำกำลังมีไอความร้อนลอยเต็มไปหมด ไม่จำเป็นต้องมีใครคอยควบคุมเครื่องจักรในห้องเลย มีเพียงเครื่องจักรที่กำลังทำงานไม่หยุด

ฮ่องเต้ฉินเบิกตากว้างแล้วพูดขึ้นว่า “พวกนี้ไม่มีคนคอยคควบคุมแล้วมันทำงานเองได้อย่างไร?”

ฉินเหยียนอธิบายว่า “นี่เรียกว่าวิทยาศาสตร์พ่ะย่ะค่ะ ไม่จำเป็นต้องใช้คนงาน ด้วยเครื่องจักรพวกนี้ก็สามารถผลิตเหล้ารสเลิศได้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินประหลาดใจอย่างมาก “หรือว่าจะเป็นฝีมือของเทวดารึ? มิน่าจึงสามารถผลิตเหล้าที่รสเลิศที่สุดออกมาได้ ไม่เลวเลย เปิดโลกทัศน์อย่างมาก!”

ฉินเหยียนแนะนำการทำงานของเครื่องจักรแต่ละเครื่อง แถมยังตักเหล้าขั้นที่หนึ่งขึ้นมาช้อนหนึ่งยื่นให้ฮ่องเต้ฉิน

ฮ่องเต้ฉินรับช้อนมาแล้วก็ลองดมกลิ่น เขารู้สึกว่าแทบจะมึนเมาไปทั้งที่ยังไม่ได้ดื่ม จึงได้ดื่มไปหนึ่งคำอย่างอดใจไม่ไหว เหล้าที่อยู่ในหม้อขั้นที่หนึ่งนั้นเผ็ดอย่างมาก ฮ่องเต้ฉินหน้าแดงไปหมด เขาร้องซีดและพูดไปด้วยว่า

“นี่สิจึงจะเป็นเหล้าที่ผู้ชายดื่ม สาแก่ใจยิ่งนัก เผ็ดร้อน สบายใจจริงๆ!”

หลังจากนั้นฉินเหยียนก็พาฮ่องเต้ฉินเดินเที่ยวชมไปทั่ว เมื่อตกกลางคืน หมู่บ้านจะฆ่าไก่และวัว และจุดกองไฟเพื่อเฉลิมฉลองการมาถึงของอ๋องเหยียน ด้วยบรรยกาศที่ครึกครื้น ฉินเหยียนและฮ่องเต้ฉินก็เฉลิมฉลองไปกับเหล่าชาวเมือง

ฉินเหยียนเห็นว่าบรรยากาศครึกครื้นมากแล้ว จึงได้พาฮ่องเต้ฉินมายังงานเลี้ยงที่กินเลี้ยงมากมาย สองพ่อลูกทั้งดื่มและกินอย่างเต็มปากเต็มคำ เพลิดเพลินอย่างที่สุด

เมื่อกินดื่มจนอิ่มแล้ว ฮ่องเต้ฉินก็มึนเมาไปหมดแล้ว ไม่หลงเหลือท่าทีของราชวงศ์เลย ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม เขาถือจอกเหล้าแล้วพูดเสียงดังว่า “เหล้าและอาหารชั้นเลิศ มีการเต้นรำร้องเพลง นี่สิคือชีวิต!”

ฉินเหยียนยิ้มแล้วพูดว่า “ยังมีที่สาแก่ใจกว่านี้อีกนะพ่ะย่ะค่ะ ไป ลูกจะพาไปสนุกสุดเหวี่ยงเอง!”

นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของฮ่องเต้ฉินที่ซาวหน้า เขายอมให้ฉินเหยียนสั่ง ถอดชุดจนหมดแล้วมายังห้องซาวหน้าที่มีควันรายล้อม

“โอ้ ที่นี่ร้อนจริงๆ”