องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 566

ฉากที่เจริญรุ่งเรืองตรงหน้าทำเอาเขาตะลึงอย่างขีดสุด ตั้งแต่ที่เข้าเมืองใหม่มาเขาก็อ้าปากค้างมาตลอด และเพราะตะลึงมากเกินไปจึงทำให้กรามของเขาเคล็ด ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะจัดเข้าที่ได้

เมืองนี้เต็มไปด้วยอาคารสูง แต่ละอาคารสูงตระการตาทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า มีถนนซีเมนต์สีขาว และมีต้นหญ้าสีเขียวที่ตัดแต่งเอาไว้อย่างเรียบร้อยทั้งสองข้างทาง มีเสาตรงตั้งไว้ทั้งสองข้างของถนน ป้ายร้านหอนางโลมสีนีออนทำให้ตาลายพร่ามัวไปหมด

บนถนนมีผู้คนสัญจรไปมา การจราจรติดขัด มีเสียงเร่ขายไม่ขาดสาย มีวอเต็มไปทั่วถนนและตรอกซอย เสียงพูดคุยหัวเราะดังไปทั่ว มันราวกับดินแดนแห่งสวรรค์ราวกับฝันไป

ขนาดของเมืองทั้งเมืองใหญ่มาก การก่อสร้างยิ่งใหญ่ ทำให้ผู้คนที่มาที่นี่เป็นครั้งแรกต่างก็ตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ต่อให้เป็นฮ่องเต้ฉินที่เคยเห็นภาพวาดมาก่อนแล้ว แต่อาคารพวกนั้นมันเทียบกับของจริงไม่ได้เลยสักนิด

เมื่อก่อนเขาเคยคิดว่าเมืองหลวงอาณาจักรฉินคือดินแดนที่หรูหราและงดงามที่สุดในโลก แต่เมื่อเทียบกับเมืองใหม่แล้ว แตกต่างกันราวฟ้ากับดินเลย

แม้แต่พระราชวังที่นำมาเทียบกับเมืองใหม่ก็ยังแตกต่างกันราวกับแดนมนุษย์และแดนสวรรค์ แตกต่างราวฟ้ากับดิน ไม่อาจเทียบกันได้เลย สามารถพูดได้อย่างเต็มปากว่าเป็นคนโลกอย่างสิ้นเชิง น่าตกตะลึงเกินไปแล้ว!

“นี่ นี่คือเมืองใหม่ที่เจ้าสร้างงั้นรึ?” ฮ่องเต้ฉินพูดออกมาหลังจากที่ตกตะลึงมานาน

ฉินเหยียนพูดอย่างภูมิใจว่า “พ่ะย่ะค่ะ ความเจริญของเมืองใหม่คงไม่ได้ทำให้ท่านพ่อผิดหวังใช่รึไม่พ่ะย่ะค่ะ?”

ตอนนี้ฮ่องเต้ฉินไม่อาจสนใจจอย่างอื่นได้อีกแล้ว เขาตกตะลึงอย่างมาก และชื่นชมไม่หยุดว่า

“เมืองใหม่ยิ่งใหญ่ไพศาลจริงๆ!”

แม้แต่ขันทีเกาที่จูงม้าอยู่ก็ส่ายหน้าและพูดอย่างอดไม่ได้ว่า “ครั้งที่แล้วที่ข้ามาเยือน ทิวทัศน์ของเมืองใหม่รอบที่แล้วก็ทำให้ข้าลืมไม่ลงแล้ว เมื่อครั้งนี้มาเยือนอีกครั้ง มันเปิดโลกทัศน์ของข้าอย่างสิ้นเชิง!”

ฮ่องเต้ฉินผู้เป็นฮ่องเต้ ตอนนี้เขาเดินสำรวจไปทั่ว เห็นอะไรก็รู้สึกแปลกใหม่ไปหมด เขาชี้ไปยังปูนซีเมนต์แล้วถามขึ้นว่า

“เหยียนเอ๋อร์ เจ้าสร้างถนนได้เรียบขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?”

ฉินเหยียนพูดอย่างฉะฉานว่า “ท่านพ่อ นี่เรียกถนนซีเมนต์ วัสดุคล้ายกับที่ใช้สร้างบ้านเรือนพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้ฉินชี้ไปยังถนนสีดำที่อยู่ไม่ไกลแล้วถามขึ้นว่า “เหตุใดถนนเส้นนั้นจึงมีสีที่แตกต่างจากถนนที่ข้ายืนอยู่?”

ฉินเหยียนอธิบายต่อว่า “นั่นคือถนนลาดยางพ่ะย่ะค่ะ เวลาที่ชาวเมืองขนของ หากใช้ถนนเส้นนั้นจะใช้แรงน้อยกว่าพ่ะย่ะค่ะ”