องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 581

ในคืนนั้น

พวกลูกน้องและกลุ่มอันธพาลของตระกูลจูที่ปลอมตัวเป็นประชาชน อาศัยความมืดซ่อนตัวอย่างเงียบๆ ใกล้ๆ กับขบวนรถของสำนักงานคุ้มคองความปลอดภัย

“เอาล่ะ ไปที่นั่น จำไว้ว่าเสียงต้องเบาที่สุด จากนั้นจุดไฟแล้วหนี อย่าให้คนอื่นจับได้”

“เข้าใจแล้ว ออกปล้นสดมภ์ชาวบ้าน ฆ่าคน วางเพลิง การกระทำเช่นนี้พวกเราอยู่เหนือกว่า”

“ลงมือได้”

กลุ่มหนูสกปรกที่อยู่ในความมืดควบม้าออกไปอย่างรวดเร็ว

...

ในห้องพักโรงแรมที่สำนักงานคุ้มครองความปลอดภัยพักอยู่นั้น

ฉินเหยียนยังคงหารือเรื่องบรรเทาโรคระบาด ใกล้จะถึงเวลาแล้ว นายอำเภอหมดแรง แต่ฉินเหยียนยังคงเต็มไปด้วยพลังและพูดคุยไม่หยุด

สิ่งนี้ทำให้นายอำเภอกังวล เขาเองถือว่าเป็นคนบ้างานพอสมควร แต่เมื่อเปรียบเทียบกับอ๋องเหยียนแล้ว เขากลายเป็นเศษขยะไปในทันที

การอดหลับอดนอนไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพื่อช่วยชีวิตของประชาชน ไปจนถึงการแก้ปัญหาเรื่องโรคระบาด ทุกสิ่งที่เขาพูดล้วนมีเหตุมีผล มีรายละเอียดที่ครอบคลุม ทำให้นายอำเภออดไม่ได้ต้องชื่นชมเขาจากใจ

ในใจยังคงรู้สึกเศร้าใจ หากอาณาจักรจ้าวมีเชื้อพระวงศ์ที่อุทิศตนเพื่อรับใช้ประชาชนอย่างอ๋องเหยียนบ้าง อาณาจักรจ้าวคงไม่มาถึงจุดนี้

เปรียบเทียบกับใครต่อใคร ช่างน่าโมโหนัก ขณะที่คิดเรื่องนี้ เขาพลันรู้สึกเศร้าในใจโดยไม่รู้ตัว และรู้สึกเสียดาย

“ตึงๆๆ”

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ต้าหย่งเดินเข้าไปกระซิบข้างหูฉินเหยียน

ฉินเหยียนพยักหน้าเข้าใจ

“เจ้าไปได้แล้ว”

หลังจากที่ต้าหย่งเดินจากไป ฉินเหยียนก็ปรับอารมณ์และท่าที เริ่มคุยเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับวรรณกรรม

“ข้าเห็นว่ามีความอดอยากแร้นแค้นเกิดขึ้นในพื้นที่ ข้าจึงได้นำเสบียงอาหารเข้ามา เสบียงอาหารนี้ไม่ได้หากินได้ง่ายนัก หากคิดอยากแก้ปัญหาเรื่องความอดอยาก ต้องแก้ปัญหาที่ต้นตอของมัน”

นายอำเภอหาวและพยายามปลุกตัวเอง

“คำแนะนะที่อ๋องเหยียนตรัสมานั้น หมายความเช่นไรหรือ?”

ฉินเหยียนยิ้มชั่วร้าย คนที่คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดีต้องเข้าใจในทันทีว่าฉินเหยียนจะสร้างความวุ่นวายขึ้นอีกครั้ง เขาไม่ได้คิดดีเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้

ทันทีที่เสียงฆ้องและกลองดังขึ้นในลานด้านหลัง

“ส่งน้ำมา! ช่วยดับไฟ!”

นายอำเภอสะดุ้งและรีบวิ่งที่หน้าต่างเพื่อมองออกไปดูเหตุการณ์ด้านนอก

เห็นเปลวไฟท่ามกลางความมืดพุ่งขึ้นสู่ฟ้า

“แย่แล้ว นั่นไม่ใช่ที่เก็บเสบียงอาหารหรอกหรือ?”

นายอำเภอรู้สึกแค่ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงรีบออกไป เขาเห็นว่าบรรดาผู้คุ้มกันสินค้าของอาณาจักรฉินได้ดับไฟแล้วจับคนร้ายที่จุดไฟไว้ได้

แม้ว่าทหารม้ากองพันเสือดาวจะปลอมตัวเป็นผู้คุ้มกันสินค้า แต่ความจริงแล้วพวกเขาเป็นคนในกองทัพ แต่ละคนมีความแข็งแกร่ง พวกกระเทียมเน่าสองสามคนนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อกับเขา

“อย่าขยับ!”

ทหารม้าเสือด่าวชักดาบออกมาและวาดไปที่คอ แสงพระจันทร์ส่องแสงลงมากระทบดาบ