องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 583

ฉินเหยียนคือใคร เขาเป็นคนเดินทางบ่อย ได้รับความคุ้มครองจากองครักษ์หลายร้อยคน ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ฉินเหยียนได้ง่ายๆ

ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่หญิงสาวตระกูลจูมานั่งคุกเข่าร้องขอความเมตตาเช่นนี้

ในตอนที่พวกนางกำลังยอมแพ้นั้น พวกเขาได้ยินว่าจวนตระกูลจูถูกประชาชนเข้าไปรื้อค้น เมื่อกลับมาถึงจวน พบเห็นว่าของทั้งในและนอกจวนถูกขนออกไปจนหมด

“ตายแล้ว ตระกูลเราที่ไร้ซึ่งผู้นำเช่นนี้ พวกเราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร?”

หญิงใหญ่นั่งลงกับพื้นและตีโพยตีพาย

ตามคำกล่าวที่ว่า คนที่ไม่เก่งสามคนเท่ากับขงเบ้งหนึ่งคน ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงหลายสิบคนมารวมกันอยู่ที่นี่เพื่อปรึกษาหารือกัน ไม่ต้องพูด เป็นการหาวิธีช่วยคนที่เหลืออยู่ให้มีชีวิตต่อไปมากกว่า

ป้าสิบสี่แนะนำว่า ในบรรดาสาวใช้ที่เพิ่งซื้อมานั้น เลือกคนที่หน้าตาดีส่งไปให้สำนักงานคุ้มครองความปลอดภัยซุ่นเฟิง ด้วยความต้องการของผู้ชาย ขอเพียงแค่เขาได้ลิ้มรสความหวาน เราที่ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก เขาก็จะยอมทันที

หลังจากนั้นเขาก็จะเริ่มเลือกหญิงสาวที่เหมาะสม ในจำนวนห้าสิบคนต้องมีเลือกมาได้สักคนบ้าง

ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เด็กสาวที่เพิ่งซื้อตัวมา หน้าตาก็ไม่เลว

ทันทีที่เข้าไปในลาน นายท่านเตะตา หากนายท่านไม่ได้ติดคุก เขาคงจัดงานเลี้ยงแต่งงานขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า

นางฟ้านางสวรรค์ประเภทนี้ หากนางไม่ส่งตัวออกไป ใครจะเป็นคนส่งเล่า

ภายใต้การดูแลหญิงสาวสิบคน นางจึงพาบรรดาสาวใช้ไปขัดสีฉวีวรรณและส่งตัวไปยังโรงแรม

บังเอิญว่าในตอนนั้นฉินเหยียนออกไปข้างนอก ในโรงแรมมีแค่เซี่ยชิงคนเดียวที่เป็นคนดูแลทั้งหมด

เมื่อเห็นว่ามีคนส่งหญิงสาวมาให้องค์ชาย นางจึงพิจารณารูปร่างหน้าตา นางเห็นว่าหน้าตาก็ดีพอๆ กับสิบสองปิ่นหิรัญย์

“เก็บไว้”

จากนั้นเซี่ยชิงได้เก็บเด็กสาวเอาไว้ บอกสิ่งที่นางต้องทำด้วยตัวเอง อีกทั้งยังบอกนางให้รู้ว่าคนที่นางต้องปรนนิบัติคือใคร

เซี่ยชิงไม่รู้ตัวว่า ตอนที่พูดถึงสถานะของฉินเหยียนออกไป ทำให้หญิงสาวกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว

...

ฉินเหยียนร่วมมือกับนายอำเภอลงพื้นที่ตรวจสอบแต่ละหมู่บ้าน เพื่อสรุปแผนการควบคุมโรคระบาดและความอดอยาก

หลังจากที่ยุ่งมาทั้งวัน ฉินเหยียนกลับมาที่โรงแรมพร้อมกับหยางจิ่นซิ่ว

“วันนี้ข้าเหนื่อยมาก คืนนี้เจ้ามานวดเท้าให้ข้าด้วย”

ทันทีที่หยางจิ่นซิ่วและฉินเหยียนเปิดประตูเข้าไป ทั้งสองคนถึงกับต้องตกใจ

“เกิดอะไรขึ้น?”

บนเตียงมีเด็กสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่งสวมชุดสีแดงนั่งอยู่

หญิงสาวที่สวมชุดและผ้าคลุมหน้าสีแดงนั้นเสียงของนางเล็กราวกับยุง

“ข้าถูกส่งมาให้นอนกับนายท่านเจ้าค่ะ”

ฉินเหยียนก้าวไปข้างหน้าเปิดผ้าคลุมหน้าออก มองดูอย่างระมัดระวัง

“หน้าตาไม่เลว แต่ให้เป็นคนเรียกเจ้ามา?”

“เฮอะ ให้นางดูแลเจ้าเสียแล้วกัน นวดให้เท้าของเจ้านุ่มเหมือนนุ่นเสีย”

หยางจิ่นซิ่วกระแทกประตูเดินจากไป

“นี่ เจ้าหึงข้าทำไม หูหนิว”

ขณะที่ฉินเหยียนกำลังเดินตามออกไป มีบางอย่างเกิดขึ้นจากทางด้านหลัง

ทันใดนั้นหญิงสาวคนนั้นดึงปิ่นออกมาจากผม สีหน้านางพลันเปลี่ยนเป็นอาฆาตแค้นพยาบาทในทันที นางพูดออกมาว่า

“อ๋องเหยียน ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ขณะพูดแทงปิ่นเข้าไปที่ฉินเหยียน

ฉินเหยียนไม่ได้เตรียมตัวมาก่อน หันไปรอบๆ โดยไม่รู้ตัว เมื่อได้ยินเช่นนั้น โชคดีที่สายตาเขาไวและหลบได้ทันท่วงที