องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 590

หลังจากวันที่วุ่นวาย

เมื่อต้าหย่งทำงานเสร็จและกลับไปที่กระโจม เขาพบว่าฟางเจาจวินอยู่ในกระโจมของตน

เขาถามด้วยสีหน้าสับสน

“เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?”

จู่ๆ หน้าของฟางเจาจวินพลันเปลี่ยนเป็นสีแดง นางพูดออกมาอย่างไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ในเมื่อข้าขายตัวเองมาเป็นทาสแล้ว ข้าควรทำในสิ่งที่ทาสควรทำเจ้าค่ะ”

ฟางเจาจวินที่มัวจัดการเรื่องเสบียงอาหารให้แก่คนในครอบครัวมาเป็นเวลานาน ในที่สุดนางก็ละทิ้งความถูกต้องและเกียรติยศของตนเอง รวบรวมความกล้าเตรียมอุทิศตนให้แก่ชาวอาณาจักรฉินในคืนนี้

ต้าหย่งไม่กล้าตัดสินใจแทนนาง โบกมือไปมาด้วยความกลัว

“เจ้าอย่าทำเช่นนี้ ข้าเป็นแค่คนรับใช้เช่นกัน ข้าไม่อาจรับความรู้สึกของเจ้าได้”

ฟางเจาเวินถามด้วยความเขินอายมากยิ่งขึ้น

“แล้วเจ้ารับใช้ผู้ใดหรือ?”

ต้าหย่งพูดด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน

“ให้ข้าพาเจ้าไปสอบถามดูดีหรือไม่?”

ฟางเจาจวินพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

ต้าหย่งพานางไปหาเซี่ยชิงและอธิบายเรื่องทั้งหมดให้นางฟัง

เซี่ยชิงที่เจอเรื่องเมื่อคราวก่อน รู้สึกเข็ดขยาดขึ้นมาทันที

ยิ่งไปกว่านั้น นางไม่กล้าพาผู้หญิงไปส่งให้ถึงเตียงอ๋องเหยียนอีกต่อไปแล้ว กลัวว่าจะถูกลอบฆ่าอีกครั้ง นางจะไม่สามารถชดใช้ความผิดได้อีก ถึงแม้นางจะต้องตายก็ตาม”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เซี่ยชิงกัดฟันพูด

“ออกไป! อย่าพานางมาให้ข้า!”

ต้าหย่งสะดุ้งเมื่อได้ยินเซี่ยชิงพูดเช่นนี้ และได้ยินนางตอบกลับว่า

“อ๋องเหยียนพูดแล้วว่าชาวอาณาจักรจ้าวหนึ่งร้อยคน เก้าสิบเก้าคนต้องการฆ่าเขา หากคิดว่าเขาเป็นเทพเจ้าอมตะ เขาก็ไม่กล้ายุ่งกับหญิงสาวจากอาณาจักรจ้าวอีก!”

ต้าหย่งมีสีหน้าเศร้าหมอง

“เช่นนี้ข้าควรทำเช่นไร?”

เซี่ยชิงยืนกอดอกและพูดเสียงเย็น

“เจ้าคิดอยากทำอย่างไรก็ทำเถิด อย่ามายุ่งกับข้าเลย”

จากนั้นนางรีบผลักต้าหย่งและฟางเจาจวินออกไปข้างนอกทันที

ต้าหย่งและฟางเจาจิวนยืนดูที่หน้าประตูค่าย มองหน้ากัน จู่ๆ บรรยากาศพลันอึดอัดขึ้นมาในทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่ต้าหย่งรับสมัครทาสหญิง เขาไม่คิดว่าอ๋องเหยียนจะไม่นอนกับทาสหญิงจากอาณาจักรจ้าว

เขาเกาหัวด้วยความกระอักกระอ่วน เมื่อเห็นฟางเจาจวินที่ยืนอยู่ข้างเขาก้มศีรษะลงพร้อมกับหน้าที่แดงก่ำ ทำอะไรไม่ถูก พลันรู้สึกว่านางน่ารัก

ทันใดนั้น ต้าหย่งถามออกไปโดยไม่ทันตั้งตัวว่า

“หรือว่าเจ้าจะแต่งงานกับข้า?”

ฟางเจาจวินไม่คิดว่าเขาจะพูดเช่นนั้น จู่ๆ นางพลันเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ต้าหย่งที่แสดงความจริงใจออกมา ก้มศีรษะลงแล้วพูดอย่างเขินอายว่า

“ข้าเป็นทาส แต่งงานกับใครก็ได้ทั้งนั้นเจ้าค่ะ”

ต้าหย่งรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย แต่หญิงสาวนั้นช่างแสนดี เป็นที่หมายปองของชายหนุ่มเขาจึงพูดออกไปอย่างกล้าหาญว่า

“ในเมื่อเจ้าต้องการแต่งงานกับข้า ข้าจะไปขออนุญาตนายท่าน”

ฟางเจาจวินหน้าแดง ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหลังจากที่ได้ใช้เวลาร่วมกัน นางรู้ว่าต้าหย่งเป็นคนดี อย่างน้อยๆ ก็ไม่ได้เป็นคนชั่วร้ายอย่างที่ท่านพ่อนางพูด

หากอุทิศตนให้ผู้ชายประเภทนี้ ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องน่าเสียใจ

นางพยักหน้าตอบรับอย่างว่าง่าย