องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 593

นายฟางในตอนนี้เหมือนได้ดื่มเหล้ามาแล้วห้าอย่าง รู้สึกไม่สบายใจไม่อาจพูดออกมาได้

ในเวลานี้ นายอำเภอได้เข้ามาพบเขาเป็นการส่วนตัว

นางฟางลุกยืนขึ้นเพื่อทักทายเขา

“ไม่รู้ว่าท่านใต้เท้าจะมาที่นี่ ข้าไม่ได้ออกไปต้อนรับท่านเลย”

หลังจากที่ทั้งสองต่างโค้งคำนับให้กัน นายอำเภอก็ขอบคุณเขา

“ขอบคุณตระกูลฟางที่ช่วยชาวเมืองให้รอดจากวิกฤตในครั้งนี้ หากมิใช่เพราะท่านที่ยอมยกลูกสาวให้ชาวอาณาจักรฉิน ยอมเสียสละความสุขของลูกสาวเพื่อชาวเมืองของเราให้ได้รอดพ้นจากโรคระบาดในครั้งนี้ ข้าขอเคารพท่าน!”

นางฟางรีบเข้าไปประคองตัวนายอำเภอขึ้นมาแล้วพูดด้วยดวงตาที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา

“พูดให้ถูกต้องก็คือข้าขายลูกสาวไป ในใจข้าเองก็รู้สึกเสียใจยิ่งนัก”

เมื่อพูดถึงความเศร้าใจ นายฟางหลั่งพลันมีน้ำตาซึมและเปลี่ยนเรื่องในทันที

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย สมบัติเหล่านี้ท่านใต้เท้าเอาไปเถิด ทั้งหมดนี้เป็นของที่ประชาชนแลกเสบียงอาหารมา ข้าไม่ต้องการของเหล่านี้”

เดิมทีนายอำเภอต้องการต้องการพูดเกลี้ยกล่อมให้นายฟางรับสมบัติเหล่านั้นเอาไว้ แต่เขาเองก็ไม่อาจเอาชนะชายหัวแข็งคนนี้ได้ เขาจึงนำ เขาจึงนำเจ้าหน้าที่ทางการเข้ามาย้ายสมบัติออกไป และคืนให้แก่ประชาชน

หลังจากที่ประชาชนได้ทรัพย์สมบัติของตนเองคืนมา พวกเขามีความสุขกันมาก

ไม่เพียงแต่ตระกูลฟางไม่ถูกเหน็บแนมว่าลูกสาวแต่งงานกับชาวอาษณาจักรฉิน แต่ประชาชนกลับเคารพตระกูลฟางมากยิ่งขึ้น

นายอำเภอยังผนึกทับหลังไว้ที่คานประตูจวนตระกูลฟางว่าเป็นนักวิชาการที่ซื่อสัตย์ อีกทั้งยังช่วยยกระดับสถานะครอบครัวตระกูลฟางอีกด้วย

ตั้งแต่นั้นมาก็มีข่าวลือเกี่ยวกับฟางเจาจวิน พวกเขาได้พูดต่อข่าวลือทำให้ฟางเจาจวินกลายเป็นนักบุญ คนรุ่นต่อๆ ไปได้พูดถึงนางว่าได้ช่วยกอบกู้ชาวเมือง เป็นนางฟ้าที่ลงมาจุติบนโลก

...

หลังจากที่โรคระบาดในเมืองถูกควบคุมแล้ว ฉินเหยียนก็ออกเดินทางอีกครั้งไปยังเมืองถัดไปทันที

รถม้าเดินทางหลายร้อยลี้ผ่านหมู่บ้านบนภูเขาเล็กๆ แห่งหนึ่ง ฉินเหยียนมองผ่านหน้าต่างรถเห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งมารวมตัวกันที่ริมแม่น้ำ ดูเหมือนว่ากำลังร่วมทำกิจกรรมบางอย่าง

เขาพูดด้วยความสนใจ

“ฝั่งนั้นดูเหมือนจะมีกิจกรรมที่น่าสนใจ ประเพณีพื้นบ้านแบบนี้ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน ดีเลย เข้าไปดูเสียหน่อยเถิด!”

เมื่อรถม้าเข้าไปใกล้ากขึ้นเรื่อยๆ ฉินเหยียนมองไปไกลๆ ในที่สุดก็เห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นที่ริมแม่น้ำ