เฝิงตู่เอียงคอและมองไปที่เฉิงเซินอย่างสนใจ
“เจ้าอยากให้ข้าสัญญาอะไรกับเจ้าล่ะ?”
เฉิงเซินเดินตามเสาแล้วพูดว่า
“หากท่านรับดาบเล่มนี้ และเข้าร่วมกลุ่มนักฆ่ายมราช เป็นคนของอ๋องเหยียนได้หรือไม่?
“ฉึบ”
เฝิงตู่เก็บดาบเข้าฝัก ถือไว้ด้วยแขนข้างเดียว พูดอย่างเหยียดหยามว่า
“เจ้าจะให้ข้าเป็นลูกน้องฉินเหยียนอย่างนั้นหรือ เจ้าคิดอะไรอยู่?”
เขาที่เป็นถึงนักฆ่าอันดับหนึ่งต้องไปเป็นลูกน้องของศัตรูเก่า ตลกแล้ว!
เฉิงเซินคิดเอาไว้แล้วว่าเขาไม่มีทางเห็นด้วย จึงพูดต่อว่า
“ดังที่สุภาษิตได้กล่าวไว้ว่า หากทำร้ายคนอื่น เราก็เสียหายเช่นกัน อีกอย่างความสามารถด้านการต่อสู้ของเจ้าก็สูงมาก เจ้าจะแค่มาเอาดาบแล้วเดินจากไปอย่างนั้นหรือ?”
เฝิงตู่กลอกตา เขาพูดถูกต้อง ตอนนี้เขากังวลเล็กน้อย มีความคิดหนึ่งแวบขึ้นมาจึงพูดออกไปว่า
“ข้าไม่ใช่คนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่น อีกอย่างเป็นไม่ได้เลยที่ข้าจะเข้าร่วมตำหนักนรก แต่สามารถเปลี่ยนวิธีการได้”
เฉิงเซินได้ยินว่าเขายอมต่อรอง จึงรีบถามว่า
“วิธีใดหรือ?”
เฝิงตู่พูดอย่างจริงจัง
“ตกลงอย่างเท่าเทียมกัน หากเจ้ามีเรื่องที่จัดการไม่ได้ ข้าช่วยเจ้าจัดการดีหรือไม่?”
เฉิงเซินคิดครู่หนึ่ง และคิดได้ทันทีว่าเรื่องนี้เป็นกลอุบาย
“ในเมื่อคุยมาถึงตรงนี้แล้ว ข้าเองก็อยากแสดงความจริงใจ ขอเชิญเจ้าไปร่วมพูดคุยกันที่ตำหนักอ๋องเหยียน ข้าจะเป็นตัวแทนของแผนกซวนจิงเอง”
“เพียงแค่เจ้าช่วยพวกเราตรวจสอบเมืองเซียนตู ค้นหาความลับที่ซุกซ่อนอยู่ ค้นหาองค์กร ข้าสัญญาจะให้เงินเจ้าหนึ่งร้อยเหรียญ เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือไม่?”
จริงๆ แล้วทางบริษัทมีกฎเกณฑ์อยู่ เพียงแค่แจ้งเบาะแสข้าศึกอย่างละเอียดจะได้รับเงินรางวัลหนึ่งหมื่นเหรียญ
เพียงแต่ว่าระบบการให้รางวัลนี้ต้องได้รับการตัดสินใจจากภายในบริษัท ประชาชนส่วนใหญ่ของอาณาจักรฉินเองก็รู้เรื่องนี้ ใครก็ตามที่ช่วยแจ้งเบาะแสจะได้รับเงินรางวัลหนึ่งร้อยเหรียญ
ดังนั้น หากถือว่าเขาหน้าใหญ่มากแค่ไหน เขาก็คงไม่กล้าเป็นตัวแทนแผนกซวนจิง เหตุผลที่เขาให้คำสัญญาเช่นนี้เป็นเพียงข้ออ้างในการหลองลวงกงซุนอู๋หมิง
“หนึ่งร้อยเหรียญ!”
เฝิงตู่อุทานออกมา ดวงตาเบิกโพล่งในทันที
เขาไม่คาดคิดว่าตำหนักอ๋องเหยียนจะใจกว้างเช่นนี้
ด้วยวิธีนี้ การขายข่าวทำเงินได้มากมายขนาดนี้เลยหรือ?
เขาไม่อาจซ่อนรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาได้ เขาจึงตกลง
“หนึ่งร้อยเหรียญก็หนึ่งร้อยเหรียญ ตงลงตามนี้! อีกสองวันข้าจะมาหาเจ้าอีกครั้ง!
ก่อนที่เขาจะพูดจบ คนๆ ก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว
เฉิงเซินเบิกตากว้างและมองไปยังที่ๆกงซุนอู๋หมิงหายตัวไป เขาสติหลุดไปชั่วขณะหนึ่ง ทักษะเช่นนี้ สมกับที่เป็นนักฆ่าอันดับหนึ่งในใต้หล้านี้เสียจริง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...