องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 667

ฮ่องเต้เยว่หยิบรายการขึ้นมาด้วยมือสั่นเทา เมื่อเปิดเต็มกระดาษแล้วก็เห็นตัวอักษรมากมาย ทำให้เขาขนหัวลุกทันที เขาหัวสมองว่างเปล่า มือก็สั่นไม่หยุด เขาพยายามสงบสติอารมณ์แล้วอ่านเนื้อความ มันก็ยิ่งทำให้เขาตกตะลึง

ฮ่องเต้หญิงไม่ได้เอารัดเอาเปรียบอย่างเดียว ก็ถือชะตากรรมของอาณาจักรเยว่เอาไว้เลยต่างหาก ต่อให้ฮ่องเต้เยว่กลับไปแล้วยังคงมีอำนาจอยู่ในมือ แต่ความจริงแล้วเงินและเสบียงอาหารที่จะต้องใช้ทุกๆปี ต้องมอบให้อาณาจักรจ้าวทั้งหมด

เมื่อคำนวณแล้ว กำไรที่ได้แต่ละปีก็แค่อิ่มท้องได้ ไม่มีเงินและเสบียงที่เหลือมาทำอะไรได้ ทำให้เขาไม่มีโอกาสได้ต่อต้านอะไรเลย

ฮ่องเต้เยว่เพียงแค่คิดว่าในอนาคตจะต้องถูกอาณาจักรอู๋ควบคุม แต่ยังต้องเป็นรัฐบรรณาการของอาณาจักรจ้าวด้วย กลายเป็นอาณาจักรที่เหลือแต่ชื่อ มันทุกข์ทรมานมากกว่าฆ่าเขาเสียอีก ทันใดนั้นเขาก็หมดสติไป

......

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนฮ่องเต้เยว่จึงลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ และพบว่าตนเองไม่ได้อยู่ที่ตำหนักจินหลวน แต่อยู่ในห้องที่โกโรโกโส

ยังไม่ทันที่เขาจะดึงสติกลับมาได้ ก็ได้ยินเสียงของฝ่ายตรวจการหลี่อยู่ยืนหน้าประตู เขาพูดประชดประชันว่า

“นายของข้าให้เวลาเจ้าไตร่ตรองหนึ่งวัน บัดนี้เหลือเพียงหนึ่งชั่วโมงแล้ว เจ้าจงไตร่ตรองให้ดีก่อนละ ข้าจะรอคำตอบของเจ้า”

ฮ่องเต้เยว่ส่ายหน้า ต่อให้เขาจะไม่พึงใจแค่ไหน แต่เขารู้ว่ายังไม่ใช่เวลาจะมาเอาความใดๆ เขามองออกไปทางหน้าต่างและพบว่ามีคนถืออาวุธเต็มไปหมด หากเขาไม่ตอบตกลง วันนี้คงไม่ได้ออกจากห้องนี้ไปอีก อาณาจักรจ้าวก็จะครอบครองอาณาจักรเยว่ไปพร้อมกัน

แต่หากตอบตกลง อาณาจักรเยว่ก็จะกลายเป็นรัฐบรรณาการของอาณาจักรจ้าว ทำสัญญาที่ไม่เป็นธรรม กลายเป็นอาณาจักรที่เหลือแค่ชื่อ

ฮ่องเต้เยว่ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย เขากำหมัดแน่นแล้วครุ่นคิด หลังจากลังเลอยู่นานก็พูดอย่างจนปัญญาว่า

“ยังมีทางเลือกอื่นอีกรึ ข้าตกลง”

เมื่อได้ยินคำตอบนี้หลี่ชางก็ยิ้ม อ๋องเหยียนคาดเดาได้แม่นยำราวกับเทวดา ฮ่องเต้เยว่ตอบตกลงจริงๆ เขาเปิดประตูแล้วทำท่าเชิญ

“ฮ่องเต้เยว่ช่างตระหนักดียิ่งนัก โปรดเสด็จตามข้ามาเถิด”

ฮ่องเต้เยว่ลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังของหลี่ชาง จากนั้นก็เข้าไปในตำหนัก

จ้าวจีเอ๋อร์นั่งอยู่บนบัลลังก์ ฟังการว่าราชการหลังม่าน

ฮ่องเต้เยว่คุกเข่าอยู่หน้าพระที่นั่งแล้วฝืนพูดออกมาว่า “นับจากนี้เป็นต้นไป อาณาจักรเยว่จะกลายเป็นรัฐบรรณาการของอาณาจักรจ้าว!”