องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 672

และในขณะที่เฉิงเซินพาหน่วยลาดตระเวนมาถึงนอกหอแล้ว ก็พบว่าไส้ศึกทั้งสองฝ่ายได้เริ่มต่อสู้กันแล้ว

เรียกได้ว่าสองเสือต่อสู้กัน เกิดความสูญเสียมหาศาล ทั้งสองฝ่ายต่างก็ล้มตายไปมากกว่าครึ่ง เหลือเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยังเหลือการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด

เฉิงเซินสงสัยว่าเหตุใดไส้ศึกทั้งสองฝ่ายจึงต่อสู้กัน ยังไม่ทันได้คิดอะไรมาก เรื่องหนักหนาเช่นนี้เขาไม่อาจตัดสินใจเองได้ เขาออกคำสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาไปคอยเฝ้าระวัง เพื่อดูสถานการณ์อยู่เงียบๆ ส่วนเขาก็รีบไปทำการรายงานให้แผนกซวนจิง

แต่ว่าเมื่อเฉิงเซินรีบร้อนไปถึงนอกจวนเจ้าเมืองแล้ว กลับพบว่าทั้งด้านนอกและด้านในจวนมีการเฝ้าระวังอย่างแน่นหนามากยิ่งขึ้น ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเข้าออกได้ตามใจ

ต่อให้เขาจะรายงานอย่างไร กองทัพพยัคฆ์เสือดาวก็ไม่ยอมให้เขาเข้าไป เฉิงเซินร้อนใจอย่างมาก เขาครุ่นคิดและคิดว่าจะปีนกำแพงเข้าไป เรื่องใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นแล้ว เขาเองก็ไม่มีเวลามาสนใจมากมาย จึงต้องทำเช่นนี้

และแล้วเขาจึงได้เดินย่องอ้อมๆไปยังมุมกำแพงลับๆ และใช้วิชาที่กงซุนอู๋หมิงสอนมา ชี่จมตันเถียน ใช้ชี่เท้าวิ่งแล้วใช้เตะอย่างแรง จากนั้นใช้มือปีนกำแพงไปได้อย่างราบรื่น

เขาเพิ่งจะเข้ามาด้านใน ยังไม่ทันยืนตรงก็มีลูกธนูยิงมาเสียบอยู่บนกำแพง เฉิงเซินตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น ขนลุกไปทั่วร่างกาย เขามองไปยังลูกธนูอย่างเหลือเชื่อ โชคดีที่มันโดนแค่เสื้อผ้า หากลูกธนูองศาเบี้ยวไปอีกนิด เขาคงต้องตายอยู่ที่นี่แน่นอน!

ยังไม่ทันที่เขาจะตั้งสติได้ก็มีเสียงเย็นชาดังขึ้นว่า “หากยังกล้าเข้ามาอีก ข้าจะยิงธนูดับชีวิตเจ้าทันที!”

เฉิงเซินไม่กล้าขยับ เขาพยายามลืมตามอง และพบว่าที่ไกลๆมีร่างเลือนรางร่างหนึ่งที่คล้ายว่าจะสวมหน้ากากเอาไว้ กำลังตั้งท่ายิงธนูเล็งมาทางเขา เขาขนลุกไปทั่วร่างทันที และพูดด้วยเสียงสั่นคลอนว่า

“อย่า อย่าฆ่าข้า คนกันเองขอรับ!” ว่าแล้วก็กำลังจะค้นตราแสดงตัวตนออกมา

ยังไม่ทันที่เขาจะหาพบก็ถูกทหารพยัคฆ์เสือดาวที่มาเบื้องหน้าของเขาคุมตัวเอาไว้ คนคนนั้นไม่พูดมากความ และหามตัวเขาเข้ามาในลานจวนเจ้าเมืองราวกับลูกเจี๊ยบ

บัดนี้เฉิงเซินตใจกลัวจนตัวสั่น เขาหันไปเห็นว่ามีคนนั่งอยู่บนตำแหน่งเจ้าของจวนอย่างไม่ได้ตั้งใจ คนอื่นๆก็ต่างประสานมือคารวะต่อคนผู้นั้น รวมถึงหญิงสวมหน้ากากที่เล็งยิงธนูใส่เขาเมื่อครู่ และยังมีหญิงที่สวมหน้ากากถือทวนสีเงินเอาไว้ด้วย

เฉิงเซินเข้าใจในทันที ทั้งสองคนนี้คือรากษสวิภีษณะและรากษสราวัณ! องครักษ์ส่วนพระองค์ของอ๋องเหยียนทั้งสองกลับมาด้วยเช่นนี้ หรือว่าคนที่นั่งอยู่จะเป็นอ๋องเหยียน!

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่ ก็ได้ยินรากษสราวัณพูดขึ้นว่า “อ๋องเหยียนเพคะ เมื่อครู่นี้จับนักฆ่าที่ปีนกำแพงเข้ามาได้เพคะ”

เฉิงเซินได้ยินแล้วคืออ๋องเหยียนจริงๆ! เขารู้สึกดีใจและตะลึงอย่างมาก รีบอธิบายว่า

“กระหม่อมไม่ใช่นักฆ่าพ่ะย่ะค่ะ! คนกันเองพ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋องโปรดฟังกระหม่อมอธิบายด้วยเถิด!”

เขาพยายามอธิบาย กลัวว่าจะต้องตายทั้งๆแบบนี้