องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 679

เมื่อฉีเยี่ยนเอ๋อร์ไปแล้ว ฉินเหยียนก็วางข้อมูลลงที่นอนแล้วถอดเสื้อผ้าอย่างอดใจไม่ไหว ทั้งสองมองหน้ากันอย่างจริงใจ เขายื่นมือไปกอดจ้าวจีเอ๋อร์เอาไว้

จากนั้นก็สัมผัสผิวที่เนียนลื่นของจ้าวจีเอ๋อร์ไปด้วย แล้วถามอย่างครุ่นคิดไปด้วยว่า

“เหตุใดตอนนั้นจึงไม่ได้ยึดสำนักเฉาเอาไว้ในกำมือนะ?”

จ้าวจีเอ๋อร์ถูกฉินเหยียนจีบจนหน้าแดง นางพูดตรงๆว่า “ราชวงศ์จะไปสนใจพวกสำนักในยุทธภพได้อย่างไรเพคะ”

ฉินเหยียนหยุดการเคลื่อนไหวแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “สำนักในยุทธภพทำไมรึ ข้าถืออำนาจในการตัดสินชะตาของแต่ละอาณาจักรด้วยวิสาหกิจ แม้แต่ราชวงศ์ยังไม่กล้าลงมือต่อวิสาหกิจง่ายๆ”

จ้าวจีเอ๋อร์กอดฉินเหยียนอย่างออดอ้อน “ในใต้หล้านี้จะมีสักกี่คนที่มองการณ์ไกลได้เช่นท่านอ๋องเพคะ แต่ว่าสำนักเฉามีประโยชน์อย่างไรรึเพคะ จึงทำให้ท่านอ๋องสนใจได้มากถึงเพียงนี้?”

ฉินเหยียนอธิบายว่า “จากสถานการณ์ในปัจจุบัน สินค้าทุกอย่างของวิสาหกิจ ไม่ว่าจะเป็นเงินและเสบียงอาหาร หรือจะเป็นสิ่งของ ตราบใดที่เป็นของที่ต้องขนส่งก็จะมีทางเลือกขนส่งทางบกและทางน้ำ”

“ข้าครอบครองขนส่งทางบกเอาไว้ทั้งหมดแล้ว แต่การเดินเส้นทางน้ำนั้นสะดวกและรวดเร็วที่สุด แต่สำนักเฉากลับไม่ได้อยู่ภายใต้การครอบครองของข้า สำนักเฉาสามารถเป็นภัยต่อข้าได้ทุกเมื่อ แล้วจะรับประกันความปลอดภัยของการขนส่งเงินในอนาคตได้อย่างไร?”

จ้าวจีเอ๋อร์ตั้งใจครุ่นคิดแล้วพูดว่า “จะว่าไปก็ใช่ แต่ว่าหม่อมฉันคิดไม่ถึงจริงๆว่าอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินผู้ที่เก่งกาจทุกด้านนั้น สำนักเล็กๆในยุทธภพจะสร้างภัยต่อพระองค์ได้ คิดแล้วก็รู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ!”

ฉินเหยียนมองจ้าวจีเอ๋อร์ที่ยิ้มแย้มแล้วแสร้งทำเป็นโกรธแล้วพูดว่า “เจ้ายังกล้าเยาะเย้ยข้าอีกนะ!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วก็กดร่างของนางลง จากนั้นก็ลงมือต่อนางด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

“วันนี้ข้าจะลงโทษเจ้า ทำให้เจ้าต้องอ้อนวอนขอร้องข้าเลย!”

จ้าวจีเอ๋อร์พูดอย่างออดอ้อนด้วยใบหน้าเขินอายที่แดงก่ำ “ท่านอ๋องโปรดบัญชามาได้เลยเพคะ”

ทั้งสองคลอเคลียกันอยู่บนที่นอน และมีเสียงครวญครางดังไปทั่ว เสียงที่ดังออกมานั้น ทำให้ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ที่ยืนอยู่หน้าประตูได้ยินอย่างชัดเจน นางใบหน้าแดงและกำหมัดแน่น รู้สึกว่าหัวใจมีเลือดหยด

และเมื่อคิดถึงฮ่องเต้ฉิน แม่ว่าจะแก่แต่ก็แข็งแรง แต่อย่างไรก็เป็นชายชรา ร่างกายจะสู้กับอ๋องเหยียนที่ยังหนุ่มได้อย่างไร ความรู้สึกต่างชั้นทำให้นางไม่รู้จะพูดอย่างไร และทำอะไรไม่ได้

ผ่านไปนานกว่านางจะสงบอารมณ์ ขณะที่เดินกลับไปก็พบว่าฮ่องเต้ฉินนั่งอยู่ท่ามกลางกองหนังสือ และกำลังดูเรื่องน่าสนใจในยุทธภพอย่างใจจดใจจ่อ

ฉีเยี่ยนเอ๋อร์ค่อยๆเดินเข้าไปแล้วเปลี่ยนเป็นท่าทีที่มีระเบียบ จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า