องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 680

อีกด้านหนึ่ง ขบวนของเฉิงเซินถูกเรียกไปยังนอกจวนเจ้าเมือง

ในขณะที่ทุกคนกำลังรอคอยอยู่กลางแดดหน้าประตู ก็ซุบซิบกันว่า “ใกล้ถึงพิธีอภิเษกสมรสของท่านอ๋องแล้ว ทุกคนต่างก็ยุ่งกันมาก พวกเรายืนรอที่นี่อยู่ครึ่งวันแล้วก็ไม่ได้รับคำสั่งใดๆ ไม่รู้ว่าเรียกเรามาทำไมกันนะ?”

เฉิงเซินหันกลับไปเตือนอย่างเย็นชาว่า “ที่นี่คือจวนเจ้าเมือง อย่าพูดสุ่มสี่สุ่มห้า!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วประตูใหญ่ก็ถูกเปิดออก มีทหารพยัคฆ์เสือดาวคนหนึ่งมาแจ้งว่า “นายท่านมีรับสั่งให้เฉิงเซินเข้าเฝ้า”

เฉิงเซินไม่ทันได้คิดอะไรมาก เขารีบตามทหารพยัคฆ์เสือดาวเข้าไปด้านใน เมื่อเขาเข้าไปแล้วก็เห็นว่าอ๋องเหยียนนั่งอยู่บนตำแหน่งเจ้าเมือง จึงรีบประสานมือคารวะ “เข้าเฝ้าอ๋องเหยียนพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนโบกมือแล้วพูดว่า “ไม่ต้องมากพิธี ที่เรียกเจ้ามาในวันนี้ไม่ใช่เพราะเรื่องอื่น ส่งป้ายทองแดงของเจ้ามา”

เฉิงเซินไม่เข้าใจแต่ก็ไม่กล้ารอช้า เขารีบถอดป้ายทองแดงแล้วถวายให้

ฉินเหยียนรับป้ายทองแดงมาแล้วก็พูดว่า “เจ้ามีความสามารถไม่เลว เลื่อนขั้นหนึ่งระดับ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าคือระดับเก้า นี่คือป้ายเงินของเจ้า”

ว่าแล้วก็ยื่นป้ายเงินให้กับเฉิงเซิน

เฉิงเซินรับป้ายเงินด้วยสองมือ เขารู้สึกตะลึงและดีใจมาก ความสุขมากะทันหันเกินไป!

ฉินเหยียนย้ำว่า “จงตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ หลังพิธีอภิเษกสมรส ข้าจะนำเจ้ามาฝึกฝนข้างกายเป็นพิเศษ”

เฉิงเซินมองอ๋องเหยียนอย่างเหลือเชื่อ เขาไม่อยากจะเชื่อหูตนเองเลย อ๋องเหยียนพูดว่าจะให้เขาอยู่ข้างกายรึ! นี่มันเกียรติยศอะไรกันเนี่ย! เขาแอบหยิกหลังมือของตนเอง ความเจ็บปวดกำลังบอกเขาว่ามันไม่ใช่ความฝัน!

เขาตื่นเต้นอย่างมากจนไม่อาจบรรยายออกมาได้ จึงได้คุกเข่าลงกับพื้นแล้วพูดอย่างซาบซึ้งว่า

“ขอบพระทัยในความเมตตาของอ๋องเหยียนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ทำให้ท่านอ๋องต้องผิดหวัง และยินดีที่จะทำงานหนักเพื่อท่านอ๋อง ไม่ว่าจะยากเย็นแค่ไหนก็จะไม่ถดถอยพ่ะย่ะค่ะ!”

ฉินเหยียนหัวเราะแล้วพูดว่า “ตั้งใจล่ะ ไปปฏิบัติหน้าที่เถิด”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

เฉิงเซินยืนขึ้นแล้วออกจากประตูไป ดังคำกล่าวที่ว่าจังหวะและโอกาสอันเป็นสุขทำให้จิตใจเบิกบาน เขาสีหน้าระรื่น และยิ้มแย้มอย่างอดไม่ได้

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ด้านนอกเห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเฉิงเซินแล้วก็รีบถามว่า

“ท่านเฉิงขอรับ มีเรื่องอะไรดีๆงั้นรึขอรับ ดูสีหน้าท่านมีความสุขอย่างมาก”

เฉิงเซินเดินแล้วแสดงป้ายเงินที่เพิ่งได้รับมาอย่างภูมิใจว่า “เห็นรึไม่ สีเงิน! ตอนนี้ข้าอยู่ระดับเก้าแล้ว!”

เหล่าผู้ใต้บังคับบัญชารีบประสานมือแสดงความยินดีว่า “ขอแสดงความยินดีด้วยขอรับท่านเฉิง ยินดีด้วยขอรับ!”