เมื่อขบวนอภิเษกสมรสของฉินเหยียนเข้ามายังเซียนตู ประชาชนทั้งสองฝั่งของถนนโบกมือและโห่ร้องให้กำลังใจอ๋องเหยียน โรยกลีบดอกไม้ไปยังขบวนรถแต่งงาน
ดอกไม้โปรยไปทั่วท้องฟ้า ทำให้ทั่วทั้งเมืองเต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งความชื่นชมยินดีต่อคู่บ่าวสาว
แต่ความสุขกับความทุกข์ไม่อาจเกิดขึ้นพร้อมกันได้
ว่ากันว่าวันอภิเษกสมรสของฉินเหยียนเป็นวันที่หญิงสาวหลายล้านคนต้องเสียใจไปด้วย
หญิงสาวหลายล้านคนในอาณาจักรฉินที่กำลังเฝ้ารอการแต่งงานต่างพากันเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก
พวกนางต่างพากันร้องไห้และตะโกนว่า
“อ๋องเหยียน ได้โปรดรับข้าเป็นนางสนมด้วยเจ้าค่ะ”
“อ๋องเหียยน ได้โปรดทรงเมตตาข้าด้วยเจ้าค่ะ!”
หญิงสาวที่เสียสติเหล่านี้ถูกกองทัพตำหนักอ๋องเหยียนหยุดเอาไว้ ไม่มีใครเข้าไปใกล้ขบวนอภิเษกสมรสได้
ด้วยความสิ้นหวังของหญิงสาวเหล่านี้ พวกนางร้องไห้กันอย่างขมขื่น มองฉินเหยียนด้วยน้ำตา
ขบวนอภิเษกสมรสของฉินเหยียนใช้เวลาเดินทางสองชั่วโมง ข้ามเมืองเซียนตูมายังสะพานฉินจ้าว
ขอเพียงแค่ข้ามสะพานฉินจ้าวไปได้ ก็จะเข้าสู่เมืองเวิ่งเฉิงที่เจ้าสาวพำนักอยู่ที่นั่น
ในขณะนี้ ประชาชนต่างพากันมารวมตัวใต้สะพานฉินจ้าว
มีคนอยู่ที่สองฝั่งน้ำ ริมแม่น้ำก็มีคนอยู่เยอะเช่นกัน
แม่น้ำทั้งสายเต็มไปด้วยเรือ
เรือบางลำเป็นของประชาชน บางลำเป็นเรือที่สร้างขึ้นโดยเฉิงเซิน
ไม่ว่าคนบนฝั่งหรือบนเรือ เมื่อพวกเขาเห็นขบวนรถอภิเษกสมรสของอ๋องเหยียนใกล้เข้ามา พวกเขาต่างพากันคุกเข่าลง
“ขอให้อ๋องเหยียนทรงพระเจริญ มีทายาทในเร็ววัน!”
เฉิงเวินออกคำสั่งในช่างเช้าว่า หากมีการลอบสังหารเกิดขึ้น ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามขึ้นจากน้ำเป็นอันขาด
ลูกน้องต่างฟังคำสั่ง เห็นว่ามีท่อไม้ไผ่โผล่มาจากผิวน้ำ ไม่พูดอะไรมาก ต่างหยิบยาพิษที่เตรียมมาหยอดใส่ท่อไม้ไผ่ เกิดฟองลอยขึ้นมาเป็นจพนวนมากบนผิวน้ำ
นักฆ่าบางคนต้องการใช้โอกาสนี้ขึ้นจากฝั่ง แต่เฉิงเซินและคนของเขาได้เตรยีมพร้อมแล้ว ทันทีที่นักฆ่าปรากฏตัว พวกเขาจะถูกเสาไม้ไผ่กระแทกลงสู่ใต้ผืนน้ำ
หลังจากตะเกียกตะกายอยู่หลายครั้ง นักฆ่าที่อยู่ในน้ำก็หายใจไม่ออก สำลักน้ำจนตาย
แม้ว่านักฆ่าบางคนต้องการขึ้นมาจากน้ำเพื่อหายใจ พวกเขาก็ไม่สามารถโผล่หัวขึ้นมาได้เพราะในแม่น้ำเต็มไปด้วยเรือ ทำให้จมน้ำตาย
นักฆ่าที่จมน้ำถูกพัดพาไปตามแม่น้ำ ไม่ทิ้งร่องรอยเอาไว้เลยแม้แต่น้อย
ด้วยวิธีนี้ ขบวนรถอภิเษกสมรสจึงเดินทางมายังเมืองเวิ่งเฉิงอย่างปลอดภัย
หน้าประตูเมืองเวิ่งเฉิง ทหารอาณาจักรจ้าวสวมชุดเกราะ และจัดตั้งแนวป้องกันเอาไว้
เมื่อเถ้าแก่เดินขึ้นมาด้านหน้าร้องให้เปิดประตู
“เปิดประตูเร็วเข้า พวกเรามาที่นี่เพื่อรับตัวเจ้าสาว!”
“ให้อ๋องเหยียนมาเคาะประตูเอง!”
เมื่อได้ยินเสียงของหูหนิว เขายิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่คิดว่าหญิงสาวจะสร้างเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้
ต้าหย่งช่วยรับตัวอ๋องเหยียนลงมาจากรถ เดินตรงไปที่ประตูด้วยท่าทีแข็งแกร่ง ทหารอาณาจักรจ้าวรีบหลีกทางให้เขาทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...