องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 684

หลังจากขบวนรถแห่ผ่านสะพานฉินจ้าว ทุกๆ สี่แยกมีการจัดเวทีขึ้น

แยกแรกมีพิธีกรพูดขึ้นมาว่า

“รายการแรกของวันนี้คือการแสดงเพลง ขอยืมห้าร้อยปีกับสวรรค์ ทุกคนปรบมือต้อนรับด้วยกัน!”

ท่ามกลางเสียงปรบมืออันอบอุ่น ชายชราเสียติอย่างฮ่องเต้ฉินก็ขึ้นมาร้องเพลงด้วยสีหน้าภูมิใจ

วันนี้เข้าแต่งตัวดีเป็นพิเศษ ด้วยรังสีที่ดูไม่ธรรมดาของเขา ทำให้ผู้ชมโดยรอบตั้งหน้าตั้งตารอการแสดงของเขา

เครื่องดนตรีที่กำลังเล่น ฮ่องเต้ฉินก็เริ่มร้องเพลง

“มองอาชาตะลุย...”

เมื่อเขาร้องออกมา ฉินเหยียนที่อยู่บนรถถึงกับต้องตกใจ

เขายกผ้าม่านขึ้น เห็นเสด็จพ่อร้องเพลงบนเวทีจริงๆ เขาพูดออกมาอย่างแปลกใจว่า

“เกิดอะไรขึ้น เหตุใดเสด็จพ่อถึงขึ้นมาร้องเพลงให้ข้าได้เล่า?”

ฮ่องเต้ฉินร้องเพลงโดยไม่สนใจคนรอบข้าง

ฉินเหยียนพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง

“ร้องเพลงไปแล้วก็ช่างมันเถิด วันนี้เป็นงานอภิเษกสมรสของข้า เสด็จพ่อร้องเพลงนี้ให้ข้าอย่างนั้นหรือ?”

เมื่อเขาพูดจบ สายตาหันไปถามคนที่จัดรายการนี้ขึ้นมาว่า

“มีเพลงนี้ได้อย่างไร?”

ลูกน้องทำสีหน้าไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี

“กราบทูลรายงานอ๋องเหยียน ชายชราผู้นี้มีสถานะไม่ธรรมดา เขามีสัญลักษณ์เหรียญทองแห่งตำหนักอ๋องเหยียน ไม่มีใครกล้าปฏิเสธ ยิ่งไปกว่านั้นเขาต้องการร้องเพลงเป็นคนแรก พวกเราไม่มีทางเลือกจริงๆ ขอรับ”

ฉินเหยียนตบหน้าผากตัวเองแล้วพูดด้วยความอับอายว่า

“ช่างมันเถิด ให้เขาสนุกเท่าที่เขาต้องการเถิด”

เขาถอนหายใจออกมายาวๆ และพูดเบาๆว่า

“ข้าแต่งงาน เขาไม่สนใจพิธีการอะไรเลย แต่กลับมาร้องเพลงที่นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน?”

จ้างจีเอ๋อร์นั่งยิ้ม

“เสด็จพ่อของท่านช่างเป็นคนน่าสนใจมากเพคะ”

ต้าหย่งอธิบายข้างนอกรถว่า

“ท่านอ๋อง ความจริงแล้วหลังจากที่ฝ่าบาททรงร้องเพลงเสร็จ พระองค์ท่านต้องรีบกลับไปเป็นสักขีพยานในงานอภิเษกของท่านพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนโล่งใจและพูดว่า

“อย่างที่ข้าพูด เป็นถึงเสด็จพ่อจะไม่มีเป็นประธานในพิธีอภิเษกสมรสได้อย่างไรกัน”

ฮ่องเต้ฉินถูกพาตัวไปบนเวที หลังจากร้องเพลงจบแล้ว ต้าหย่งก็เป็นคนปรบมือให้

“ปรบมือ ปรบมือ!”

คนรอบข้างที่ดูดูตื่นเต้น บรรยากาศเต็มไปด้วยความคึกคักต่างพากันจับหูตัวเอง

“ร้องตะโกนแหกปากขนาดนี้ หูข้าจะแตก”

ฉินเหยียนได้ยินเสียงบ่นนั้นแต่ก็ยังปรบมือ

“เอาล่ะ! ร้องได้ดีจริงๆ!”