องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 688

สามวันหลังจากนั้น

เฉิงเซินที่สืบสวนสำนักเฉาแทบพลิกแผ่นดิน แต่สุดท้ายเขาไม่ได้เบาะแสเกี่ยวกับผู้นำสำนักเฉาได้เลย

แม้จะอยู่ทรมานและสอบสวนพวกเขาอย่างหนัก แต่ลูกน้องของสำนักเฉานั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้นำอยู่ที่ใด

เฉิงเซินทำได้เพียงกลับไปพร้อมกับเบาะแสบางส่วนที่เขาพบเท่านั้น

เมื่อกลับมายังพระราชวัง เฉิงเซินเข้ามารายงานต่อหน้าฉินเหยียนและพูดอย่างละอายใจว่า

“กราบทูลรายงานอ๋องเหยียน ข้าได้ขุดข้อมูลขอสำนักเฉาทั้งหมดแล้ว แต่ต้องทำให้ท่านผิดหวัง”

ฉินเหยียนไม่ได้เก็บมาคิดมากขนาดนั้น ผู้นำสำนักเฉามีชื่อเสียงขนานนามว่าเป็นดั่งพระเจ้า หากเขาสามารถหาตัวตนของบุคคลนี้ได้อย่างง่ายดาย เขาคิดว่ามันคงจะน่าเบื่อ

เขาใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้และถามต่อว่า

“แล้วเจ้าตรวจสอบได้อะไรมาบ้างเล่า?”

เฉิงเซินจดเบาะแสที่เขาเจอและบันทึกไว้ในสาห์นและมอบให้ฉินเหยียนด้วยความเคารพ

ฉินเหยียนหยิบสาห์นขึ้นมาดูแล้วพูดอย่างพึงพอใจว่า

“ไม่เลวนี่ อย่างน้อยเราก็ได้รับการยืนยันว่าผู้นำอาณาจักรเฉาอยู่ในเมืองหลางหยา อาราจักรหลู่

เฉิงเซินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย พูดเสียงเบาว่า

“กระหม่อมคิดว่าหากไปที่นี่เพื่อนค้นหาต้นตอและตัวตนของเขาโดยเฉพาะ สุดท้ายแล้วจะไม่พบอะไรเลย ทำได้แค่พึ่งพาข้อมูลภายในของสำนักเฉาเพื่อได้เบาะแสบางอย่าง

“นอกจากนี้ กระหม่อมคิดว่าจะไปถามจากไป๋เสี่ยวเซิง เขาเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นผู้นำของสำนักเฉา แม้แต่ลูกน้องสำนักเฉาที่จับตัวมาก็ไม่รู้ที่มาที่ไปของผู้นำเลยด้วยซ้ำ”

ฉินเหยียนไม่แปลกใจกับเรื่องที่เฉิงเซินพูดมาเลยแม้แต่น้อย แม้แต่ไป๋เสี่ยวเซิงที่ชอบปั้นน้ำเป็นตัว ยังไม่รู้ที่มาที่ไปของผู้นำสำนักเฉามากนัก ทุกคนต่างจินตนาการว่าบุคคลนี้ต้องเป็นคนที่ระมัดระวังเป็นอย่างมาก

เฉิงเซินกล่าวต่อว่า

“ท่านอ๋อง กระหม่อมสงสัยว่าบุคคลนี้ต้องมาจากตระกูลที่มีชื่อในอาณาจักรหลู่อย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ หรือไม่ก็เป็นนักปราชญ์ที่ยิ่งใหญ่”

ฉินเหยียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและพูดว่า

“นี่คือเรื่องที่เจ้าตรวจสอบได้หรือว่าเจ้าคาดเดาเอง?”

เฉิงเซินหยิบหนังสือหนาเล่มหนึ่งออกมาจากด้านหลัง ยื่นให้อ๋องเหยียนด้วยตนเอง

ฉินเหยียนหยิบหนังสือเล่มนั้นขึ้นมาอ่านอย่างระมัดระวัง ดวงตาเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจและพูดออกมาอย่างเหลือเชื่อ

“ภายแค่สามวัน เจ้าได้เบาะแสมามากมายเช่นนี้เชียวหรือ!”

เฉิงเซินไม่กล้ารีรอ จึงรีบรายงานว่า

“อ๋องเหยียน ด้านบนที่บันทึกแบบการพัฒนาของสำนักเฉาในช่วงสองปีที่ผ่านมา กระหม่อมนำมาเทียบกับแผนการพัฒนาของตำหนักอ๋องเหยียน พบว่าเหมือนกันทุกอย่างพ่ะย่ะค่ะ”

“คนๆ นี้ต้องคัดลอกแผนการพัฒนาของเราไปใช้กับสำนักแอย่างแน่นอน ทำให้สำนักเฉาพัฒนาไปได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้”

ยิ่งฉินเหยียนมอง เขาพลันตกตะลึงมากยิ่งขึ้น