เมื่อเป็นเช่นนี้
เพื่อให้อ๋องเหยียนปลอดภัยจากการลอบฆ่า จึงต้องปลอมตัวด้วยการใส่ชุดขอทานอีกครั้ง และขอให้เฉิงเซินปลอมตัวด้วย
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉิงเซินแต่งตัวเช่นนี้ เขามองไปที่ชุดด้วยความแปลกใจและถอนหายใจ
“ไม่คาดคิดเลยจริงๆ ว่า ข้าที่ทำงานหนักมาหลายปี กลับต้องมาสวมชุดขอทานเช่นนี้!”
ฉินเหยียนหัวเราะ หยิบสัมภาระออกมาจากตู้และโยนให้เขา
“เจ้าเคยเห็นชุดขอทานที่ดูแพงขนาดนี้ด้วยหรือ?”
เฉิงเซินเปิดถุงออกมาดู เขาแทบจะหมดสติไป ในถุงนั้นเต็มไปด้วยเงินจำนวนมาก เขาไม่เคยเห็นจำนวนมากขนาดนี้มาก่อนในชีวิต เขาเบิกตากว้าง!
ฉินเหยียนมองดูท่าทางที่ประหลาดใจของเฉิงเซินและสั่งด้วยรอยยิ้มว่า
“เจ้าไปเตรียมตัวเถิด ข้าจะไปยังอาณาจักรหลู่ด้วยชื่อเฉิงอาหนิว จำไว้ให้ดีว่าอย่าเปิดเผยแผนการเดินทางในครั้งนี้ให้ใครรู้ มีเพียงเจ้า ข้า หูหนิงและเซี่ยชิงเท่านั้นที่จะออกเดินทางไปด้วยกัน”
“พ่ะย่ะค่ะ”
เฉิงเซินไม่ได้ถามอะไรมาก รีบออกไปเตรียมตัว
...
ในเวลาเดียวกัน
ตำหนักหยางซิน
จ้าวหรงจีนั่งดื่มคนเดียวอยู่ริมหน้าต่าง
“บุปผาจันทราคราใดสิ้น? ความหลังฝังใจมากเพียงใด ลมบูรพาผ่านหอเมื่อคืนวาน สิ้นแผ่นดินสุดจะทานกลางแสงจันทร์ วิหารเวียงวังงามตรตะการนั้นยังคง เพียงโฉมงามนางอนงค์ที่เปลี่ยนไป ถามใจนั้นระทมทุกข์มีเท่าใด ดังสายน้ำที่ไหลไปไม่หวนคืน”
ขันทีหนุ่มวิ่งเข้ามาด้วยความโกรธและกระซิบข้างหูเขาว่า
“ฝ่าบาท การลอบฆ่าส้มเหลงพ่ะย่ะค่ะ”
จ้าวหรงจีพลันมีสีหน้าไม่พอใจ นับตั้งแต่ฉินเหยียนมายังอาณาจักรจ้าว เขากลับถูกเพิกเฉยและกลายเป็นฮ่องเต้หุ่นเชิดโดยสมบูรณ์
แม้ว่าตอนที่เขาอยู่ในอำนาจ พี่สาวเป็นคนว่าราชการอยู่หลังม่าน ไม่มีสิทธิ์และอำนาจมากนัก แต่พี่สาวแท้ๆ ของเขาเป็นสายเลือดของอาราจักรจ้าว
ตอนนี้สิทธิ์และอำนาจของอาราจักรจ้าวทั้งหมดได้ถูกลิดรอนไป แม้แต่เจ้าหน้าที่อันดับสี่คนหนึ่งของอาณาจักรฉิน ก็ยังสามารถชี้นิ้วใส่เขาได้ อย่าว่าแต่จ้าวจีเอ๋อร์ พี่สาวของเขาเลย ไม่มีสิทธิ์พูดอะไรแม้แต่น้อย ในใจเขาไม่สามารถก้าวผ่านสถานการณ์ร้ายแรงเช่นนี้ไปได้!
ยิ่งจ้าวหรงจีคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไร เขายิ่งโกรธมากเท่านั้น เขากระแทกแก้วเหล้าเข้ากับโต๊ะแล้วตะโกนออกมาว่า
“ไอ้พวกขยะไร้ประโยชน์!”
...
อีกด้านหนึ่ง
เฉิงเซินได้เตรียมตัวมาอย่างครบครัน เพื่อรายงานต่อหน้าฉินเหยียน
“กราบทูลรายงานท่านอ๋อง เรือพร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ พร้อมที่จะออกเดินทางได้ทุกเมื่อ”
“เข้าใจแล้ว”
ฉินเหยียนตอบแล้ววางจดหมายไว้บนโต๊ะ
ในจดหมายเขาเขียนอธิบายจ้าวจีเอ๋อร์เอาไว้สั้นๆ ว่า หลังจากนี้อาณาจักรจ้าวควรพัฒนาไปในทิศทางใด และแจ้งให้นางรู้ว่าเขาออกจากอาณาจักรจ้าวแล้ว
หลังจากนั้นเขาก็พาเฉิงเซิน หูหนิวและเซี่ยชิง สี่คนเดินทางมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรหลู่
...
บนเรือที่โครงเครงอยู่กลางแม่น้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...