องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 708

ในสมัยโบราณมีฮ่องเต้องค์หนึ่ง วันหนึ่งเขากำลังงีบหลับในพระราชวัง มีขันทีหนุ่มคนหนึ่งรีบเข้ามากราบทูลว่รา “ฝ่าบาท! มีเสืออยู่ด้านนอก!”

ฮ่องเต้ไม่แม้แต่จะลืมตา “ในวังมีการเฝ้าระวังความปลอดภัยอย่างหนาแน่น จะมีเสือได้อย่างไร”

ทันทีที่พูดจบ ขันทีหนุ่มอีกคนวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว หายใจหอบว่า “ฝ่าบาท แย่แล้ว ข้างนอกวังมีเสือพ่ะย่ะค่ะ กำลัใลก้เข้ามาแล้ว!”

ในเวลานี้ ขันทีคนที่สามวิ่งเข้ามากราบทูลว่า “ฝ่าบาท รีบหนีเถิดพ่ะย่ะค่ะ เสือได้เข้ามาในตำหนักแล้ว!”

ฮ่องเต้ตกใจมากจนขนลุกชัน เขาวิ่งหนีไปโดยไม่สนใจว่ามีเสือจริงหรือไม่

เล่านิทานจบ ต่อไปเป็นการอธิบาย

นิทานเรื่องสามคนกลายเป็นเสือสอนให้รู้ว่า คนแรกพูดเรื่องนี้เหมือนเรื่องเกินจริง จึงไม่เชื่อ เมื่อคนสองและสามพูดเรื่องเดียวกัน กลับกลัวแม้จะไม่เห็นด้วยตาตัวเอง แต่คิดว่าเป็นเรื่องจริง นี่คือเรื่องน่ากลัวหากเป็นข่าวลือ

หลังจากฉินเหยียนเขียนนิทานเสร็จ ชายชราจับคางอย่างครุ่นคิด นึกถึงความหมายแฝงที่ลึกซึ้งของเรื่องนี้

ในขณะเดียวกัน นักเรียนชื่อเฉิงอาหนิวคนนี้ เพียงแค่ช่วงเวลาอันสั้นกลับเขียนนิทานเรื่องนี้ออกมาได้

ลักษณะนิสัย สมาธิ ความสามารถด้านการตอบสนองของเขาเหนือกว่าคนทั่วไป

เมื่อฉินเหยียนเขียนเสร็จเตรียมส่งข้อสอบ ทันใดนั้นชายชราพลันจับไหล่เขาไว้

“เจ้ามีเรื่องอะไรหรือ?”

ชายชราตกใจแล้วตอบกลับว่า

“เขียนนิทานเสร็จแล้ว ข้ามีหน้าที่พูดคำถามข้อที่สอง ฟังให้ดีล่ะ”

เขากระซิบข้างหูฉินเหยียน

ความหมายคือฉินเหยียนเจาะลึกนิทานเรื่องสามคนกลายเป็นเสือมากขึ้น ว่าเรื่องนี้สอดคล้องกับสถานการณ์จริงในปัจจุบันอย่างไร นำมาพิสูจน์ว่านิทานเรื่องนี้มีความสำคัญในชีวิตจริง

ฉินเหยียนพูดโดยไม่คิด

“ไม่มีปัญหา เช่นนั้นข้าจะแสดงให้ดู”

เขาเปลี่ยนแค่เรื่องราว แต่เนื้อหายังเหมือนเดิม และเขียนต่ออย่างมั่นใจ

มีนักวิชาการคนหนึ่งในจังหวัดซุ่นชิ่งแห่งอาณาจักรฉิน เขาไม่มีความสามารถที่จะเป็นข้าราชการได้ ไม่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน

แม้ว่าเขาจะเกิดมาในตระกูลร่ำรวย แต่ภายหลังครอบครัวกลับตกอับ เป็นนักวิชาการในเมืองเล็กๆ

ครั้งหนึ่งอ๋องเหยียนผ่านจังหวัดซุ่นชิ่ง ชาวเมืองต่างยืนเรียงรายเพื่อต้อนรับอ๋องเหยียน

นักวิชาการตื่นเต้นมาก เขาจึงรวบรวมความกล้าเข้ามาห้าเขา โดยหวังงว่าจะได้เป็นข้านราชการผ่านทางอ๋องเหยียน