องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 709

ฉินเหยียนประสานมือตอบกลับว่า

“ข้าได้ยินพ่อค้าอาณาจักรฉินพูดกันมาขอรับ หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ทำให้นึกถึงเรื่องสามคนกลายเป็นเสือ อีกทั้งมีความหมายแฝงอยู่ในนั้นด้วย”

“ไม่เลวเลย ทุกอย่างในโลกนี้นั้นมีสองด้าน มีทั้งดีและไม่ดี วิธีการเดียวกัน ใช้ข่าวลือ เจตนาดีก็สามารถนำมาใช้ได้”

ชายชราพึมพำแล้วเดินออกไปพร้อมกับข้อสอบ จากนั้นไปพบชายชราคนอื่นเพื่อหารือเกี่ยวกับข้อสอบนี้

ฉินเหยียนอึ้งไปนทันที

“จู่ๆ ก็เดินไปอย่างนี้เนี่ยนะ แล้วข้าล่ะ?”

ต้องรู้ว่าการสอบครั้งนี้เพิ่งจะดพเนินไปได้แค่หนึ่งในสี่ของชั่วโมงเท่านั้น ฉินเหยียนได้ตอบคำถามไปแล้วสองข้อ ในขณะที่นักเรียนคนอื่นยังเขียนไม่เสร็จเลย

ฉินเหยียนยืนขึ้นอย่างเชื่องช้าและโค้งคำนับไปทุกทิศทาง

“ขอโทษทุกคนด้วย ข้าทำข้อสอบเสร็จแล้ว ทุกคนขยันต่อไปนะ”

ฉินเหยียนเดินออกไปด้วยท่าทีที่สูงส่ง ในขณะที่คนอื่นๆ เริ่มบ่นและเขียนนิทานโดยไร้จุดหมาย

เมื่อออกไปข้างนอก มีคนสวมเสื้อคลุมยาวคนหนึ่งหยุดฉินเหยียนเอาไว้ พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มว่า

“ปั๋วซื่อ ช่วยตามข้าไปด้านในเสียหน่อย มากับข้าเถิด”

หลังจากพูดเช่นนั้น ชายคนนั้นก็นำทางไป ฉินเหยียนเดินตามไปลานด้านในสำนักไป๋เสี่ยวเซิง

ทันทีที่ก้าวเข้าไปยังลานด้านใน ทั้งลานนั้นเต็มไปด้วยนักเรียนสวมเสื้อคลุมสีขาว

ในศาลา ตรงทางเน ทุกมุมของทั้งลาน จะเห็นนักเรียนจับกลุ่มคุยกัน พูดคุยเกี่ยวกับพระคัมภีร์และลัทธิเต๋า

เมื่อฉินเหยียนเดินผ่านแลได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด เขารู้สึกตกใจมาก ทุกคนต่างพูดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในอาณาจักรฉินไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะเล็กหรือใหญ่

คนที่นำทางพูดอย่างนอบน้อมว่า

“ปั๋วซื่อมีคำสั่งว่าให้ท่านรออยู่ที่นี่ ท่านสามารถเดินชมรอบๆ และร่วมสนทนากับนักเรียนคนอื่นได้”

หลังจากพูดเช่นนั้น เขาก็หันหลังกลับและเดินจากไป

ในใจฉินเหยียนพอเข้าใจบ้างแล้ว ดูเหมือนว่านิทานที่เขาเพิ่งเขียนไปนั้นเป็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นในอาณาจักรฉิน ทำให้ปั๋วซื่อของสำนักไป๋เสี่ยวเซิงมองเขาแตกต่างจากคนอื่น ตอนนี้เขาได้เข้ามาอยู่ในใจกลางของสำนักไป๋เสี่ยวเซิงแล้ว

แม้ว่าภายนอกของสำนักไป๋เสี่ยวเซิงจะเป็นสำนักศึกษา แต่จริงๆ แล้วได้ปลูกฝังแผนกข่าวกรอง รวบรวมเรื่องราวทั้งจิ่วโจวไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ มีข้อมูลอย่างน้อยสิบล้านเรื่องที่บันทึกได้ในแต่ละวัน

ดังนั้นพวกเขาต้องรู้เรื่องของหลินเย้าจู่ แต่เขาไม่รู้มากเท่ากับฉินเหยียน

เป็นเพราะเหตุการณ์ของหลินเย้าจู่ ทำให้เขาได้มีโอกาสได้เข้ามา ณ ที่นี่ ตอนนี้เขาได้เข้าสู่สำนักไป๋เสี่ยวเซิงแล้ว เช่นนั้นให้เขาได้เห็นผลงานของสำนักไป๋เสี่ยวเซิงเสียหน่อยจะเป็นไร

ฉินเหยียนก้าวไปข้างหน้า หูของเขาฟังบทสนทนาของนักเรียนในลานด้านใน พูดคุยกันอย่างกระตือรือร้นเกี่ยวกับเหตุการณ์สำคัญและเรื่องราวต่างๆ ในอาณาจักรฉิน

เขาคิดในใจ ประโยคนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกัน คนที่รู้จักตัวเจ้าดีที่สุดนั้นต้องเป็นศัตรูของเจ้า