องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 720

หลิงเชียนเชียนเข้าใจในทันที พาตัวพานอันออกมาโดยไม่ลืมที่จะปิดประตู

เมื่อบรรดาพี่น้องผู้หญิงในอาคารได้ยินว่าอ๋องเหยียนเริ่มคิดงานเขียนอีกครั้ง พวกนางเริ่มพูดกันอย่างตื่นเต้นว่า

“นายท่านเขียนหนังสืออีกแล้ว! ข้าจะตั้งหน้าตั้งตารอ!”

“ทุกครั้งที่นายท่านเขียนหนังสือหนึ่งเล่ม จะกลายเป็นที่นิยมทันที!”

“ใช่แล้ว เหมือนกับวรรณกรรมสุ่ยหู้จ้วน สามก๊ก หลายแผ่นดิน แม้สิ้นใจก็ไม่ลืม ทั้งหมดนี้ล้วนแต่มีชื่อเสียงทั้งนั้น ครั้งนี้หนังสือเล่มนี้จะต้องเป็นที่นิยมในอาณาจักรหลู่อย่างแน่นอน!”

พานอันอ้าปากค้างเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาเป็นคนเขียนหนังสือพวกนี้อย่างนั้นหรือ!

เก่งเกินไปแล้ว!

...

ผ่านไปหนึ่งคืน

เช้าวันรุ่งขึ้น ฉินเหยียนไปหาหลิวเชียนเชียนพร้อมกับบทร่างและเงินปึกใหญ่ เดินหาวพร้อมกับพูดว่า

“ของเหล่านี้เจ้าถือไว้ให้ดี นำหนังสือเล่มนี้ไปตีพิมพ์ พิมพ์ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ขอแค่ในอาณาจักรหลู่ที่เล่าเรื่อง แต่ใช้เงินนี้ขอให้พวกเขาเล่าเรื่องราวเล่มนี้แทน”

“ให้พานอันจำเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ให้ได้ ท่องจำให้ดี รอโอกาสเหมาะๆ ข้าจะให้เขาเป็นนักแสดงละครเรื่องนี้”

หลิวดเชียนเชียนรับบทร่างและเงินปึกนั้นแล้วพูดอย่างจริงจังว่า

“ข้าจะทำตามคำสั่งท่านเพคะ”

หลังจากอธิบายทุกอย่างแล้ว ฉินเหยียนก็ออกจากหอนกกระเรียนแดง มอบให้หลิวเชียนเชียนและคนของเขา จากนั้นพาคนของตนอีกกลุ่มไปยังสำนักไป๋ลู่

หลังจากที่หลิวเชียนเชียนมองอ๋องเหยียนเดินจากไป นางก็เริ่มฝึกพานอันทันที

นางเลือกเด็กผู้หญิงสี่คนที่มีรูปโฉมสวยงามและดูสง่างามมากที่สุดในหอหม่านฮวาโดยเฉพาะ เพื่อฝึกฝนคำพูดและท่าทางของพานอัน

“พี่น้องข้า จัดการ!”

“เจ้าค่ะ!”

หญิงสาวทั้งสี่เดินไปหาพานอันด้วยสายตาจริงจัง

พานอันคิดว่าพวกนางจะพยายามถอดชุดเขาอีก เขาตกใจมากจึงถอยไปช้าๆ วางมือไว้ที่หน้าอก พูดตะกุกตะกัก

“เจ้า พวกเจ้าคิดจะทำอะไร?”

โดยไม่คาดคิด บรรดาหญิงสาวผลักเขาขึ้นเก้าอี้ แล้วพูดอย่างจริงจัง

“การนั่งการยืน เริ่มฝึกตั้งแต่วันนี้ พวกข้าทั้งสี่จะคอยดูแลท่าทางของเจ้า”

พานอันสับสนและถามอย่างสงสัยว่า

“ข้ามิใช่ผู้หญิง เหตุใดต้องเรียนเรื่องเหล่านี้ด้วยเล่า?”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา แม่นางทั้งสี่หยิบไม้บรรทัดมาจากที่ใดก็ไม่ทราบ ตีที่มือและพูดอย่างจริงจังว่า

“ใครบอกว่าเจ้าว่าผู้หญิงต้องเรียนเรื่องพวกนี้เท่านั้น เจ้ายืนหลังตรงเดี๋ยวนี้!”

“เพียะ”

“โอ้ย!”

บรรดาหญิงสาวใช้ไม้บรรทัดตีไปที่หลังของพานอัน เขาหน้าเหยเก และยืดหลังให้ตรงไม่กล้าหลังค่อมเลยแม้แต่น้อย

หญิงสามยกไม้บรรทัดชี้ขึ้นลง

“ยืนเท้าชิด ขาตรง เชิดหน้าและอกขึ้น!”