องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 737

อีกด้านหนึ่ง

ขณะนี้ซือหม่าจี๋อยู่ที่เผิงหลาย ในพระราชสำนักอาณาจักรหลู่มีการรายงานว่า

“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ เฉิงอาหนิวที่เป็นที่รู้จักในอาณาจักรหลู่ในระยะนี้ เขาคือคนอาณาจักรฉินพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้หลู่นั่งอยู่บนบัลลังก์แล้วขมวดคิ้วเบาๆ จากนั้นก็พูดว่า

“เฉิงอาหนิว ข้าจำชื่อนี้ได้ เจ้าเคยพูดถึงชื่อนี้อยู่หลายครั้ง”

“ใช่พ่ะย่ะค่ะ คือคนคนเดียวกันพ่ะย่ะค่ะ”

พระราชสำนักอาณาจักรหลู่เกิดความวุ่นวายทันที

“ข้าก็คิดว่าชื่อซ้ำ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นคนเดียวกัน”

“เขาเขียนสามสิบหกกลยุทธ์ได้ยอดเยี่ยมมาก ข้าเคยอ่านมาก่อน ได้รับแรงบันดาลใจและตะลึงอย่างมาก แม้แต่ผู้อาวุโสเองก็ยังชื่นชมสามสิบหกกลยุทธ์ไม่ขาดสาย ยอมรับว่าเขาคือผู้มีความสามารถที่หาได้ยาก”

“แต่ว่าเขาคือคนอาณาจักรฉิน เหตุใดจึงมาที่อาณาจักรหลู่ล่ะ”

“ไม่ได้ปกปิดชื่อ และไม่ได้เปลี่ยนชื่อ หรือว่าจะมาเปลี่ยนพรรครึ?”

เหล่าขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นต่างก็ถกเถียงกัน ซือหม่าจี๋พูดอย่างจริงจังว่า

“เป้าหมายของคนผู้นี้ไม่ใสสะอาด เหตุที่ทำให้เกิดสงครามทั้งสี่อาณาจักรก็เป็นฝีมือของคนผู้นี้ กระหม่อมคิดว่าที่เฉิงอาหนิวมาที่อาณาจักรหลู่ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน บางทีเขาอาจมาเพื่อล้มล้างอาณาจักรหลู่พ่ะย่ะค่ะ!”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้วทุกคนก็ตกตะลึงกันอย่างมาก

“ท่านซือหม่า ท่านรู้รึไม่ว่าตนเองพูดอะไรออกมา”

“เป็นเพียงแค่นักวิชาการ ไม่มีอำนาจในอาณาจักรหลู่ มีอำนาจอะไรจะมาล้มล้างอาณาจักรหลู่!”

“ซือหม่าจี๋ อย่าปล่อยให้ความทะเยอทะยานของคนอื่นมาทำลายศักดิ์ศรีของตนเอง!”

“อาณาจักรหลู่ของเรามีผู้มีความสามารถมากมาย จะต้องกลัวนักวิชาการจากคนอาณาจักรฉินเชียวรึ!”

คนอาณาจักรหลู่นั้นหยิ่งยโส มีผู้อาวุโสคอยรักษาและสามารถมองเห็นทุกอย่าง หากอยากจะล้มล้างอาณาจักรหลู่จะทำด้วยตัวเดียวได้อย่างไร?

โดยเฉพาะฮ่องเต้หลู่ เขาถามอย่างมั่นใจว่า

“ซือหม่าจี๋ แค่เฉิงอาหนิวคนเดียวสามารถล้มล้างรากฐานนับพันปีของอาณาจักรหลู่ได้ เจ้าคิดว่ามันน่าเชื่อถือรึไม่?”

เหล่าขุนนางต่างก็พากันเห็นด้วย

“ฝ่าบาทตรัสมีเหตุผล เฉิงอาหนิวก็แค่มีความสามารถ คนระดับต้อยต่ำเช่นนั้นมีอยู่ทั่วอาณาจักรหลู่ ไม่เห็นต้องกลัว”

“กระหม่อมเองก็คิดว่าเฉิงอาหนิว ก็เป็นได้เพียงแค่บุคคลที่ธรรมดาที่สุดในอาณาจักรหลู่ เขาไม่อาจทำอะไรได้”

ในขณะที่ทุกคนกำลังประชดประชันอยู่ ก็มีจดหมายนกพิราบเร่งด่วนเข้ามาส่ง

“รายงานพ่ะย่ะค่ะ สถานศึกษาไป๋ลู่มีรายงานเร่งด่วนพ่ะย่ะค่ะ!”

ผู้ที่ส่งจดหมายรีบถวายสาส์นขึ้น

หัวหน้ากิจกรรมพระราชวังรีบไปนำสาส์นมาแล้วส่งมอบให้ฮ่องเต้หลู่อย่างเคารพ

เมื่อฮ่องเต้หลู่เปิดอ่านแล้วก็เบิกตากว้างทันที เขาตกใจจนแทบจะลุกขึ้นยืน “เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร!”

เหล่าขุนนางฝ่ายบู๊และฝ่ายบุ๋นต่างก็มองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น