องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 740

เถาซงจือหน้าแดงแล้วรีบดึงเสื้อผ้า จากนั้นก็พูดอย่างเก้อเขินว่า

“ที่หน้าประตูนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมมีแต่ผู้คน ตอนที่ข้าออกมาถูกพวกเขาดึงจนเป็นเช่นนี้ ต้องขออภัยขอรับ”

เมื่อเถาซงจือพูดเช่นนั้นแล้วจ้าวเหวินเซิงก็พูดอย่างจริงจังว่า “ไม่เหมาะสมเลยจริงๆ ใครก็ได้พาเขาไปเปลี่ยนชุดที”

“เจ้าค่ะ”

ไม่นานคนรับใช้ก็ได้ส่งชุดยาวสีขาวคุณภาพสูงของไป๋เสี่ยวเซิงให้เขาอย่างเคารพ

เถาซงจือรับเสื้อผ้ามาด้วยความมึนงง และพูดอย่างประหลาดใจว่า

“ท่านหัวคหน้าคณะขอรับ ข้าคือผู้อยู่ระดับล่างของสถานศึกษา ไม่มีสิทธิ์สวมชุดเช่นนี้ขอรับ”

จ้าวเหวินเซิงลูบเคราแล้วพูดอย่างฉะฉานว่า

“ในเมื่อเจ้ามาส่งข่าวแทนนักปราชญ์แห่งวรรณกรรมคนใหม่ ก็ต้องมีสิทธิ์สวมชุดนี้อยู่แล้ว เข้าประเด็นดีกว่า เฉิงอาหนิวต้องการสิ่งใด?”

เถาซงจือพยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า “จู่ๆกวางขาวก็มาเกิด แถมยังเด็กอย่างมาก ไม่รู้ว่าจะต้องเลี้ยงดูอย่างไร อยากจะขอการชี้แนะของหัวหน้าคณะผู้ทรงความรู้ขอรับ”

จ้าวเหวินเซิงคิดแล้วพูดว่า “ในสถานศึกษามีคนคอยเลี้ยงกวางโดยเฉพาะ เรื่องอาหารไม่ต้องห่วง ข้าจะจัดการให้เอง”

จากก็เปลี่ยนเรื่องถามว่า “มีเพียงเรื่องนี้รึ มีอะไรต้องการถามอีกรึไม่?”

เถาซงจือประสานมือคารวะ “ข้ามาเพื่อเรื่องนี้ขอรับ เรื่องอื่นท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์มิได้มอบหมายมาขอรับ”

จ้าวเหวินเซิงพูดว่า “เจ้ากลับไปถามให้ด้วยว่าเขาจะเข้าร่วมการสมัครเขยในวันพรุ่งนี้รึไม่”

ยังต้องถามอีกรึ ผู้ที่ได้ตรัสรู้เป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์จะเป็นต้องพึ่งพาตระกูลจ้าวของเจ้ารึ ตอนนี้ทั่วทั้งอาณาจักรหลู่มีหญิงสาวตระกูลใหญ่ที่อยากจะเสนอตัวให้กับท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์มากมาย จ้าวเหวินเซิงประกาศสู่นอกว่าต้องการเพียงเขยที่แต่งเข้าตระกูล ให้ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เป็นเขยแต่งเข้าตระกูลเขางั้นรึ เพ้อฝันอยู่รึไง

เขาคิดเช่นนั้นแต่ก็พูดอย่างนั้นไม่ได้ “จะกลับไปถามเดี๋ยวนี้ขอรับ”

จ้าวเหวินเซิงพยักหน้าเบาๆ “หากได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วให้รีบมารายงานต่อข้า”

“ขอรับ”

เถาซงจือประสานมือคารวะอย่างนับถือ จากนั้นก็รีบกลับไปเพื่อแจ้งข่าว

แต่ทันทีที่ออกจากประตูก็ถูกฝูงคนที่รออยู่หน้าประตูรายล้อม เถาซงจือรีบกอดชุดไป๋เสี่ยวเซิงเอาไว้แน่น กลัวว่าจะถูกฉีกขาดอีก เขาสูดลมหายใจลึกๆแล้วเบียดออกไปแล้วดันคนที่ดึงเขาถอยไป

“ถอยไป ถอยไปที ออกไปให้หมด!”