พระราชวังอาณาจักรหลู่
ฮ่องเต้หลู่นั่งตัวตรงบนบัลลังก์มังกร พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“เราตัดสินใจแล้ว ประหารเฉิงอาหนิวเสีย!”
ทุกคนต่างพากันตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ต่างมองหน้ากัน
“เหตุผลที่ฮ่องเต้หลู่โกรธมากเพราะในช่วงที่ผ่านมาตระกูลขุนนางทั้งหมดในราชสักต่างพากันไปประจบประแจงเขาว่าเป็นนักปราชญ์จิ่วเหลียน
แม้แต่เสียงซุบซิบในราชสำนักต่างพูดว่าต้องการให้ฮ่องเต้สละราชสมบัติ และให้นักปราชญ์จิ่วเหลียนคนใหม่นั้นขึ้นมาเป็นฮ่องเต้แทน
ฮ่องเต้หลู่โกรธมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เขาร้อนใจมาก
ตอนนี้เขาอยู่ในช่วงชีวิตที่กำลังรุ่งโรจน์ หากเขาต้องสละราชสมบัติในเวลานี้ ฮ่องเต้คนเก่าสละบัลลังก์ มีฮ่องเต้คนใหม่ขึ้นครองราชย์แทน เขาก็จะเหมือนกับสุนัขหลงทาง และกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งโลกอย่างแน่นอน เขจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนกันเล่า?
ฮ่องเต้หลู่คิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว ตอนนี้อำนาจของเฉิงอาหนิวยังไม่ถึงขีดสุด เขาต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
บรรดาขุนนางในท้องพระโรงแนะนำว่า
“ฝ่าบาท เฉิงอาหนิงเป็นผู้ลงสมัครตำแหน่งนักปราชญ์ อีกทั้งยังเกิดดอกบัวทองคำทั้งเก้าดอกได้ หากประหารเขา ข้าเกรงว่าจะขัดต่อความต้องการของสวรรค์พ่ะย่ะค่ะ”
“กระหม่อมขอเสนอฝ่าบาทว่า ผู้อาวุโสได้พูดก่อนหน้านี้แล้วว่าให้ทำงานทีละขั้นตอน รอฟังข่าวเสียก่อน หากโจมตีเฉิงอาหนิวในตอนนี้ จะถือว่าเป็นการขัดต่อคำสั่งผู้อาวุโส ขอให้ฝ่าบาททรงพิจารณาอีกครั้งเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”
อีกทั้งยังมีคนส่งเสียงไม่เห็นด้วย
“ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่าคิดว่าเฉิงอาหนิวเป็นชาวอาณาจักรฉิน หากผู้อาวุโสไม่มีคำสั่ง ดินแดนอาณาจักรหลู่ของพวกเราจะให้ชาวอาณาจักรฉินได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ!”
“กระหม่อมคิดว่า หากไม่จำกัดเฉิงอาหนิว จะมีปัญหาตามมาไม่รู้จบพ่ะย่ะค่ะ!”
เพียงแค่ชั่วครู่หนึ่ง ขุนนางในท้องพระโรงแบ่งออกเป็นสองฝ่าย
ฝ่ายหนึ่งเชื่อว่าเฉิงอาหนิวทำให้ดอกบัวทองคำทั้งเก้าดอกบานได้ นั่นหมายความว่า เขาจะคอยปกป้องอาณาจักรหลู่ให้อยู่ในความเจริญรุ่งเรืองยาวนานกว่าเก้าร้อยปีแน่นอน เขาจะต้องห้ามถูกประหาร
อีกฝ่ายหนึ่งเชื่อว่าเฉิงอาหนิวเป็นชาวอาณาจักรฉิน แม้ว่าขเจะทำให้ดอกบัวทองคำเก้าดอกบานได้ แต่ก็ยังเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าจะเป็นผลดีต่ออาณาจักรหลู่หรือไม่ ทางที่ดีความกำจัดเขาโดยเร็วที่สุดเพื่อรักษาเสถียรภาพของอาณาจักรหลู่เอาไว้
ทุกคนในท้องพระโรงเสียงดัง ฮ่องเต้หลู่สีหน้าไม่พอใจ ตบโต๊ะตะโกนออกมา
“หุบปาก!”
ฮ่องเต้หลู่จ้องทุกคนด้วยสายตาเย็นชาแล้วตัดสินใจว่า
“เฉิงอาหนิวเป็นชาวอาณาจักรฉิน อาณาจักรหลู่จะต้องไม่ถูกชาวอาณาจักรฉินยึดครอง กระจายคำสั่งข้า ส่งคนปรระหารเฉิงอาหนิวทันที!”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้พิโรธ ไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น ได้แต่เชื่อฟัง
อย่างไรก็ตามในตอนนี้ซือหม่าจี๋รีบเข้าไปในพระราชวัง
“กราบทูลเข้าเฝ้าฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”
ฮ่องเต้หลู่โบกมือ
“ทำตัวตามสบาย ว่าแต่ผู้อาวุโสว่าอย่างไรบ้าง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...