“จะเป็นไปได้อย่างไร นี่ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดใช่หรือไม่?”
“อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน เป็นผู้มีอำนาจเหนือคนทั้งปวงแค่รองจากฮ่องเต้เท่านั้น จะเป็นเฉิงอาหนิวได้อย่างไรกัน!”
ซือหม่าจี๋ไม่อยากเชื่อความจริงข้อนี้ เขาถอนหายใจและพูดด้วยเสียงต่ำ
“ตั้งแต่ข้ากลับมาข้าคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาทั้งวัน การคาดเดาของท่านผู้อาวุโสไม่ได้ไร้เหตุผล มีแนวโน้มว่าจะเป็นจริงอยู่มาก”
สมองของจ้าวเหวินเซิงไม่อาจประมวลผลได้อีกต่อไป เขาจึงไล่ถามว่า
“เจ้าเล่าให้ข้าฟังอย่าละเอียดอีกทีสิ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
ซือหม่าจี๋เล่าว่า
“ตอนที่ข้าไปเยือนอาณาจักรจ้าวเป็นครั้งแรก ไม่ว่าเรื่องอะไร เรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ แม้แต่การเจรจา เขาจะเป็นคนเข้ามาจัดการทั้งหมด”
“จากมุมมองของข้า อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน เขาเป็นนักรบที่รูปร่างเทอะทะ พูดจาอ้อมค้อม ตลอดการเจรจาเขาถนอมคำพูดดั่งทองคำ ทั้งหมดเฉิงอาหนิวเป็นคนจัดการแทน”
“แต่ตามตำนานที่เล่ากันมา อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินเป็นคนโน้มน้าวใจคนเก่ง เขาแต่กต่างจากที่ข้าเจอโดยสิ้นเชิง”
“หากชายร่างใหญ่เทอะทะคนนั้นไม่ใช่อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินจริงๆ แล้วล่ะก็ เช่นนั้นเขาเป็นเพียงแค่หุ่นเชิด อ๋องเหยียนที่แท้จริงคือเฉิงอาหนิวที่คอยกำกับงานในครั้งนั้นเป็นแน่”
จ้าวเหวินเซิงรู้สึกจุกในใจ แต่เขายังไม่ยอมรับ เขาถามต่อว่า
“แค่จุดนี้เองหรือ? บางทีอาจจะเป็นอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉินเองที่ต้องการแสดงละครตบตาคนอื่น ทำให้คนอื่นสับสน เจ้ามีคาดเดาเช่นนี้เอาไว้หรือไม่?”
ซือหม่าจี๋ยืนขึ้นและหยิบหนังสืออกมาจากตู้ สำนักศึกษาไป๋เสี่ยวเซิงได้บันทึกชื่อนักรบเอาไว้ เราปัดไปทีละหน้าและยื่นให้จ้าวเหวินเซิงดู
“ท่านผู้อาวุโสค้นพบจากรายงานทั้งหมดว่า เขาอยู่ในอันดับห้าและอันดับเก้าในรายชื่อนักรบ”
จ้าวเหวินเซิงไม่สนใจเรื่องในใต้หล้านี้ เขาพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า
“ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสองคนนี้เลยแม้แต่น้อย บอกข้าเสียหน่อยว่าสองคนนี้มีอะไรพิเศษอย่างนั้นหรือ?”
ซือหม่าจี๋อธิบาย
“นักรบหน้าหยกอันดับห้า ให้หอกแห่งตระกูลหยางได้คล่องมือมาก และรักษสหน้าผี อันดับเก้า เก่งเรื่องการยิงธนู”
“สองคนนี้เป็นใครมาจากที่ใดไม่อาจทราบได้ แต่สิบสามหอกแห่งตระกูลหยางของนักรบหน้าหยก เอาชนะนักรบฝีมือดีมานับไม่ถ้วน อีกทั้งทักษะการยิงธนูของรักษสหน้าผีก็ไม่เคยพลาดแม้แต่ครั้งเดียว”
จ้าวเหวินเซิงได้ยินเช่นนั้นเชาพลันสับสน
“เจ้าอยากบอกอะไรข้ากันแน่?”
ซือหม่าจี๋ตอบว่า
“ประการแรก สองคนนี้เป็นผู้หญิง อีกทั้งเป็นองครักษ์ส่วนตัวของอ๋องเหยียน ตำแหน่งทางการของพวกนางคือผู้บังคับการทหารม้าหาญอันดับหก”
จ้าวเหวินเซิงยิ่งสับสนมากขึ้น
“แต่เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเฉิงอาหนิวกัน?”
ซือหม่าจี๋พูดอย่างจริงจัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...