องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 753

ด้านบนเวทีกำลังแสดงละครเรื่องม่านประเพณี ส่วนด้านล่างกำลังแสดงละครเรื่องอ๋องเหยียนกำมะลอ จ้าวเหวินเซิงชี้ไปที่หลิวเชียนเชียนด้วยนิ้วมืออันสั่นเทา

“ดูสิ ดูที่พวกเขาสองคนพูดคุยกันสิ!”

มีข่าวลืมกระจายไปทั่วใต้หล้าว่านางเป็นฆาตกรมิใช่หรือ นางสังหารโจรสลัดและพวกอันธพาล นางมีส่วนต้องรับผิดชอบความผิดนี้ อาณาจักรหลู่ช่วงกลางคืนในตอนนี้ประชาชนต่างออกมาข้างนอกกัน ทั้งหมดนั้นล้วนเป็นเพราะนาง!”

“หญิงใจดำอำมหิตเช่นนาง เจ้าเคยเห็นนางให้เกียรติผู้ชายคนไหนบ้างหรือไม่!”

ไม่รู้ว่าจ้าวเหวินเซิงโกรธที่เฉิงอาหนิวปกปิดตัวตนที่แท้จริงของเขา หรือโกรธที่เฉิงอาหนิวนอกใจลูกสาวเขาและกำลังหยอกล้อกับผู้หญิงคนอื่นกันแน่ แต่ในตอนนี้เขาโกรธจนหน้าแดงไปหมด

ซือหม่าจี๋มองออกว่าหลิวเชียนเชียนมีความรู้สึกพิเศษให้แก่เฉิงอาหนิว

ผู้หญิงที่เด็ดเดี่ยว โหดเหี้ยมเช่นนี้ เขายังเคยพูดติดตลกว่าในโลกนี้คงไม่มีผู้ชายคนใดพิชตนางได้ แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะโดนตบหน้าคืนไวขนาดนี้

จ้าวเหวินเซิงยังคงพูดไม่หยุด ซือหม่าจี๋เข้าใจความรู้สึกเขา แต่ในเวลานี้มีคนใสราชสำนักจำนวนมาก เขาในฐานะรองคณบดีพูดจาเสียงดังลั่นขนาดนี้ เขาไม่อายเลยหรือ

เขาเอามือปิดหน้าอย่างหมดหนทาง และพูดเสียงเบาว่า

“เจ้าหยุดพูดเสียเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินเข้า!”

จ้าวเหวินเซิงยังคงไม่พอใจและบ่นออกมา

“ไม่รู้จักควบคุมตัวเองเลยจริงๆ!”

เขาพูดอย่างจริงจัง ซือหม่าจี๋เห็นหลิวเชียนเชียนเดินตรงมาหาเขา

ซือหม่าจี๋ดึงแขนเสื้อจ้าวเหวินเซิงทันทีและเตือนว่า

“หยุดพูดได้แล้ว นางเดินมาโน่นแล้ว!”

จ้าวเหวินเซิงถึงจะค่อยหุบปาก นั่งตัวตรง

หลิวเชียนเชียนเดินมาหาทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มและโค้งคำนับด้วยความเคารพ

“ยินดีที่ได้พบท่านทั้งสอง จ้าวเหวินเซิงและซือหม่าจี๋ พวกเราเจอกันอีกแล้ว”

จ้าวเหวินเซิงและซือหม่าจี๋ต่างมีสีหน้าเคร่งขรึม กำลังสงสัยว่าหลิวเชียนเชียนกำลังเสแสร้งเรื่องอะไรอยู่

แต่ภายนอกพวกเขายังตอบกลับอย่างสงบ

“ผู้ดูแลหอหลิวสบายดีใช่หรือไม่”

หลิวเชียนเชียนถามทันที

“วันนี้ท่านทั้งสองชอบการแสดงละครในวันนี้หรือไม่เจ้าคะ?”

เมื่อได้ยินปรระโยคนั้น พวกเขาทั้งสองพลันมีสีหน้าบูดบึ้ง มุมตาพวกเขากระตุกจนไม่อาจควบคุมได้

นี่ใช่การแสดงที่ต้องการให้พวกเขาดูเสียที่ไหนกัน นี่เป็นการดูหมิ่นพวกเขาโดยเฉพาะต่างหากเล่า!

จ้าวเหวินเซิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มไม่สบอารมณ์

“ชน่าสนใจมาก”

หลิวเชียนเชียนนไม่ได้พูดอะไรต่อ นางยิ้มและพูดว่า

“พวกท่านทั้งสอบชอบ ข้าก็ดีใจเจ้าค่ะ”