องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 752

เถาซงจือเดินจากไป จ้าวเหวินเซิงอึ้งไปในทันที

เมื่อเห็นว่าสีหน้าของจ้าวเหวินเซิงดูไม่สู้ดีนัก ซือหม่าจี๋จึงถามออกไปว่า

“เกิดอะไรขึ้น? คำถามอะไรหรือ?”

จ้าวเหวินเซิงปวดเหงื่อเย็นบนหน้าเขาและพูดเสียงต่ำ

“เพื่อเป็นการชะลอเวลา ข้าให้คำถามทดสอบไปสามข้อในงานรับสมัครลูกเขย”

ซือหม่าจี๋ถามด้วยความสงสัย

“คำถามสามข้อ ถามอะไรบ้างหรือ?”

จ้าวเหวินเซิงพูดเสียงสั่น

“น้ำสามารถไหลย้อนกลับได้ พระอาทิตย์ละพระจันทร์ขึ้นสลับด้าน คนสามารถบินได้”

สายตาของซือหม่าจี๋เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วให้เมื่อได้ยินคำถามทั้งสามข้อนั้น

“เจ้ายังคงยอดเยี่ยมอย่างเคย”

จ้าวเหวินเซิงถอนหายใจ

“หากเขาตอบคำถามทั้งสามข้อนี้ได้ล่ะก็ เขาไม่ใช่มนุษย์แล้ว แม้ว่าเขาไม่ใช่อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน ข้ายอมรับเขาจากใจจริง”

ในเวลานี้ สีหน้าของซือหม่าจี๋เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น คนธรรมดาไม่สามารถแก้ปัญหาสามข้อนี้ได้ เขาลูบคางพลางคิดว่า

“เจ้าบอกข้าหน่อยว่าเขาจะไขคำถามข้อใด?”

จ้าวเหวินเซิงรู้สึกชาไปทั้งตัวและพูดด้วยความมึนงง

“รอดูคืนนี้ถึงจะรู้คำตอบ”

พวกเขาทั้งสองนอนไม่หลับทั้งคืน แต่พวกเขาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย แต่กลับรู้สึกเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่กดทับที่หัวใจจนหายใจไม่ออก

เขาขอให้คนรับใช้เตรียมอาหาร ทั้งสองนั่งดื่มเหล้าด้วยกัน หัวข้อสนทนาของเขายังคงวนเวียนอยู่กับอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน

ใกล้ถึงเวลาแล้ว พวกเขาทั้งสองเตรียมตัวไปดูการแสดง จึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้อง

เดิมทีจ้าวเหวินเซิงกังวลมาก เขาจึงเตรียมให้ลูกสาวนั่งรถม้าไปคนเดียว ส่วนเขาไปหาซือหม่าจี๋เพื่อนั่งรถม้าไปพร้อมกันและไปยังจัตุรัสไป๋ลู่เพื่อชมการแสดง

บนรถม้า

จ้าวเหวินเซิงถามว่า

“ข่าวสารที่ไปสืบค้นผู้ดูแลหอหลิว เมื่อไหร่จะได้รับรายงานหรือ?”

ซือหม่าจี๋นับเวลา

“ใกล้แล้ว อย่างช้าไม่น่าเกินวันพรุ่งนี้”

หลังจากลงจากรถม้า สิง่ที่เขาเห็นคือเวทีใหญ่ตระการตา มีฉากหลังเป็นไฟกระจก ประชาชนต่างตั้งหน้าตั้งตารอดูการแสดง

มีคนจำนวนมากนั่งรออยู่ด้านล่าง คนแน่นไปทุกพื้นที่

ทันทีทายทั้งสองปรากฎตัว หมู่ผู้ชมต่างืนขึ้นและทำความเคารพเขา

“คณบดีซือหม่าจี๋และรองคณบดีจ้าวเหวินเซิง ยินดีที่ได้พบท่านขอรับ!”

ซือหม่าจี๋และจ้าวเหวินเซิงยืนขึ้น โบกมือให้คนทุกแล้วพูดว่า

“ขอให้ทุกคนทำตัวตามสบายเถิด”

เขาเดินผ่านฝูงชน เดินมาถึงที่นั่งมุมดีที่สุดที่จัดเตรียมเอาไว้ให้

เมื่อพวกเขาทั้งสองนั่งลงแล้ว คนอื่นๆ พากันนั่งลงทีละคน