องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 76

แม่เล้าใบหน้าซีดเซียวอย่างมาก ความเจ็บปวดอันมหาศาลทำให้ใบหน้าของนางสั่นเทา นางกัดฟันแล้วตะโกนด้วยความโกรธว่า “ฆ่าข้าเลยสิ ปล่อยให้ข้าตายซะ!”

จ้าวจีเอ๋อร์ที่อยู่กับพื้นกำหมัดแน่นและคิดในใจว่า แม่เล้าช่างปากแข็งจริงๆ รอได้กลับอาณาจักรจ้าวแล้วนางจะจัดพิธีศพให้อย่างใหญ่หลวงเลย

เสนาบดีกรมอาญาที่อยู่อีกด้านก็คิดไม่ถึงว่าคำพูดเย็นชาไร้เยื่อใยเช่นนี้จะออกมาจากปากขององค์ชายที่ไร้วิชา เห็นได้ชัดว่าเขาคิดจะเชือดไก่ให้ลิงดู เช่นนี้สปายที่ขี้ขลาดก็จะยอมสารภาพอย่างง่ายดาย เขารู้สึกมององค์ชายสิบสี่เปลี่ยนไปทันที

ส่วนองค์ชายใหญ่ฉินชงตอนนี้ตกใจกลัวจนตัวสั่นไปหมด พอได้ยินว่าจะตัดใบหู ควักลูกตาแล้วเขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้น เหงื่อไหลลงใบหน้า เขาตกใจกลัวจนแทบจะฉี่ราด เป้าหมายการเชือดไก่ให้ลิงดูสำเร็จแล้ว

ฉินเหยียนพูดต่อว่า “ทหาร จับตัวแม่เล้าเอาไว้ ในเมื่อนางไม่ยอมรับสารภาพ งั้นข้าก็จะตัดแขนอีกข้างของเจ้าเพื่อหายเบื่อหน่อยละกัน!”

“พ่ะย่ะค่ะ!”

ทหารหัวกะทิกระชากแม่เล้าขึ้นมาจากพื้นอย่างคล่องแคล่ว แล้วนำร่างไปกดไว้ตรงหน้าของฉินเหยียน จากนั้นแขนอีกข้างของแม่เล้าก็ถูกตรึงเอาไว้กับพื้น เพื่อรอให้ฉินเหยียนทำโทษ

แม่เล้าตื่นตระหนกทันที แขนข้างเมื่อครู่นี้ยังทรมานจนแทบจะตาย หากแขนขาดอีกข้าง ไม่ตายก็คงจะต้องรับโทษเพิ่มอีก จะทนได้อย่างไร! นางลังเลอย่างมาก คิดวิธีคลี่คลายไม่ออกอีกแล้ว

ฉินเหยียนยกดาบของเขาขึ้นสูงแล้วจงใจพูดขึ้นว่า “ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรนะ หากเจ้ายอมพูดข้าจะไว้ชีวิตเจ้า อีกทั้งข้ายังสามารถใจกว้างมีเมตตา คืนอิสระให้กับเจ้าด้วย ให้เจ้าเป็นชาวเมืองอาณาจักรฉิน”

เขาแกว่งดาบไปทางแขนนั้น แล้วยกขึ้นสูงอีกครั้ง “แต่ถ้าหากเจ้าไม่พูด ไม่เพียงแค่จะตัดแขนตัดขาเท่านั้น แถมยังจะทำให้พวกเจ้าเจ็บปวดทรมานไปอีกนาน จนกว่าจะขาดใจตาย ต้องการลิ้มรสการลงโทษที่โหดร้ายทารุณให้ได้สินะ ย่อมได้!”

เมื่อสิ้นเสียง ดาบยาวก็เตรียมจะฟันลงไปยังแขนของแม่เล้า

แม่เล้าเบิกตากว้างแล้วตะโกนสุดเสียง “ข้าจะพูด!”

ฉินเหยียนหยุดมือลงทันที อีกเพียงนิดเดียวก็จะฟันไปยังแขนของแม่เล้าแล้ว

แม่เล้าตัวสั่นไปหมด และพูดด้วยเสียงสั่นไหวว่า “ข้าจะพูด ไม่ว่าอะไรก็จะพูด ขอเพียงอย่าทรมานข้า เจ้าอยากรู้อะไรข้าก็จะบอกเจ้า!”