ผู้ชายบางคนทนไม่ได้กับท่าทีและบุคลิกที่อ่อนแอของหลิวหรูซือ จึงเยาะเย้ยว่า
“ผู้ชายที่เดินอ้อนแอ้นเหมือนต้นหลิวโอนอ่อนตามสายลมเช่นนี้ ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าจะชื่นชมเขาไปทำไม”
“ใครบอกว่าไม่ใช่ล่ะ นี่ไม่ใช่บุคลิกของชายชาตรีเลยแม้แต่น้อย!”
คำพูดเหล่านี้ดึงดูดสายตาของผู้หญิงจำนวนไม่น้อย ผู้ชายพวกนี้ชอบคิดว่าตนเองชอบธรรม แต่จริงๆ แล้วเขาช่างหยาบคาย คิดว่าตัวเองเป็นชายชาตรี นี่คือมาตรฐานการเลือกคู่ครองในความคิดของพวกนาง
จนกระทั่งหลิวหรูซือเดินเข้ามายังสถานที่แห่งนี้ ตอนที่พวกนางยังไม่สังเกตเห็นหลิวหรูซือ บรรยากาศด้านนอกสงบมาก
ในเวลานี้ รถม้าที่มีธงของสำนักไป๋ลู่จอดอยู่ที่ที่พัก จ้าวเหวินเซิงและซือหม่าจี๋ลงจากรถ
ทุกคนที่อยู่ด้านนอกต่างโค้งคำนับให้พวกเขา
“ยินดีที่ได้พบคณบดีซือหม่าและรองคณบดีจ้าวขอรับ!”
ทั้งสองแสดงท่าทีจริงจังและโบกมือให้ทุกคน
“ทำตัวตามสบายเถิด”
จ้าวเหวินเซิงเห็นว่าด้านนอกมี่คนมารวมตัวกันอยู่มาก แต่เฉิงอาหนิวยังไม่ปรากฎตัวขึ้น เขาบ่นสียงเย็น
“ไม่รู้ว่าครั้งนี้เขาจะทำอะไรอีก ถ้าเขาตอบคำถามทดสอบข้อสุดท้ายไม่สำเร็จ ถือว่าผลร้ายนั้นย้อนกลับมาหาตัวเขาเอง”
ซือหม่าจี๋กล่าวด้วยความโล่งใจ
“ไม่ต้องกังวล พวกเราทุกคนรออยู่ที่นี่ แค่ชมการแสดงเท่านั้น”
ทุกคนต่างรอคอบคำตอบของเฉิงอาหนิว
ตระกูลขุนนางอีกหลายคนมารวมตัวกันข้างหน้าจ้าวเหวินเซิงเพื่อพูดคุย
“รองคณบดีจ้าว ถ้านักปราชญ์จิ่วเหลียนสามารถบินขึ้นบนฟ้าได้จริงๆ ท่านต้องให้ลูกสาวท่านแต่งงานกับเขาแล้ว ข้าขอยินดีกับท่านล่วงหน้า มีลูกสาวแล้ว แต่กลับมีลูกชายเพิ่มมา อีกทั้งชายคนนั้นยังเป็นนักปราชญ์อีกด้วย!”
“ใช่แล้ว คนธรรมดาอย่างพวกเราไม่มีทางโชคดีเช่นนี้หรอก”
ทุกคนต่างยินดีกับจ้าวเหวินเซิง จนเขาต้องแสร้งพูดออกไปว่า
“ยังเร็วไปที่จะพูดเช่นนี้ เราต้องรอดูก่อนว่าเขาจะบินได้จริงหรือไม่!”
ในตอนที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างคึกคัก
รถม้าอีกคันมาจอดที่หน้าประตู
ตอนที่หลิวเชียนเชียนลงจากรถม้า นางก็หันนหลังกลับไปพูดกับคนด้านในว่า
“พี่สาว ข้าช่วยประคองพี่เอง”
เห็นจ้าวจือหย่าค่อยๆ เอนตัวลงมาจากรถโดยมีหลิวเชียนเชียนคอยประคอง
ทั้งสองเดินมาหาจ้าวเหวินเซิงและซือหม่าจี๋ หลิวเชียนเชียนทำความเคารพพวกเขา
“ยินดีที่ได้พบพวกท่านทั้งสองเจ้าค่ะ”
จ้าวจือหย่าพยักหน้าเล็กน้อยและทำความเคารพ
“ท่านพ่อ”
เมื่อจ้าวเหวินเซิงเห็นสายตาของลูกสาว เขาโพล่งถามออกไปว่า
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่กัน?”
ไม่ต้องรอให้จ้าวจือหย่าเอ่ยปากตอบ หลิวเชียนเชียนรีบตอบกลับไปก่อนว่า
“คณบดีจ้าว อย่าตำหนิพี่จือหย่าเลยเจ้าค่ะ วันนี้นายท่านของข้าจะไขคำถามข้อสุดท้าย ข้าเลยอยากเชิญพี่จือหย่ามาเป็นสักขีพยานด้วย ดังนั้นจึงไปรับนางมาที่นี่เจ้าค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...