องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 766

เมื่อได้ยินเสียงนั้น ฉินซวงเอ๋อร์รู้ได้ทันทีว่ามีคนร้ายเข้ามา นางทิ้งมันเทศและวิ่งหนีกลับเข้าไปในบ้าน เปิดกองฟืนและรีบแอบด้านใน

นางขดตัวและซ่อนอยู่ข้างใน ปิดปากตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา ไม่กล้าแม้แต่หายใจ

ใจของเฝิงตู่ยิ่งกระตุกหนักขึ้นเมื่อเห็นท่าทางหวาดกลัวของซวงเอ๋อร์ เขาเดินเข้าไปในบ้านเงียบๆ เพราะกลัวว่าตนจะทำให้นางกลัวอีก

มองผ่านช่องฟืน เห็นร่างน้อยๆของซวงเอ๋อร์ซ่อนตัวที่สั่นเทาอยู่ในนั้น เขาเดินตรงไปที่กองฟืนและพูดเบาๆว่า

“เด็กน้อย เจ้าจำข้ามิได้หรือ?”

“ตอนที่ข้าป่วย เจ้าบอกให้ข้ากินเนื้อเยอะๆ แถมยังคีบเนื้อให้ข้ากิน”

“เช็ดน้ำลายและน้ำมูกที่ตัวข้าทุกครั้งเวลาที่ข้าหลับ”

ยิ่งซวงเอ๋อร์ได้ฟังมากเท่าไร เสียงนั้นยิ่งฟังดูคุ้นเคยมากขึ้นเท่านั้น นางใช้มืออันสั่นเทาเปิดช่องว่างเล็กๆและสิ่งที่นางเห็นคือใบหน้าของลุงแขนข้างเดียวที่นางคุ้นเคย

จู่ๆ ความกลัวและความเสียใจพุ่งขึ้นมา น้ำตาไหลอาบแก้มและพูดด้วยปากอันสั่นเทาว่า

“ลุงแขนเดียวทำไมถึงเพิ่งมา! ฮือๆๆ...”

นางผลักฟืนที่อยู่รอบตัวออก แล้วพุ่งไปหาเฝิงตู่ทั้งน้ำตา

เฝิงตู่เองก็น้ำตาซึม เขาอุ้มซวงเอ๋อร์ขึ้น เด็กน้อยคนนี้ผอมลงเยอะมากหลังจากที่เขาจากไป เขารีบถามว่า

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่ แล้วพ่อของเจ้าล่ะ?”

ฉิยซวงเอ๋อร์น้ำตาไหลริน นางชี้ไปยังก้อนหินที่อยู่ตรงลานบ้านว่า

“พ่อถูกคนไม่ดีฆ่าตายแล้ว”

นางร้องพลางเล่าเหตุการณ์ที่นางไม่มีวันลืมให้ฟัง

ปรากฎว่าไม่กี่วันหลังจากที่เฝิงตู่จากไป กลุ่มนักฆ่าก็ติดตามเบาะแสและพบร่องรอยของเฝิงตู่ในหมู่บ้านนี้

เพื่อบังคับให้เฝิงตู่ปรากฎตัวออกมา นักฆ่าได้ฆ่าคนนับหมื่นไม่เหลือแม้แต่คนเดียว

หมอซีที่กำลังออกไปเก็บยาเห็นกลุ่มนักฆ่าฆ่าคนบริสุทธิ์ เขารู้ได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงรีบกลับมาอย่างรวดเร็วและปิดประตู

ซวงเอ๋อร์ถามด้วยความงุนงง

“พ่อ พวกเราไม่ออกไปเก็บยากันหรือเจ้าคะ?”

“ชู่!”

หมอซีปิดปากนางทันทีและทำท่าให้นางรู้ว่าห้ามพูด

นักฆ่านั้นไวมากพวกเขาได้บินเสียงและเดินมายังข้างลานบ้าน หมอซีคิดได้ทันทีจึงรีบอุ้มฉินอู๋ซวงและซ่อนนางไว้ในถังข้าวและเตือนว่า

“ซวงเอ๋อร์ เด็กดี มีคนไม่ดีอยู่ข้างนอก ห้ามพูดอะไรเป็นอันขาด!”

ฉินอู๋ซงไม่รู้เหตุผล แต่นางพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง และนำมือเล็กๆ ของนางปิดปาก ราวกับว่าพ่อว่านางจะไม่ส่งเสียงใดๆ