อาณาจักรหลู่ สำนักศึกษาไป๋ลู่
ฉินเหยียน จ้าวจือหย่าและจ้าวเหวินเซิง ทั้งสามนั่งจับเข่าคุยกัน
สีหน้าของจ้าวเหวินเซิงหม่นหมอง สายตาของเขามองอีกฝ่ายไม่วางตา
จ้าวจือหย่าพยักหน้าเล็กน้อยและนั่งอย่างเชื่อฟัง
ฉินเหยียนที่ดูภูมิใจและมุ่งมั่นที่จะเอาชนะ พูดเข้าประเด็นทันที
“ท่านพ่อตา คำถามทดสอบทั้งสามข้อ ข้าได้ไขปัญหาให้ท่านครบแล้ว ตามที่เราตกลงกันเอาไว้ พวกเราต้องคุยกันเรื่องการแต่งงานของข้ากับจ้าวจือหย่า เช่น ของหมั้น สินสอด มิทราบว่าท่านมีความต้องการอย่างไร?”
สีหน้าของจ้าวเหวินเซิงยิ่งไม่พอใจ เขาพูดเสียงต่ำ
“เรื่องนี้คุยกันได้ แต่ข้าอยากถามเจ้าเรื่องหนึ่ง”
ฉินเหยียนประสานมือของเขา
“ท่านถามข้ามาเถิด ข้าจะบอกทุกอย่างที่ข้ารู้”
สายตาของจ้าวเหวินเซิงคมกริบ
“จากที่ลูกสาวข้าเล่าให้ฟัง พวกเจ้าเคยรู้จักกัน อีกทั้งนางยังเคยมีลูกกับเจ้าใช่หรือไม่?”
“ลูกสาสวข้าเป็นผู้หญิง เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงทำให้นางต้องขายหน้าเช่นนี้! เจ้ามีเจตนาอะไร?”
จ้าวเหวินเซิงพูดเช่นนี้ ประการแรกเพื่อเรียกร้องให้มีการดำเนินคดี ประการที่สอง เขาต้องการใช้เรื่องนี้ทดสอบเฉิงอาหนิวว่าเขากล้าพูดความจริงหรือไม่
ในใจฉินเหยียนรู้ดีว่าจ้าวเหวินเซิงกำลังทดสอบเขาอยู่ เขามาไกลขนาดนี้แล้ว เขาไม่ต้องเสแสร้งอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหงายไพ่ออกมาแล้วตอบว่า
“พูดตามความจริง ชื่อจริงของข้าคือฉินเหยียน เป็นองค์ชายคนที่สิบสี่แห่งราชวงศ์ฉินและอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน”
ทันทีที่สิ้นประโยคนี้ ม่านตาของจ้าวเหวินเซิงหดเล็กลง เขารู้สึกได้ทันทีว่าหัวใจเขาเต้นรัว
ไม่คิดว่าเขาจะยอมรับไวเช่นนี้ แม้ว่าจะมีการคาดเดาต่างๆ นานากันก่อนหน้านี้ว่าเฉิงอาหนิวอาจจะเป็นอ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน แต่หลังจากที่รู้ความจริงจ้าวเหวินเซิงกลับรู้สึกกลัวเล็กน้อย
หลังจากปัญหามากมาย อีกทั้งยังปิดบังชื่อจริงของตนเอง แถมยังไขปัญหาทั้งสามข้อได้เพื่อที่ว่าเขาจะได้แต่งงานกับลูกสาวของตนจริงๆ หรือเขาใช้เรื่องนี้เพื่อสร้างปัญหาอื่นในอาณาจักรหลู่กันแน่?
เมื่อจ้าวจือหย่าได้ยินชื่อ “อ๋องเหยียนแห่งอาณาจักรฉิน” นางรู้สึกว่าใจของนางสั่นไหว นางขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองไปที่ใบหน้าที่ดูคุ้นเคยแต่ก็ไม่คุ้นเคยของฉินเหยียน ซึ่งทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจเล้กน้อย ราวกับนางกำลังรู้สึกผิด
จ้าวเหวินเซิงแสร้งทำเป็นสงบ ระงับความตื่นตระหนกในใจและจงใจถามด้วยน้ำเสียงข่มขู่ว่า
“เฮอะ ข้ารู้อยู่แล้วว่าเจ้าเป็นใคร! เจ้าไม่ยอมรับก็ดี แต่ในเมื่อตอนนี้เจ้ายอมรับแล้ว เช่นนั้นข้าข้าถามเจ้าเสียหน่อยว่าเจ้าพยายามและเสียเวลาไปมากมายขนาดนี้ มาที่อาณาจักรหลู่เพื่อทำสิ่งใด?”
ฉินเหยียนตอบอย่างตรงไปตรงมา
“ข้ามาที่นี่เพื่อมาตามที่ข้าได้ให้คำมั่นสัญญาเอาไว้ ว่าภายในสามปีข้าจะแต่งงานกับจ้าวจือหย่า ลูกสาวของท่าน”
จ้าวเหวินเซิงตบโต๊ะและโวยวายทันที
“ไร้สาระ!”
“เจ้าได้แต่งงานกับจักรพรรดินีแห่งอาณาจักรจ้าวแล้วมิใช่หรือ ตอนนี้ยังจะกล้ามาตามสัญญาอะไรอีก!”
“ข้าจะบอกเจ้าให้อย่าง แม้ว่าเจ้าจะบอกว่าโลกจะแตก ข้าก็ไม่มีวันยกลูกสาวข้าให้เป็นนางสนมของเจ้า หากเจ้าต้องการแต่งงานกับนาง เจ้าต้องแต่งงานเข้าตระกูลข้าเท่านั้น!”
ฉินเหยียนแทบไม่ต้องคิด เขาเอ่ยปากตกลง
“เช่นนั้นตกลงตามนี้ ข้าจะแต่งเข้าจตระกูลท่าน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...