ในวันสมรส
ตั้งแต่ที่ชาวเมืองอาณาจักรหลู่รู้ว่าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวรับลูกศิษย์ ก็มีผู้คนมากมายที่มาจากหลายที่เพื่อมาขอเป็นศิษย์ที่สถานศึกษาไป๋ลู่
ตรงหน้าประตูที่พักของฉินเหยียน ขณะนี้ได้ถูกล้อมไว้อย่างแน่นหนา เต็มไปด้วยผู้คน เมื่อมองไปแล้วก็เห็นแต่ฝูงชนที่ยืนเบียดกัน เสียงดังกึกก้อง
“ข้าจะสมัครตำหนักท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ข้าจะขอเป็นศิษย์!”
“ข้าขอเป็นศิษย์ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ เพื่อเป็นเกียรติแก่วงศ์ตระกูลและบรรพบุรุษ!”
“โปรดท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวรับข้าเป็นศิษย์ด้วยเถิดขอรับ!”
เหล่าผู้เล่าเรียนที่มุ่งหน้ามาต่างก็รวมตัวกันอยู่นอกที่พัก และใจร้อนหวังอยากให้ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์รับเป็นศิษย์ กลัวว่ามาช้าแล้วจะพลาดโอกาสดีๆครั้งนี้ไป
เถาซงจือได้ออกไปต้อนรับคนที่มาสมัครตามที่ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ให้คำสั่ง
เขายืนอยู่หน้าประตูอย่าน่าเกรงขามแล้วพูดเสียงดังว่า “ด้วยบัญชาจากท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว ปลูกฝังคุณธรรมของตนเองและชักจูงผู้คนให้พัฒนาไปด้วยกัน ทำให้ชีวิตของผู้คนดีขึ้นด้วยความสามารถของตนเอง โลกที่ไร้สงคราม มีคุณธรรมและความรู้จึงจะเป็นโลกที่สันติสุข หมั่นเรียนรู้เพื่อเปิดกว้างอนาคต”
“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวจะเปิดรับศิษย์มากมาย และอบรมสั่งสอนแก่ทุกคน ไม่ว่าจะอายุมากหรือน้อย ฐานะสูงต่ำ ระดับความรู้ ต่างก็สามารถสมัครเข้าในตำหนักท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ และเป็นลูกศิษย์ของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัว!”
เมื่อทุกคนที่มุ่งหน้ามาสมัครได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก ทีแรกยังคิดว่าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวจะออกโจทย์รับศิษย์ กลัวว่าตนเองจะไม่ได้รับเลือก ไม่คิดเลยว่าจะเปิดรับทุกคน! ทุกคนไม่อาจอดกลั้นความดีใจได้ และตะโกนยินดีว่า
“ดียิ่งนัก!”
“สมแล้วที่เป็นท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์ ด้วยความเมตตากรุณาและความรักอันยิ่งใหญ่ จะสามารถเป็นร่มเงาให้อาณาจักรหลู่ได้ อาณาจักรหลู่ของเราจะต้องพัฒนาขึ้นอีกขั้นแน่นอน!”
“การได้เป็นศิษย์ของท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์นั้น ถือเป็นโชคดีอย่างยิ่ง!”
เถาซงจือมองทุกคนที่ตื่นเต้นแล้วพูดต่อว่า “ด้านในได้จัดที่สำหรับสมัครแล้ว ทุกท่านเข้าแถวให้เป็นระเบียบแล้วเข้าไปสมัครทีละคน!”
ทุกคนรีบเข้าแถวทันที และเข้าไปด้านในตามที่เถาซงจือบอก
ลานกว้างด้านใน
สิบสองปิ่นหิรัญย์ได้จัดที่สำหรับลงสมัครไว้สิบสองที่ เฉิงเซินคอยรับหน้าที่ตรวจสอบอยู่ข้างๆ เพียงแค่พริบตาที่สมัครทั้งสิบสองก็ถูกต่อแถวจนยาวเหยียดแล้ว
เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์ถามขึ้นตามลำดับว่า “มีนามว่าอะไร อายุเท่าไร อาศัยอยู่ที่ใด รู่อักษรด้วยรึไม่?”
คนที่ยืนอยู่ตรงที่สมัครรีบพูดทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...