องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 784

ภายในห้อง

ทุกคนต่างก็ฟังฉินเหยียนคุยโว้ แต่ก็เชื่อกันทั้งนั้น เพราะตำนานที่อ๋องเหยียนสร้างขึ้นนั้นมีมากมายจนนับไม่ถ้วน สำหรับพวกเขาไม่มีเรื่องอะไรที่อ๋องเหยียนทำไม่ได้

ในขณะที่พูดอยู่เถาซงจือก็ได้ถือแผนที่ที่จ้าวเหวินเซิงส่งมา แล้วมาที่เบื้องหน้าของฉินเหยียนอย่างเหน็ดเหนื่อย

เขาประสานมือคารวะพูดว่า “นายท่าน แผนที่ที่รองหัวหน้าคณะส่งมาขอรับ เขาจงใจจะทำให้ท่านต้องลำบากขอรับ!”

ฉินเหยียนถามอย่างเรียบนิ่งว่า “หมายความอย่างไรรึ?”

เถาซงจือนำแผนที่มอบให้แล้วชี้ไปยังชายแดนของอาณาจักรหลู่และอาณาจักรอู๋แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า

“เขาให้ท่านไปพัฒนาหัวถิง นี่คือดินแดนแห้งแล้งเชียวนะ มันแห้งแล้งหลายพันไมล์และเต็มไปด้วยหนองน้ำโคลน เป็นถิ่นทุรกันดารของแท้เลยขอรับ!”

ฉินเหยียนตั้งใจมองไปยังแผนที่ ทันใดนั้นเขาก็เบิกตากว้างทันที พื้นที่ตรงนี้คือเมืองเซี่ยงไฮ้ในปัจจุบันนี่! เขาไม่อาจอดกลั้นความตื่นเต้นได้เลย และพูดอย่างดีใจว่า “ฟ้าลิขิตจริงๆ!”

เถาซงจือไม่รู้ว่าฉินเหยียนคิดอย่างไร เขารู้สึกไม่พอใจ และเชื่อว่าจ้าวเหวินเซิงจงใจกลั่นแกล้ง จึงพูดโน้มน้าวว่า

“อย่าว่าแต่ห้าปีเลยขอรับ ต่อให้ร้อยปีก็ไม่อาจสร้างขึ้นได้ นายท่านขอรับ ลองพูดคุยกับรองหัวหน้าคณะจ้าวอีกครั้งเถิด!”

แต่ฉินเหยียนกลับเคาะนิ้วแล้วพูดว่า “ไม่ๆๆ! นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าจะต้องสร้างให้ที่นี่เป็นเมืองที่รุ่งเรืองกว่าเซียนตูให้ได้ และให้มันชื่อว่า เมืองเซี่ยงไฮ้!”

......

อีกด้านหนึ่ง

เฝิงตู่พาซวงเอ๋อร์เดินไปในเมืองไป๋ลู่หลายวันแล้ว ทั้งสองคนใช้เงินจนหมดแล้วด้วย ด้วยความสิ้นหวังเฝิงตู่จึงไปใช้แรงงานกับขบวนส่งของหมั้นทั้งวัน เมื่อได้เงินมานิดหน่อยก็ได้ซื้อแป้งทอดสองชิ้นแล้วกลับไปยังวัดโทรมๆ

และพูดกับซวงเอ๋อร์ด้วยสีหน้าจนปัญญาว่า “ข้าไม่มีเบาะแสเลยจริงๆ ท่านผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ข้าไม่อาจเอื้อมถึงได้เลย ข้าคิดหาวิธีทุกอย่างแล้วก็พบนางไม่ได้เลย จดหมายที่พ่อของเจ้าอยากให้ข้าช่วยส่ง เกรงว่าข้าคงส่งไปไม่ถึงตลอดไปแล้ว!”

ซวงเอ๋อร์ยื่นมือออกมาเช็ดเหงื่อให้ลุงแขนข้างเดียว แถมยังเทน้ำชาให้เขาอย่างใส่ใจ

“ลุงแขนขาดคงเหน็ดเหนื่อยแล้ว เหนื่อยมาทั้งวัน รีบดื่มน้ำชาคลายคอแห้งก่อนเถิด”

เฝิงตู่มองเด็กหญิงที่เชื่อฟังด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น จากนั้นก็รับแก้วชามาแล้วดื่มจนหมด

เมื่อดื่มไปแล้วก็ลองนึกรสชาติของน้ำชา ทำให้เขารู้สึกไม่ค่อยปกติ และมองซวงเอ๋อร์แล้วถามอย่างสงสัยว่า

“เจ้าใช้อะไรต้มน้ำชารึ เหตุใดจึงมีรสชาติแปลกๆ!”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ดื่มอีกคำเพื่อลิ้มลองรสชาติอีกครั้ง

ซวงเอ๋อร์ชี้ไปยังกระโถนที่ใช้ถ่ายหนักถ่ายเบาบนเตาแล้วพูดว่า “ข้าใช้เจ้านั่นต้ม”