องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 783

ฉินเหยียนประสานมือคารวะพูดอย่างเคารพว่า

“ท่านพ่อตาวางใจเถิด ข้าเป็นคนถือสัจจะ ท่านมีเงื่อนไขอะไรก็ว่ามาได้เลย”

จ้าวเหวินเซิงลูบเคราแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ตอนนี้ข้านึกเงื่อนไขสองอย่างได้ อย่างแรกคือเจ้าห้ามออกจากอาณาจักรหลู่ในระยะเวลาห้าปี”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นฉินเหยียนก็ถามตรงๆว่า “นี่คิดจะกักบริเวณข้ารึ?”

จ้าวเหวินเซิงไม่คิดว่าฉินเหยียนจะพูดตรงขนาดนี้ จึงรีบพูดว่า “เปล่า เจ้าก็ว่ามาเถิดว่าทำได้รึไม่?”

ฉินเหยียนไม่ได้ตอบกลับทันที แต่ถามต่อว่า “แล้วเงื่อนไขที่สองล่ะ?”

จ้าวเหวินเซิงพูดอย่างจริงจังว่า “ข้าต้องการให้เจ้าสร้างเมืองที่รุ่งเรืองยิ่งกว่าเซียนตูภายในห้าปี ถือเป็นการตอบแทนที่อาณาจักรหลู่คอยปกปักรักษาตระกูลจ้าวของข้า”

ฉินเหยียนตะลึง ตระกูลจ้าวคือราชวงศ์ที่ถูกเนรเทศและตกต่ำ และได้รับการปกปักรักษาจากผู้อาวุโสแสนศักดิ์สิทธิ์ของอาณาจักรหลู่ จึงได้อยู่รอดจนถึงทุกวันนี้

ที่จ้าวเหวินเซิงขอเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าได้คิดจะยืนข้างเดียวกับเขาแล้ว แม้บุญคุณเท่าน้ำหยดเดียว ก็จะตอบแทนดุจสายธาร ใช้เมืองที่รุ่งเรืองกว่าเซียนตูมาคืนบุญคุณของอาณาจักรหลู่ ก็สมกับเป็นตระกูลจ้าว

“ไม่มีปัญหา อยู่ที่อาณาจักรหลู่ห้าปี สร้างเซียนตูแห่งที่สองในอาณาจักรหลู่ นี่คือเรื่องแรก แล้วเรื่องที่สองที่ต้องการขอคืออะไร?”

จ้าวเหวินเซิงจิบชาแล้วอึ้งไป เขารู้สึกคิดตามไม่ทัน นี่เขาเข้าใจว่าคือเรื่องเดียวรึ หรือก็คือเขายังมีเงื่อนไขอีกสองประการ

จ้าวเหวินเซิงลังเลแล้วพูดตามที่ต้องการว่า “เงื่อนไขที่สองของข้าก็คือ ข้าหวังว่าเจ้าจะสั่งสอนความรู้ ความเข้าใจ ความสามารถทั้งหมดให้สืบต่อไป เมื่อเข้าใจแล้วต้องรู้จักสอนผู้อื่น เมื่อได้มีแล้วต้องรู้จักมอบให้ผู้อื่น เมตตาต่อผู้คน ช่วยผู้อื่นแล้ว ผู้อื่นก็จะช่วยเราเช่นเดียวกัน นี่คือวิถีการสืบทอด”

“อย่าทำตามอัตวิสัยโดยไม่คำนึงถึงสภาพความเป็นจริง เปิดรับศิษย์มากขึ้น อบรมสั่งสอนในอาณาจักรหลู่ เจ้าสามารถทำได้รึไม่?”

ฉินเหยียนรู้สึกดีใจทันที คิดสิ่งใดสิ่งนั้นก็มาหาเลยนะเนี่ย เขาจะได้ถือโอกาสใช้ข้ออ้างรับศิษย์ในการรับสมัครคนไปช่วยเขาพัฒนาเมือง เขาตอบกลับทันทีว่า

“ความคิดนี้ตรงใจข้ายิ่งนัก ข้าขอตกลง!”

“เจ้ามั่นใจรึ?” จ้าวเหวินเซิงมึนงงไป

ดังคำกล่าวที่ว่า สอนศิษย์รู้วิชาแล้วตนเองอดตายแทน แม้แต่สถานศึกษายิ่งใหญ่ทั้งสี่แห่งอาณาจักรหลู่ ต่อให้จะอบรมสั่งสอนก็ต้องมีการปิดบังอยู่บ้าง มีเพียงตอนก่อนตายที่จะยอมเปิดเผยความรู้ความสามารถที่แท้จริงของตนเอง

แต่เขากลับไม่คิดแล้วตอบตกลงเลย ยอมสอนให้เช่นนี้ คงไม่ได้โกหกข้าหรอกนะ?

“ในเมื่อเจ้าตกลง เช่นนั้นก็ต้องทำให้ได้อย่างที่พูดเอาไว้ ห้ามมีการปิดบัง ต้องถ่ายทอดความรู้ให้ทุกอย่าง”

ฉินเหยียนประสานมือคารวะพูดว่า “ท่านพ่อตาวางใจเถิด ข้าจะอบรมสั่งสอนสิ่งที่ข้ารู้ทุกอย่างอย่างสุดความสามารถ ถ่ายทอดจนหมด ขอสาบานที่นี่ว่าจะไม่ปิดบังใดๆ”