คนที่เฝ้าอยู่ด่านที่สองคือผู้เล่าเรียนแห่งสถานศึกษาไป๋ลู่ เขาได้อธิบายกับเฉิงอาหนิวว่า
“หากต้องการเป็นเขยแต่งเข้า เจ้าจะต้องเป็นคนใหม่ เปลี่ยนแซ่ นับแต่นี้เป็นต้นไป เข้าจะต้องทิ้งทุกอย่างที่เคยมีให้หมด ดังสุภาษิตที่ว่า พ่อแม่เป็นผู้ให้ร่างกายและอวัยวะต่างๆรวมถึงผิวหนัง ในเมื่อจะบอกลาอดีต เช่นนั้นก็ต้องกรีดเนื้อคืนแม่ เอาเลือดคืนพ่อ! ต่อจากนี้เป็นต้นไป เจ้าและตระกูลเฉิงจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก!”
เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ได้ยืนถาดให้ ในถาดมีมีดและเหล้าจอกหนึ่ง
ชาวเมืองที่อยู่รอบๆมองมีดที่คมกริบแล้วก็ตัวสั่น และพากันถกเถียงกันว่า
“เอามีดมากรีดเนื้อให้เลือดออกเอง จะลงมือได้อย่างไรกัน!”
“แค่คิดข้าก็เจ็บแล้ว!”
แต่ฉินเหยียนกลับไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย เขาถกแขนเสื้อขึ้นแล้วถือมีดเล็งไปที่แขน แล้วกรีดแขนอย่างเด็ดขาด เลือกสีแสงสดไหลจากแขนลงจอก
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างตกตะลึง มีบางคนที่ขี้กลัวถึงกับต้องปิดตาเพราะไม่กล้ามอง
“นายท่าน!”
หลิวเชียนเชียนรีบนำผ้าเช็ดหน้ายื่นมาให้ อยากพันแผลให้ฉินเหยียนอย่างห่วงใย แต่กลับถูกเขาปฏิเสธ
“ถอยไป แผลแค่นี้ไม่เท่าไรหรอก”
ต่อให้หลิวเชียนเชียนจะปวดใจ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง ทำได้เพียงยืนมองเลือดของอ๋องเหยียนไหลลงเหล้าในจอกอยู่ข้างๆอย่างปวดใจ
ฉินเหยียนยกจอกขึ้นด้วยมือสองข้าง แล้วหันหน้าไปยังเหล่าชาวเมืองที่ตามเขามา จากนั้นก็พูดอย่างหนักแน่นว่า
“ข้าเฉิงอาหนิว ได้กรีดเลือดคืนแม่ เอาเลือดคืนพ่อแล้ว ข้าได้ตัดสินใจแล้ว ทุกคนอย่าได้โน้มน้าวอีกเลย!”
เมื่อสิ้นเสียงแล้วก็ได้เทเหล้าลงบนพื้น ถือว่าได้ตัดขาดกันอย่างสิ้นเชิงแล้ว และได้ผ่านด่านที่สองแล้ว
เมื่อทุกคนเห็นว่าท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวแน่วแน่มากเพียงนี้ ต่างก็ส่ายหน้าถอนหายใจกัน
“ผ่านด่านที่สองไปแล้ว ต่อไปก็จะยากขึ้นเรื่อยๆแล้ว”
“ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เก้าดอกบัวตัดสินใจแน่วแน่ เกรงว่าต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟ ก็ไม่อาจเปลี่ยนความต้องการของเขาได้”
ฉินเหยียนยืนอยู่ในด่านที่สาม บนถนนที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตรข้างหน้า มีดาบยาวที่ทรงพลัง ด้ามจับฝังอยู่กับพื้นและปลายมีดชี้ขึ้นด้านบน ทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวไปหมด
ผู้เล่าเรียนแห่งสถานศึกษาไป๋ลู่ที่อยู่ด่านที่สาม อธิบายด้วยสีหน้าที่เข้มงวดว่า
“ด่านที่สามมีชื่อว่าภูเขาดาบ แม้ว่าดาบบนพื้นจะไม่ได้ลับให้คม แต่ก็คมอย่างมาก เพียงแค่เจ้าอดทนต่อความเจ็บปวดที่ถูกหั่นเป็นชิ้นๆได้ สามารถฝ่าออกจากภูเขาดาบนี้ไปได้ก็จะถือว่าเจ้าผ่าน
เมื่อเหล่าชาวเมืองที่อยู่รอบๆได้ยินระเบียบแล้วก็รู้สึกขนลุกกันหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...