องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 791

ฉินเหยียนเดินมาถึงด่านที่หกตามที่นักวิชาการแห่งสถานศึกไป๋ลู่ชี้นำ

เบื้องหน้ามีนักวิชาการหัวคร่ำครึนั่งอยู่ ล้วนเป็นขุนนางตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงในอาณาจักรหลู่

เมื่อฉินเหยียนตั้งใจมองแล้ว ก็เห็นว่าอ๋องหลานหลิงก็อยู่ในนั้น แถมยังส่งสายตาให้เขาด้วย

นักวิชาการไป๋เสี่ยวเซิงอธิบายว่า “เพราะท่านได้ละทิ้งตัวตนเมื่อก่อนแล้ว บัดนี้ท่านจึงเป็นผู้ไร้นาม ด่านนับเครือญาตินี้ท่านต้องเลือกหนึ่งในบรรดาท่านทั้งหลายนี้ เพื่อให้ส่งขึ้นเขา”

ยังไม่ทันที่ฉินเหยียนจะเลือก อ๋องหลานหลิงก็พูดขึ้นก่อนว่า

“เลือกข้าเถิด หากเจ้าเลือกคนอื่นคงจะห่างเหินกันเกินไปแล้ว”

ฉินเหยียนเองก็ต้องการเช่นนั้น เขาเดินมาเบื้องหน้าของอ๋องหลานหลิงแล้วประสานมือคารวะ

“เช่นนั้นก็ขอรบกวนอ๋องหลานหลิงส่งข้าขึ้นเขาด้วยเถิด”

อ๋องหลานหลิงยืนขึ้นทำความเคารพกลับ “กล่าวเกินไปแล้ว ไปกันเถิด”

ด่านนี้ผ่านไปได้อย่างง่ายดาย อ๋องหลานหลิงพาเขาขึ้นเขาด้วยตนเอง ทั้งสองเดินทางอย่างราบรื่นจนมาถึงหน้าประตูสถานศึกษาไป๋ลู่

บัดนี้ประตูใหญ่สถานศึกษาไป๋ลู่ปิดแน่น ตัวอักษรคำว่า "สี่" ซึ่งหมายถึงสุข สีแดงสดที่ประตูสะดุดตา

อ๋องหลานหลิงเดินไปเรียกว่า “ข้าคืออ๋องหลานหลิง มาส่งเขยด้วยตนเอง รีบเปิดประตูซะ!”

เหล่านักวิชาการที่อยู่ตรงประตู ตะโกนออกมาจากด้านในว่า

“ไม่ส่งเงินมาไม่เปิดประตู อยากเข้ามาก็ส่งเงินมา!”

อ๋องหลานหลิงหันไปมองเฉิงอาหนิวแล้วยักไหล่พูดว่า “ด่านที่เจ็ดคือเปิดทางด้วยทรัพย์ ต้องใช้ทรัพย์จึงจะเข้าไปได้ เจ้าต้องให้เงินพวกเขาหน่อย”

“ง่ายมาก”

ฉินเหยียนมีทรัพย์สินมากมายมหาศาล เขารีบเอาตั๋วเงินออกมาจากแขนเสื้อหนึ่งมัด แล้วตะโกนเสียงว่า

“ข้ามีตั๋วเงินหนึ่งร้อยใบ ใครมาก่อนได้ก่อน ใครได้ก่อนก็เป็นของคนนั้น!”

เมื่อสิ้นเสียงแล้วก็โยนตั๋วเงินขึ้นฟ้า ทันใดนั้นตั๋วเงินก็โปรยปรายลงมาจากฟ้า

“โห ตั๋วเงินมากมายจริงๆ!”

เหล่านักวิชาการที่เฝ้าประตูไม่เคยเห็นตั๋วเองมากมายขนาดนี้มาก่อน พวกเขารีบเปิดประตูใหญ่แล้วพากันไปแย่งทันที ซึ่งทำเอาอ๋องหลานหลิงถึงกับตกตะลึงอยู่กับที่

เขาเคยเห็นงานสมรสของขุนนางและราชวงศ์ ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่หรือเล็ก แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นมีคนใช้ตั๋วเงินหนึ่งร้อยใบมาเรียกเปิดประตู!

เขามองเฉิงอาหนิวอย่างเหลือเชื่อแล้วเบ้ปากพูดว่า “เหตุใดทุกครั้งที่พบเจ้า เจ้าจึงสามารถทำให้ข้าตื่นตาตื่นใจได้กัน?”

ฉินเหยียนพูดอย่างน่าเกรงขามว่า “นี่คือเสน่ห์ของข้า ไปกันเถิด!”

ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในลานสถานศึกษาทันที อ๋องหลานหลิงได้สติแล้วก็รีบเดินตามไป ทั้งสองเข้าไปแล้วก็เห็นว่าจ้าวเหวินเซิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งหลักพอดี

อ๋องหลานหลิงเดินเข้าไปประสานมือคารวะพูดว่า