องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 792

ฉินเหยียนรู้สึกมาตลอดว่ามุมมองที่ชายสูงหญิงต่ำนั้นผิด เขามีมุมมองชายหญิงเท่าเทียมกันมาตลอด ดังนั้นเขาไม่รู้สึกว่าการทำดีต่อภรรยา การปรนนิบัติภรรยาจะผิดตรงไหน

และแล้วเขาก็ได้รับอ่างทองคำแล้วยกมาวางข้างๆของจ้าวจือหย่า พร้อมพูดเสียงอ่อนโยนว่า

“เชิญภรรยาล้างมือ”

จ้าวจือหย่าเอามือจุ่มลงในอ่างน้ำด้วยสีหน้านิ่งเฉย นางสะบัดเล็กน้อยเพื่อแสดงว่าล้างเสร็จแล้ว

ฉินเหยียนวางอ่างทองคำลงแล้วหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดให้จ้าวจือหย่าอย่างอ่อนโยน

คนรับใช้ที่อยู่รอบข้างต่างหน้าแดงหูแดงไปหมด ไม่คิดเลยว่าลูกเขยคนนี้จะมีจิตใจที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ถูกผู้คนมากมายจับจ้องแล้วยังไม่รู้สึกอับอายเลยแม้แต่น้อย

ซีผอพูดต่อว่า “ล้างมือเสร็จสิ้น ยกอ่างทองแดงล้างเท้าได้!”

ฉินเหยียนยกอ่างทองแดงมาวางไว้ตรงข้างๆเท้าของจ้าวจือหย่า เขาถกกระโปรงขึ้นแล้วนั่งลง แล้วใช้มือค่อยๆถอดรองเท้าของจ้าวจือหย่าออกอย่างเบามือ จากนั้นก็ใช้มือรองเท้าของนางวางลงในน้ำล้างเท้า

ทุกคนที่เห็นดังนั้นก็แสดงสีหน้าออกมา อดทนต่อความอับอายเช่นนี้ได้ ดูท่าการเป็นเขยแต่งเข้านั้นใช่ว่าใครจะเป็นก็ได้

แต่ที่ทุกคนไม่รู้ก็คือ ฉินเหยียนไม่รู้สึกอับอายเลยแม้แต่น้อย แต่กลับรู้สึกสุขใจอย่างมาก เขาห่างกับจ้าวจือหย่ามาหลายปี เมื่อได้พบกันอีกครั้งแล้ว ได้ล้างมือล้างเท้าให้นางเช่นนี้ ทำให้ฉินเหยียนรู้สึกสุขใจอย่างยิ่ง

เมื่อล้างเสร็จแล้ว ฉินเหยียนก็หยิบผ้าขนหนูมาเช็ดเท้าให้จ้าวจือหย่า

การสัมผัสเป็นครั้งคราวทำให้จ้าวจือหย่ารู้สึกถึงความคุ้นเคย นั่นทำให้นางขมวดคิ้วเล็กน้อย

เมื่อขั้นตอนพิธีเสร็จสิ้นแล้ว ซีผอก็ตะโกนเสียงดังว่า

“สำเร็จพิธีการ! ขอแสดงความยินดีด้วย ขอให้ท่านทั้งสองครองคู่กันและรักใคร่กันตลอดไป!”

ฉินเหยียนหยิบตั๋วเงินออกมาแล้วส่งให้ซีผอเพื่อเป็นการขอบคุณ

ซีผอที่ได้รับสินบนเองก็ไม่ทำให้ฉินเหยียนลำบาก นางมองทุกคนแล้วไล่ออกไปทันที

“จะมองอะไรกัน แต่งเข้าเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรน่าดูแล้ว ไปกันได้แล้ว ไป”

ซีผอปิดประตูด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ทุกคนเองก็รู้สึกหมดอารมณ์ ต่างก็พากันเดินไปยังข้างกายของจ้าวเหวินเซิงแล้วกล่าวคำชมเชยประชดทุกประเภท

“ยินดีด้วยสหายจ้าว ยินดีด้วย ได้เขยที่รักได้และปล่อยวางเป็นเช่นนี้”

“นี่พวกเจ้าคิดว่าตอนอยู่บนเตียง เจ้าเขยแต่งเข้าจะรุกหรือรับรึ ฮ่าๆๆ......”

เมื่อเสียงค่อยๆห่างไป ทุกคนจากกันไปแล้ว ในเรือนหอก็เงียบลง ทันใดนั้นบรรยากาศก็เก้ๆกังๆ เงียบสงบอย่างมาก

ฉินเหยียนหาผ้าขนหนูมาผืนหนึ่ง แล้วเช็ดสิ่งสกปรกที่เลอะชุดแต่งงานออกไป จ้าวจือหย่านั่งอยู่บนที่นอนแล้วจ้องมองฉินเหยียน นางมองพิจารณาอย่างสงสัย สุดท้ายก็พูดขึ้นก่อนอย่างอดใจไม่ไหวด้วยเสียงที่อ่อนโยนว่า