องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 804

งานเลี้ยงตระกูลซีกลายเป็นละครเสียแล้ว เรื่องนี้เป็นที่พูดถึงกันไปทั่ว ทำเอาฮือฮาไปทั่วเมืองหลวงอาณาจักรฉิน จนถึงขั้นไปถึงพระราชวัง จนเกือบจะส่งผลกระทบต่ออนาคตของซีจือหลาง

“เรื่องการหนีตามกันที่เป็นที่พูดถึงกันระยะนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ก็เมื่อก่อนมีหมอซีที่มีชื่อเสียงผู้หนึ่งหนีตามกันไปกับผู้หญิงไงเล่า พูดง่ายๆก็บ้าตัณหาราคะละนะ”

คนในพระราชวังต่างพูดกันไม่หยุด แต่ทันใดนั้นต้าหย่งที่เพิ่งกลับจากการทำภารกิจก็ได้เดินผ่าน เขาได้ยินขันทีซุบซิบกัน เดิมทีเขาเองก็ไม่ได้สนใจ แต่เมื่อได้ยินว่าหมอซี เขาก็ตกตะลึงไป

ตอนที่ช่วยจ้าวจือหย่าออกจากคุก เขาเป็นคนไปหาหมอซีให้ช่วยรักษา แถมยังจับหมอซีขึ้นรถม้าไป ตอนนั้นจำได้ว่าหมอซีได้ขอให้ช่วยส่งข่าวไปบอกครอบครัว แต่สุดท้ายเพราะอ๋องเหยียนมีรับสั่งกะทันหัน เขาจึงลืมเรื่องนี้ไป

ต้าหย่งหยุดฝีเท้าลงทันที เขามองไปยังขันทีสองคนด้วยสีหน้าจริงจัง

“พวกเจ้าว่าอย่างไรนะ พูดให้ข้าฟังอย่างละเอียดที”

ขันทีรีบประสานมือคารวะรายงาน

“ท่านผู้ว่าราชการจังหวัด นี่เราพูดคุยกันคือเรื่องฉาวของชาวเมืองขอรับ”

พวกเขาได้เล่าเรื่องที่ซีไหลเล่อทอดทิ้งลูกเมียไปออกมา

ต้าหย่งตบขาทันที แย่แล้ว เพราะเขาไม่ทำให้เรื่องกระจ่างแท้ๆ

“ข้ารู้แล้ว”

ต้าหย่งเป็นคนรีบร้อน ไม่ได้ฟังเรื่องราวด้านหลังต่อ เรื่องชายแขนข้างเดียวพาลูกนอกคอกกลับมาอะไรนั่นยังไม่ทันได้เล่า ต้าหย่งก็รีบไปเสียแล้ว

......

บ้านตระกูลซี

ลานบ้านเละเทะ ไม่มีใครมาเยือน

เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อท่านแม่มากเกินไป นางทรุดป่วย ซีจือหลางกำลังดูแลนางอย่างใกล้ชิด

แม่พูดทั้งน้ำตาคลอด้วยสีหน้าฝืนใจว่า “ลูกชายเอ๋ย แม้ว่าพ่อของเจ้าจะทำเรื่องไม่ดีต่อเราสองคนไป แต่อย่างไรเขาก็เป็นพ่อของเจ้า บัดนี้เขาตายไปแล้วก็ถือว่าได้ใช้หนี้แล้ว หรือว่าเรา......”

“ท่านแม่พอเถิดขอรับ ทั้งชีวิตนี้ข้าไม่มีทางให้อภัยเขา และไม่มีทางยอมรับลูกนอกคอกคนนั้น!”

ทันใดนั้นจู่ๆก็มีทหารที่กำยำกลุ่มหนึ่งบุกเข้าไปในบ้าน พวกเขาคือกองทัพพยัคฆ์เสือดาวที่แข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรฉิน

“ซีจือหลางอยู่รึไม่?” กองทัพพยัคฆ์เสือดาวถามขึ้นเสียงดังกลางลานบ้าน

ซีจือหลางมองไปด้านนอกแล้วให้ภรรยาดูแลท่านแม่ต่อ เขาจะออกไป

เขารีบออกไปประสานมือคารวะ “ข้าคือซีจือหลาง ไม่ทราบว่าพวกท่านมีธุระอะไรงั้นรึ?”

ผู้นำกองทัพพยัคฆ์เสือดาวประสานมือคารวะพูดอย่างเกรงใจว่า

“หมอหลวงซี เกรงใจเกินไปแล้ว พวกข้ามีรับสั่งจากท่านผู้ว่าราชการจังหวัดให้เชิญท่านไป ไปกับเราเถิด”