ต้าหย่งหันหน้ากลับไปมองแล้วถามขึ้นว่า “เจ้าคือซีจือหลาง ลูกชายของหมอซีงั้นรึ?”
ซีจือหลางตะลึงแล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ที่ท่านเชิญข้ามาเพื่อมาหัวเราะเยาะงั้นรึ?”
“หัวเราะเยาะ?” ต้าหย่งอึ้งไป เมื่อเห็นสีหน้าของซีจือหลางก็รู้ได้ทันที ว่าเขาโกรธแค้นซีไหลเล่อมาก
“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ตามข้ามา” ต้าหย่งเดินไปด้านหน้า ซีจือหลางเดินตามๆเงียบๆ และคาดเดาในใจว่า ที่ผู้ว่าหลิวเรียกเขาที่สวนสุสานแห่งนี้เพราะอะไรกัน
ต้าหย่งยืนอยู่ตรงหน้าป้ายสุสานหนึ่งแล้วประสานมืออย่างเคารพแล้วถามขึ้นว่า “รู้รึไม่ว่านางคือผู้ใด?”
“ข้าน้อยไม่รู้ขอรับ”
ป้ายสุสานระบุไว้ว่าคนผู้นี้คือหญิงม่าย สามีของนางเป็นทหารในกองทัพชายแดน ได้สิ้นใจตายเพราะปกป้องอาณาจักร ในสงครามอาณาจักรฉินและอาณาจักรจ้าว
นางเดินทางไกล พาลูกสาวไปยังเมืองใหม่เซียนตูแรกเริ่ม ได้รับความเมตตา อ๋องเหยียนประทานอาหารให้ ต่อมาเมื่ออ๋องเหยียนมีความลำบาก นางยอมเป็นปลอมตัวเป็นจ้าวจือหย่า ผู้หญิงของอ๋องเหยียน ตอบแทนบุญคุณด้วยชีวิตของนาง และได้สิ้นใจตายในคุกไป
“ไม่มีผู้ใดรู้นามของนาง แต่ลูกสาวของนางนั้นเป็นที่รู้จักกันไปทั่ว นั่นคือพระสนมแห่งอาณาจักรฉิน ฉีเยี่ยนเอ๋อร์”
เมื่อต้าหย่งพูดเช่นนั้น ซีจือหลางก็เหงื่อตกแล้วรีบประสานมือคารวะโค้งคำนับด้วยความเคารพ อย่างไรที่เขาสามารถได้รับตำแหน่งราชการ ก็เพราะฉีกุ้ยเหรินช่วย หากไม่มีฉีกุ้ยเหริน เขาก็ไม่มีทางได้เป็นหมองหลวงระดับสี่
“การตายนาง มีความเกี่ยวข้องกับความลับในตอนนั้น ในยามที่อ๋องเหยียนประสบความลำบาก มีวีรบุรุษมากมายที่เข้ามาช่วยเหลือ เพื่อปกป้องชีวิตของอ๋องเหยียน พวกเขาเสียสละชีวิตอย่างไม่เห็นแก่ตัว พระมารดาของฉีกุ้ยเหรินเองก็ได้สิ้นใจตายในภัยพิบัติครั้งนั้น”
ซีจือหลางรู้เรื่องตอนที่อ๋องเหยียนประสบภัย เพราะว่าพ่อของเขาซีไหลเล่อ ได้หนีตามคนอื่นไปช่วงนั้นเหมือนกัน ทำให้ชีวิตของเขาเองก็ได้รับผลกระทบ
“พระมารดาของฉีกุ้ยเหริน ได้ใช้กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ สลับตัวกับผู้หญิงของอ๋องเหยียนจ้าวจือหย่าออกจากคุก”
ซีจือหลางรีบแทรกขึ้นว่า “เหตุใดจึงต้องบอกความลับเช่นนี้กับข้า ข้าเป็นเพียงหมอ สนใจเพียงการรักษาคน ไม่สนใจเรื่องแผนการ นี่คือความเชื่อของข้า”
ต้าหย่งพูดอย่างจริงจังว่า “ที่จริงมันเกี่ยวข้องกับเจ้า อันที่จริงมันเกี่ยวข้องกับพ่อของเจ้า ซีไหลเล่อต่างหาก”
ซีจือหลางอึ้งไป เขามึนงงไปหมด
“ตอนนั้น เมื่ออ๋องเหยียนช่วยผู้หญิงของท่านออกจากคุกได้แล้ว ก็ได้บาดเจ็บสาหัส ข้าเป็นคนไปหาพ่อของเจ้า เพื่อให้ไปรักษาท่าน”
“ตอนนั้นสถานการณ์วุ่นวายมาก เพื่อปกป้องนายหญิง เราจึงจำเป็นต้องพาตัวเขาไป เพื่อไม่ให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นระหว่างทาง เราได้บังคับพาตัวพ่อของเจ้าซีไหลเล่อไปด้วยกัน ให้เขาคอยดูแลนายหญิงในระหว่างทาง”
ซีจือหลางรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า เขาเซไปจนแทบจะยืนไม่อยู่
“ท่านหมายความว่า พ่อของข้า......ไม่ได้หนีตามผู้หญิงไป แต่ว่า......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...