องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 810

ต่างคนต่างความคิด

เรื่องเล่าที่ฉินเหยียนเล่านั้น ทุกคนมีฐานะต่างกัน ตำแหน่งต่างกัน ไอคิวต่างกัน ตระหนักได้แตกต่างกัน

สีหน้าของเถาซงจือขอไปที เขามีความสามารถพื้นๆ เรื่องที่ท่านผู้ศักดิ์สิทธิ์เล่า เขาก็เข้าใจเพียงแค่ผิวเผิน ไม่อาจเข้าใจแก่นแท้ของมันได้

เหล่าสิบสองปิ่นหิรัญย์เองเข้าใจต่างกัน แต่ก็เข้าใจไม่ต่างกับเถาซงจือมาก เข้าใจเพียงแค่ผิวเผิน

เมื่อเทียบกันแล้ว เมื่อหลิวเชียนเชียนได้ยินแล้วก็นึกถึงการล่มสลายของอาณาจักรจ้าว ตอนนั้นนางได้สร้างสถานการณ์ที่เสื่อมถอยให้กับอาณาจักรจ้าวเอง ดังนั้นนางจึงรู้สึกต่อเรื่องนี้ได้อย่างลึกซึ้ง

บัดนี้อ๋องเหยียนลงมืออีกครั้ง แน่นอนว่าจะต้องเป็นนโยบายที่ล่มสลายอาณาจักรหลู่ได้

เฉินเซิงเองก็ครุ่นคิดตามอย่างว่องไว เขาเป็นคนฉลาด ไอคิวสูงกว่าคนทั่วไป จากพฤติกรรมก่อนหน้านี้ของอ๋องเหยียน เขาจึงรู้ว่าเรื่องเล่านี้จะต้องมีภาคแน่นอน เพราะยังไม่ได้เปิดถุงที่สามดู

หลิวหรูซือสีหน้าเคร่งเครียด มักรู้สึกว่าคุ้นเคยกับเรื่องเล่านี้

แต่บัดนี้เถาซงจือกำลังจมอยู่กับเรื่องราวของขอทานที่กลายมาเป็นผู้ร่ำรวย เขาอยากจะเจาะลึกเหตุผลจึงได้ประสานมือคารวะขอตัวก่อน

ในขณะที่เถาซงจือกำลังจะกลับไปไตร่ตรอง เฉิงเซินก็ได้ถามขึ้นว่า

“นายท่านขอรับ เรื่องเล่านี้มีต่อรึไม่?”

เมื่อได้ยินคำถามของเฉิงเซิน ฉินเหยียนก็แอบยิ้มขึ้น จากนั้นก็เล่าเรื่องต่อ

......

ในคืนนี้ หวังฟู่กุ้ยมองถุงที่สามที่หมอดูเอาไว้ให้ เขาลังเลอยู่นานกว่าจะเปิดมันออก แต่กลับเห็นว่าในนั้นมีเพียงกระดาษจดหมายไม่กี่ฉบับ ในฉบับแรกเขียนไว้เพียงคำว่าอันตรายสามตัว

เมื่อเห็นตัวอักษรสามตัวนี้แล้วหวังฟู่กุ้ยก็ตะลึง เขารีบเปิดฉบับสองออกแล้วเห็นเนื้อความว่า

“ในตอนที่เจ้าเปิดถุงที่สาม เจ้าคงได้กลายเป็นผู้ร่ำรวยที่สุดแล้ว มีผู้เล่าเรียนที่สวมเข็มกลัดมากมาย ได้เป็นข้าราชการระดับสูง ดังนั้นเจ้าจะต้องคิดว่าผู้มีอำนาจวาสนาที่ถือครองเข็มกลัดมากมาย จะต้องคุ้มครองชีวิตเจ้าเพราะความสัมพันธ์ที่มีประโยชน์ร่วมกัน”