บัดนี้ฉินเหยียนกำลังดูแผนที่การวางแผนของเมืองเซี่ยงไฮ้อยู่ เมื่อได้ยินข้อเสนอของหลิวหรูซือจึงได้ถามขึ้นว่า
“เจ้ามีความคิดอะไรงั้นรึ?”
หลิวหรูซือพูดอย่างจริงจังว่า “ตอนนั้นที่ท่านอ๋องฝึกฝนหม่อมฉันมาก็เพื่อให้หม่อมฉันคอยติดตามผู้คุมหอหลิว ทำให้หอหม่านฮวาเป็นที่นิยมทั่วอาณาจักรจ้าว สุดท้ายก็ได้ทำให้อาณาจักรล่มสลายไป หม่อมฉันยังคงจำได้ไม่ลืม”
“หม่อมฉันติดตามอยู่ข้างกายของผู้คุมหอหลิวมานานหลายปี และตระหนักถึงการควบคุมและการใช้ประโยชน์หอหม่านฮวา บัดนี้ผู้คุมหอหลิวมีภารกิจมากมาย ไม่อาจมาควบคุมดูแลหอหม่านฮวาได้ ดังนั้นหม่อมฉันจึงขออาสารับช่วงต่องานของผู้คุมหอหลิวเพคะ เพื่อทำให้หอมห่านฮวารุ่งเรืองเช่นเดิมเพคะ”
ที่จริงฉินเหยียนก็คิดเช่นนั้น ต่อให้หลิวหรูซือไม่มาพูดกับเขา เขาก็มีแผนจะให้หลิวหรูซือเปิดหอหม่านฮวาอีกครั้ง เพราะอย่างไรหอหม่านฮวาก็เป็นหมากที่สำคัญอย่างมาก
“เจ้าคิดจะทำอย่างไร?”
หลิวหรูซือประสานมือคารวะพูดว่า “ตามทฤษฎีโสเภณีที่ท่านสั่งสอนก่อนหน้านี้ ผู้ชายจะชั่วร้ายเมื่อมีเงิน ผู้หญิงชั่วร้ายแล้วจึงจะมีเงิน ทำให้หญิงสาวเหล่านั้นมีงานทำ รู้จักรักความงาม โลภมาก ไร้ยางอาย และเปลี่ยนความคิดไปอย่างสิ้นเชิง”
ฉินเหยียนแสดงสีหน้าดีใจ สมแล้วที่เป็นศิษย์ที่เขาสอนมาเองกับมือ เขาพูดอย่างพอใจว่า
“เป็นความคิดที่ไม่เลว เช่นนั้นก็ขอมอบหมายเรื่องนี้ให้เจ้า ข้าจะตั้งตาคอยดู”
เมื่อหลิวหรูซือได้ยินคำอนุญาตของอ๋องเหยียนแล้วก็พูดอย่างดีใจอย่างมากว่า
“ขอบพระทัยเพคะ! หม่อมฉันจะไม่ทำให้ต้องผิดหวังเพคะ!”
เมื่อหลิวหรูซือไปแล้ว หลิวเชียนเชียนก็ได้มาหาฉินเหยียนพร้อมความคิดของนาง นางประสานมือคารวะเสนอขึ้นว่า
“ท่านอ๋องเพคะ ด้วยการเทศนาของท่านข้าก็ได้ครุ่นคิด ว่าจะให้เหล่าสหายสำนักเฉามาที่เมืองเซี่ยงไฮ้ด้วยดีรึไม่ หากเปิดเส้นทางคมนาคมทางน้ำ ก็จะสามารถส่งกำลังคน สิ่งของ และเงินได้โดยไม่มีอุปสรรคใดๆเพคะ”
เมื่อหลิวเชียนเชียนพูดเช่นนั้นแล้วฉินเหยียนก็พูดอย่างกระจ่างว่า
“พอเจ้าพูดเช่นนี้ข้าก็นึกขึ้นได้ ว่าข้ายังมีพรรคกระยาจกอยู่ในมืออีก สามารถนำมาช่วยได้เช่นกัน”
หลิวเชียนเชียนพูดขึ้นว่า “ดีเลยเพคะ พรรคกระยาจกและสำนักเฉารวมเป็นหนึ่งเดียวกัน พรรคยาจกรับผิดชอบด้านการขนย้าย สำนักเฉารับผิดชอบด้านการขนส่ง ปฏิบัติพร้อมกันเช่นนี้จะเป็นผลดียิ่งกว่า!”
ฉินเหยียนครุ่นคิดแล้วรู้สึกว่าเป็นวิธีที่ไม่เลวเลย จึงได้ตอบตกลงว่า
“คิดได้รอบคอบมาก ข้าขอมอบหมายเรื่องพรรคยาจกและสำนักเฉาให้เจ้าจัดการละกันนะ”
หลิวเชียนเชียนไม้คิดว่าอ๋องเหยียนจะมอบอำนาจการควบคุมพรรคยาจกที่ยิ่งใหญ่ให้นางดูแล นางพูดอย่างตื่นเต้นว่า
“ขอบพระทัยเพคะท่านอ๋อง!”
ฉินเหยียนเปลี่ยนเรื่องพูดขึ้นว่า “ข้าคิดว่าจะสร้างหอหม่านฮวาที่เมืองเซี่ยงไฮ้ขึ้นใหม่ โดยให้หลิวหรูซือเป็นผู้ดูแล เจ้าคิดว่าอย่างไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์
รออ่านดูนะครับ..เมตตาลงต่อเร็วหน่อยนะคะรับ รอแบบไม่มีกวังเลยครับตอนนี้ เงียบหลายวันมากๆ ขอความเมตตาช่วยลงให้อ่านด้วยครับ...
รอตอนที่ 631 อยู่นร้า...
รอตอนต่อไป…กำลังสนุก...
สนุกมากครับขอบคุณที่ลงให้อ่านนะครับของคุณครับ...
มาแล้ว630...
หายไปนานเลยนะครับ..ถ้ามาลงให้ได้อ่านต่อจะขอบพระคุณมากครับกำลังสนุก...
ซื้ออ่านยังไงได้ครับ...
ขอบคุณที่ลงเพิ่มครับ เรื่องนี้สนุกครับ...
ขอบคุณที่มาต่อให้ได้อ่านนะครับขอบุคุณมากๆสนุกดี...
จาก 438 เริ่มขยับแล้วววว 😁😁😁...