องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 814

ฉินเหยียนฟังแล้วพูดอย่างใจเย็นว่า “ข้าจำประวัติของเจ้าได้ เจ้ามาจากแผนกซวนจิงสินะ?”

เฉิงเซินประสานมือคารวะ “นายท่านช่างจดจำแม่นยำยิ่งนัก ก่อนนี้กระหม่อมเคยดำรงตำแหน่งที่แผนกซวนจิงพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนพูดอย่างจริงจังว่า “ก่อนที่เจ้าจะไปที่แผนกซวนจิง ยังเคยเป็นผู้พิทักษ์ด้วย สำหรับเจ้าแล้วภารกิจของแผนกซวนจิงคืออะไรรึ?”

เฉิงเซินหวนนึกถึงช่วงที่อยู่แผนกซวนจิงแล้วตอบกลับว่า

“สหายร่วมแผนกซวนจิงจะทำการตรวจสอบเซียนตูทุกวัน ลากตัวคนชั่วช้าที่ซ่อนตัวอยู่ในเซียนตูออกมาพ่ะย่ะค่ะ”

ฉินเหยียนพยักหน้าแล้วพูดอย่างเห็นด้วย “ถูกต้อง ที่ใดที่มีความสว่างก็ย่อมมีความมืด ต่อให้เซียนตูจะรุ่งเรืองสันติสุขมากเช่นนี้แล้ว ก็ยังมีการเคลื่อนไหวในที่ลับอยู่มากมาย”

“ดังนั้นในขณะที่เราพัฒนาเมืองอย่างรุ่งเรืองแล้ว ก็ต้องคอยสังเกตป้องกันพวกคนชั่วด้วย เพราะอย่างไรหยินหยางก็เป็นของคู่กัน เจ้าจงไปช่วยเหลือการสร้างอาณาจักรจ้าว ให้เอาเซียนตูเป็นเยี่ยงอย่าง หน่วยลาดตระเวนก็เอาเยี่ยงแผนกซวนจิง การดูแลอย่างทั่วถึงทั้งในที่แจ้งและที่ลับ ก็จะไม่เกิดเรื่องถูกแทรกแซง”

เฉิงเซินฟังคำชี้แนะของอ๋องเหยียนแล้วก็กระจ่างรู้แจ้งทุกอย่างทันที เขาประสานมือคารวะพูดอย่างฮึกเหิมว่า

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ทำให้ต้องผิดหวัง!”

เมื่อสั่งสอนเรียบร้อยแล้วทุกคนก็ฮึกเหิมอย่างมาก

หลังจากเตรียมตัวมาหลายวัน หลิวเชียนเชียนก็ได้ขึ้นเรือไปยังอาณาจักรจ้าวเพื่อทำการพัฒนาโดยมีเฉิงเซินคอยคุ้มครอง

ในขณะเดียวกัน

หลิวหรูซือและสิบสองปิ่นหิรัญย์ก็ไม่ได้ว่างเลย มักจะเดินไปยังโรงงานที่ทำงานของเหล่าหญิงสาว และได้ยินเสียงของเหล่าหญิงสาวร้องกล่าวโทษเสมอ

สิบสองปิ่นหิรัญย์ไม่ตามใจพวกนาง และได้ตำหนิว่า

“พวกเจ้าจะกล่าวโทษอะไรอยู่ได้ เอาแต่หดหู่และกล่าวโทษคนอื่นเช่นนี้แตกต่างอะไรจากหญิงที่หย่าร้างจากสามี พวกเจ้ารู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ไม่ดีพองั้นรึ?”

หญิงสาวบางกลุ่มมักรู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ไม่ได้แตกต่างจากก่อนหน้านี้มากนัก ไม่อาจได้สมใจนึกจึงได้ดึงหน้าพูดว่า

“แม้ว่าจะไม่มีปัญหาเรื่องกินอยู่ แต่มาตั้งนานแล้วก็ไม่รู้สึกดีมากเท่าไร”

“นั่นสิ ไม่เหมือนกับที่ประกาศเลย ชีวิตในตอนนี้กับเมื่อก่อนก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเหมือนเดิม”

ปิ่นหิรัญย์เสี่ยวเยว่พูดอย่างจริงจังว่า “พวกเจ้าลองไตร่ตรองดูว่า เมื่อก่อนพวกเจ้าคอยลำบากเพื่อครอบครัว สุดท้ายก็ได้กลับมาเพียงคำด่าทอ แต่ตอนนี้ความลำบากที่พวกเจ้าประสบ จะได้มาซึ่งเงินทองและตำแหน่ง”

ทันใดนั้นเองหลิวหรูซือที่มุ่งหน้ามาดูงานก็ได้เดินมาหาทุกคนแล้วพูดอย่างเห็นด้วยว่า “ถูกต้องที่สุด!”