องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 852

หยางจิ่นซิ่วพลันมีรังสีอำมหิตแผ่ออกมา ดึงหอกออกมาทันทีและเข้าไปร่วมป้องกันกับเซี่ยชิง

ฉินเหยียนแตะไปที่เอวที่มีปืนพกอยู่สองกระบอกโดยไม่รู้ตัว

มีการเคลื่อนไหวในป่า และมีเงาคนจำนวนมากผลุบโผล่ไปมา ดูเหมือนว่าน่าจะมีประมาณสิบกว่าคนเดินออกมาจากป่าถืออาวุธออกมา

“หอมมาก!”

“กระต่ายย่างไหม สหายตรงหน้าอย่าเพิ่งตื่นตระหนกไปเลย พวกเราไม่ได้มาปล้น เพียงแค่ผ่านมาเฉยๆ บังเอิญได้กลิ่นหอมลอยมา เลยอยากถามพวกเจ้าว่ากระต่ายย่างนี้ พวกเจ้าขายหรือไม่?”

ฉินเหยียนตบไหล่หยางจิ่นซิ่วให้นางผ่อนคลายลง

“สหายในยุทธภพ อยากกินหรือ มากินด้วยกันสิ พูดเรื่องเงินให้เสียความรู้สึกกันทำไมเล่า”

คนเหล่านี้ค่อยๆ เดินออกจากป่า หลังจากมองใกล้ๆ คนกลุ่มนั้นต่างดูคุ้นเคย เป็นคนในยุทธภพที่เคยผ่านหน้าผ่านตากันมาบ้าง ดูเหมือนว่าจะเป็นคนของสำนักถังหลาง

“รบกวนพวกเจ้าสามคนเสียแล้ว แต่พวกข้าหิวมาก เลยมาไม่ได้รับเชิญ ต้องขอโทษมากจริงๆ!”

พวกเขาเดินเข้ามาใกล้กองไฟ

“ไอหย่า บ้าไปแล้ว นี่ไม่ใช่ผู้นำเฉียวหรอกหรือ?”

ฉินเหยียนและคนอื่นผ่อนคลายลงเล็กน้อย อีกทั้งยังส่งสัญญาณให้เซี่ยชิง นางเล็กลูกธนูไปที่ท้องฟ้า ยิงไก่ฟ้าตัวหนึ่งตกลงมา

“ทักษะการยิงที่คล่องแคล่วเช่นนี้ เจ้าคือรักษสหน้าผีแน่ๆ ขอโทษที่เสียมารยาทขอรับ”

ฉินเหยียนขอให้คนในยุทธภพนั่งลง หยางจิ่นซิวแบ่งเนื้อกระต่ายให้พวกเขา ในขณะที่เซี่ยชิงกำลังจัดการกับไก่ฟ้า

“เหตุใดพวกเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่?”

หัวหน้าสำนักถังหลางยิ้มเยาะเล็กน้อย

“ผู้นำเฉียวไม่รู้อะไรเสียแล้ว สำนักถังหลางของข้าเป็นหนึ่งในสิงอี้เฉวียน หลังจากการประชุมในยุทธภพ พวกเราก็ตรงไปยังสำนักงานใหญ่ รายงานเรื่องทั้งหมดก่อนที่จะกลับไปยังอาณาจักรเยี่ยน ไม่คิดว่าจะบังเอิญเช่นนี้ได้เจอผู้นำเฉียว”

“ผู้นำเฉียวพาแม่นางทั้งสองเดินทางไปทำธุระที่อาณาจักรเยี่ยนหรือ?”

ฉินเหยียนหัวเราะและพูดว่า

“ข้าไม่เคยไปอาณาจักรเยี่ยนมาก่อน จึงอยากไปเยี่ยมชมเสียหน่อย อีกทั้งยังมีสถานที่น่าสนใจ ข้าอยากท่องเที่ยวชมป่าชมเขา”

“ช่างน่าประทับใจ หลังจากข้ามชายแดนและเดินไปประมาณสองร้อยลี้ ก็จะถึงสำนักถังหลางของพวกข้าแล้ว หากผู้นำเฉียวไม่รังเกียจ ไปชมสำนักเราได้ ข้าจะดูแลท่านอย่างดี”

ฉินเหยียนประสานมือขอบคุณเขา

“ยินดีเป็นอย่างยิ่ง”

“ผู้นำเฉียวสุภาพเช่นนี้ แต่ไหนแต่ไรมาข้าไม่เคยเห็นคนในยุทธภพที่มีนิสัยตรงไปตรงมาเช่นนี้ ข้ายินดีมากที่ได้เป็นเพื่อนกับท่าน”

“คนในยุทธภพมีพิธีรีตรองอะไรขนาดนั้น มา ดื่มและกินด้วยกันเถิด!”

หลังจากผ่านไปหนึ่งคืน ฉินเหยียนและคนในยุทธภพได้เดินทางข้ามพรมแดนมาถึงอาณาจักรเยี่ยน หลังจากเดินทางมาครึ่งวัน พวกเขาก็ถึงสำนักถังหลาง

“ผู้นำเฉียว สำนักของข้าอยู่ด้านหน้านี้แล้ว”

“ยินดีเป็นอย่างยิ่ง”

นามแฝงที่ฉินเหยียนใช้ในกลุ่มคนยุทธภพนั้นคือเฉียวเฟิง เป็นผู้นำพรรคกระยาจก ดังนั้นคติของฉินเหยียนคืออยู่บ้านพึ่งพาพ่อแม่ ออกนอกบ้านพึ่งพาสหาย มีสหายมาก ก็ยิ่งมีหลายเส้นทาง สามารถเป็นสหายกับคนในยุทธภพได้ จะเป็นการช่วยเขาหาตัวลูกสาวได้อีกด้วย