องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 86

บริกรตาเป็นประกายทันที ไม่เคยเห็นลูกค้าที่จ่ายหนักมาขนาดนี้มาก่อน เขาเก็บทองแล้วกัดหนึ่งคำ เป็นทองจริงๆ! จึงได้รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “ลูกค้าท่านนี้ช่างใจกว้างจริงๆ ข้าจะจัดเตรียมให้เดี๋ยวนี้ขอรับ เชิญเข้ามาจิบชารอสักเดี๋ยวขอรับ!”

“ไม่เป็นไร ข้ายังมีธุระต่อ หากขนขึ้นรถเรียบร้อยแล้วให้สหายข้าลากไปได้เลย”

“ได้เลยขอรับ เชิญขอรับ”

บริกรยิ้มแย้ม เงินที่เขาหาได้ในหนึ่งปียังไม่มากมายเท่าการซื้อขายครั้งนี้เลย เขาไม่เคยเจอลูกค้าใจกว้างเช่นนี้มาก่อน จึงอดไม่ได้ที่จะโค้งคำนับแล้วยิ้ม

“ขอบคุณขอรับท่าน!”

ฉินเหยียนจับคางของจ้าวจีเอ๋อร์แล้วยั่วยุนาง “ข้าวสารสองจินนี้ข้าให้เจ้า เก็บให้ดีล่ะนางทาสของข้า”

ฉินเหยียนโยนข้าวสารสองจินให้จ้าวจีเอ๋อร์ทันที

จ้าวจีเอ๋อร์โกรธฉินเหยียนอย่างมาก ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเจ้าบ้านี่คิดอะไรอยู่ เป็นถึงท่านอ๋อง แต่กลับออกมาซื้อข้าวสารเอง นางคิดไปด้วยและยกข้าวสองจินไว้

ในขณะนี้ ต้าหย่งได้พาคนอื่นๆควบรถม้ามาจอดหน้าประตูร้านขายข้าวตามคำสั่ง

ฉินเหยียนพยักหน้า “พวกเจ้าขนขึ้นรถม้ากันก่อน ข้าจะพานางทาสของข้าไปชมรอบๆเสียหน่อย เสร็จแล้วไปเจอข้าที่หออี๋หง”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็จูงจ้าวจีเอ๋อร์ที่ยกข้าวเอาไว้เดินไปทันที

ต้าหย่งขานรับตามหลังว่า “ขอรับ วางใจเถิด เชิญตามสบายเลยขอรับ ตามสบายเลยนะ!”

ฉินเหยียนจูงจ้าวจีเอ๋อร์กลับขึ้นรถม้า จากนั้นก็จับคางของนางแล้วพูดว่า “วันนี้ข้าได้มอบข้าวกับเจ้าแล้ว วางใจเถิด สินสอดที่ควรได้ ขอเพียงเจ้ายกมันไหว ข้าจะให้เจ้าทุกวันไม่ขาด”

จ้าวจีเอ๋อร์กลอกตามองบน เจ้าฉินเหยียน แล้วเจ้าจะต้องเสียใจ!

......

หออี๋หง

เหล่าหญิงสาวหอเจี้ยวฟางซือได้มาถึงที่หออี๋หงก่อนแล้ว และได้ยืนกันเป็นระเบียบอยู่ในห้องโถงแล้ว

จ้าวจือหย่าชี้นิ้วนับจำนวนคน เมื่อเห็นฉินเหยียนก้าวเดินเข้ามาแล้วจึงรีบต้อนรับว่า “อ๋องเหยียนเพคะ”

เหล่าหญิงสาวหอเจี้ยวฟางซือเองก็ทำความเคารพ “อ๋องเหยียนเพคะ!”

ฉินเหยียนมองเหล่าหญิงสาวที่มีลักษณะเฉพาะตน ดวงตาของพวกนางเต็มไปด้วยความตื่นตาตื่นใจ เขาจึงได้พยักหน้าอย่างพอใจ “ลุกขึ้นเถิด”

เมื่อพูดดังนั้นแล้วก็ได้ดึงจ้าวจือหย่าเดินมาอีกด้านหนึ่ง “หญิงงาม ข้ามีภารกิจสำคัญอยากมอบหมายให้เจ้าทำ”

จ้าวจือหย่าขมวดคิ้ว นางรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา “อ๋องเหยียนต้องการให้ข้าทำสิ่งใดรึเพคะ?”

ฉินเหยียนยิ้มแล้วใช้มือข้างหนึ่งช่วยจัดท่าทางให้จ้าวจือหย่า

“มือเท้าสะเอว บิดสะโพกไปมา แอ่นอกขึ้น น้ำเสียงต้องแหลมขึ้นและออดอ้อนอีกหน่อย ดี ลองอีกครั้งนะ”

จ้าวจือหย่าใบหน้าแดงก่ำ นางเลียนแบบครั้งแล้วครั้งเล่า “เชิญด้านในเจ้าค่ะลูกค้า ท่านคะ เข้ามาเล่นด้วยกันก่อนสิเจ้าคะ......”

“ถูกต้อง เช่นนี้เลย น้ำเสียงต้องมีความออดอ้อนมากหน่อย ต้องมีการขึ้นลงและความเป็นผู้หญิงมากๆ!”

ฉินเหยียนมองจ้าวจือหย่าอย่างสนุกสนาน เริ่มแรกนางปลดปล่อยออกมาไม่ได้เลย จนตอนนี้ดูมีเค้าโครงขึ้นมาบ้างแล้ว สามารถพูดคำพูดชักชวนลูกค้าได้แล้ว มีทักษะการเรียนรู้ที่ดีมาก

ฉินเหยียนโบกมือให้จ้าวจือหย่าแล้วสวมบทบาท “แม่เล้า เหล้านี่รสไม่เลิศเลย!”

จ้าวจือหย่าเองก็สวมบทบาทได้ทันที นางเดินบิดตัวไปมาตรงเบื้องหน้าของฉินเหยียน นางหยิบไหเหล้าขึ้นด้วยมือเล็กบางของนาง แล้วเทเหล้าให้ฉินเหยียนจอกหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นไปถึงข้างริมฝีปากของฉินเหนียนพร้อมพูดว่า

“อย่าถือโทษไปเลยนะท่าน เหล้าไม่อร่อยข้าจะเปลี่ยนอีกไหให้ท่านเอง ให้หญิงที่สวยที่สุดของเราบริการท่านด้วย ดีไหมเจ้าคะ?”

ฉินเหยียนพึงพอใจอย่างมาก เขาจับมือขาวๆของจ้าวจือหย่าแล้วจูบ จากนั้นก็พูดอย่างอ่อนโยนว่า “สมแล้วที่เป็นผู้หญิงของข้า ช่วงนี้ข้าจะไปตรวจสอบที่ศาลพักม้าเสียหน่อย เรื่องต่างๆในหออี๋หงขอยกให้เจ้าเป็นผู้ดูแล อย่ามองข้ามแม้แต่รายละเอียดเล็กๆล่ะ เข้าใจไหม?”

“เพคะ”