องค์ชายผู้ทรงเสน่ห์ นิยาย บท 860

ลานด้านหลังมีสวนดอกไม้ ต้นไม้ รวมไปถึงสวนหินที่สร้างขึ้นอย่างงดงาม จวนใหญ่หลายหลังล้วนตกแต่งอย่างหรูหราเช่นนี้

แต่บนดอกไม้และต้นไม้มีชุดชั้นในของหญิงสาวพาดกระจายอยู่ทุกที่ มีเด็กสาวจำนวนนับไม่ถ้วนถูกผูกติดอยู่กับก้อนหิน

ในบ่อน้ำไม่มีปลาสวยงามเลยสักตัว แต่กลับเป็นเด็กหญิงที่นอนขดตัวอยู่ในน้ำและร้องไห้

เด็กสาวบางคนเสียสติ สิ่งเปลือยกายไปรอบๆ และตะโกนว่า

“พวกคนชั่ว!”

หยางจิ่นซิ่วเคยเห็นภาพที่น่ารังเกียจเช่นนี้มาก่อน แต่ไม่คิดว่าจะน่ารังเกียจได้ถึงเพียงนี้

นางเดินตรงไปยังห้องหลัก เปิดประตูเห็นเด็กสาวถูกมัดไว้ในห้องที่จัดโคมไฟประดับประดาอย่างสวยงาม อายุเด็กสาวในห้องน่าจะประมาณสิบสองสิบสามปี

นางถูกมัดไพล่หลังรั้งคอ ถูกแขวนตัวอยู่บนคาน

ชายร่างอ้วนถือแส้ มองไปที่หยางจิ่นซิ่วที่บุกเข้ามาด้วยสายตาตกใจ

“เจ้าเป็นใคร ถึงได้กล้าบุกเข้ามาให้ห้องหอข้า รนหาที่ตายเสียแล้ว!”

เขาโบกแส้ ร้องเสียงแหลม และเดินตรงไปยังหยางจิ่นซิ่ว

หยางจิ่นซิ่วหลบ เสียงแส้ดังในหูนาง

ถ้าโดนแส้ฟาดเข้าร่างกาย มันต้องทิ้งรอยแผลเป็นไว้อย่างแน่นอน

“แส้ช่างคมอะไรเช่นนี้!”

ชายคนี้ไม่ใช่คนดี แสงเย็นวาบแวบขึ้นมาในสายตาของหยางจิ่นซิ่ว นางรีบวิ่งไปข้างหน้าเพื่อข้าอีกฝ่าย

แต่ผู้ว่าฯ กลับมีความสามารถพอตัว ดูเหมือนว่าเขาชอบใช้แส้เป็นชีวิตจิตใจ เขาเหวี่ยงแส้ไปมาอย่างคล่องมือ ป้องกันตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในขณะเดียวกันก็ก้าวมาข้างหน้าขัดขวางหยางจิ่นซิ่ว

“เพียะ”

เสียงดังของแส้ที่กระทบกับพื้น หยางจิ่นซิ่วกระโจนออกไปไกลหลายเมตรก่อนที่จะถอยกลับมาตั้งรับ

เมื่อเห็นว่าแขนของนางถูกแส้ฟาด ทิ้งรอยแผลที่น่ากลัวเอาไว้ หากนางหลบไม่ทัน แขนข้างนั้นคงไม่อาจใช้งานได้อีก

ผู้ว่าฯ ร่างอ้วนเดินออกมา ยิ้มให้หยางจิ่นซิ่ว

“สาวน้อย เจ้าหนีรอดจากแส้ของข้าไปได้ เจ้าต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน เจ้าเป็นใครกันแน่?”

“คนที่จะฆ่าเจ้าอย่างไรเล่า!”

หยางจิ่นซิ่วยกปลายหอกขึ้นและพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง

“เพียะ เพียะ”

แส้ยาวลอยไปในอากาศ ทำให้หยางจิ่นซิ่วไม่อาจเข้าไปใกล้ได้เลย

ในบรรดาอาวุธทั้งสิบแปดชนิด แส้ยาวเป็นศัตรูตัวร้ายของอาวุธสั้น โดยเฉพาะหอกยาว สามารถถูกคุมให้อยู่กับที่ ไม่มีช่องว่างให้ตอบโต้

“เพียะ”

หยางจิ่นซิ่วตีลังกากลับอีกครั้ง ถอยหลังไปสองสามก้าว ฉินเหยียนเข้ามาประคองได้ทัน

“เจ้าสู้เขาไม่ได้เลยหรือ?”